KABANATA 16

KABANATA 16: Man to Man

Rocky Point of View...

Kanina ko pa tinatawagan si Mary at hindi sya sumasagot. Kanina pa ako kinakabahan. Kagabi ko pa sya tini'text but she didn't response. Ano kayang nangyari sa kanya?

Damn! I missed her.

Napahawak ako ng mahigpit sa manebela. Ayaw kong isiping nagkikita si Mary at Matteo, but my heart always says. Hindi kayang magsinungaling ni Mary sakin. I know her more than she does. Alam na alam ko kong pano mag-sinungaling sakin si Mary. I want to have a talk to with her.

"Shit," Napamura ako bago hampasin ang manebela. Siguro ay hindi na ako didirekta sa bahay. Pupuntahan ko si Mary sa condo niya. Kahit pagod ako galing Tagaytay ay mas minabuti kong dalawin si Mary.

Natatakot ako!

Natatakot ako para kay Mary. Let just say natatakot rin akong mawala sya sakin. I don't know, but I'm just scared to lose her. Nang dahil sa kanya ay nagbigyan ng saysay ang buhay ko. She's the reason behind my smile. Ang mga ngiti ko ay abot langit, ang mga ngiting hindi kaylan man matutumbasan ng ibang babae. I am a playboy, womanizer, fuck boy. But she came in mylife. Now, I already realize how to value girls. How to treasure them. And Mary is one of my treasurer.

She's look like Angel.

Anytime I'm feeling down I just take a look at her photos on my cellphone. Her innocence face brings me joy.  She's also the most beautiful girl I ever laid my eyes on.

Inaamin ko! Inaamin ko sa sarili ko. Matagal na akong may gusto sa kanya. Natatakot lang ako na baka masira ang pagkakaibigan namin. So I keep my feelings. Itinago ko ng kay tagal dahil sa takot. At hindi ko rin naman aakalaing may gusto pala sya sakin noon.

Nang biglang dumating si Matteo sa buhay niya. Nang biglang mahulog sa kanya si Mary at kinalimutan ang nararamdaman niya para sakin.

Ang pagmamahal na dapat ibinibigay ni Mary kay Matteo ay dapat nasa akin.

Now I have to do something. Ayaw ko ng manahimik pa. Ayaw ko ng magtago sa likod ng nararamdaman ko. Kaylangan ko ng sabihin kay Mary ang totoo kong nararamdaman. Shit! I love her, more than myself. I protect her, I take good care of her. Hinayaan ko syang maging masaya sya kay Matteo noon. Hinayaan ko syang mahalin niya ang kaibigan ko.

But now? Hindi ko na hahayaang masaktan pa sya. Hindi ko na hahayaang mapunta ulit sya kay Matteo. Minsan ko na syang binitawan dahil masaya sya sa piling ni Matteo. Pero ngayon? Kaylangan ko ng ipagdamot si Mary.

I've lost count on how many times I sent her a good morning message, saying I love you. But I don't wanna stop it. There's nothing bad to it actually. Dahil lahat ng 'yon ay totoo. Totoong galing sa puso. Ganon paman ay natatakot parin akong maagaw sya ni Matteo. Naalala ko pa ang huling pag-uusap namin ni Matteo.

~Flashback~

Nalaman kong pinuntahan ni Mary si Matteo. I asked Joyce many times. I forced her to tell me about anything. Their plan, at kong bakit dinala sya ni Mary dito sa Pilipinas. She told me everything that doesn't Mary told me. I promise Joyce that I wont tell Mary about these.

Usually I can keep a secret, but this time I just couldn't. I couldn't keep my feelings. Scared to lose her and scared to broke her.

Kaylangan kong pangunahan si Mary sa mga balak niya. Ayaw ko ng masaktan pa si Mary. Ayaw ko ng mangyari 'yon ulit. Puno ng galit at takot ang nararamdaman ko ngayon habang papasok sa kompanya ni Matteo. Everyone great me respectedly dahil palagi ako dito noon kasama si Clifford at Robi.

Nakasalubong ko si Maris, Matteo secretary.

"Good morning Sir Rocky." Masayang bati nito.

"Good morning. Nandyan ba si Matteo?" Tanong ko.

"Yes Sir, he's here. Nasa opisina niya kasama ang dalawa niyang pinsan." Masaya parin nitong sabi.

"Ok, thanks." Tuloyan ko syang tinalikuran. Dali-Dali akong tumulak sa opisina ni Matteo.

Dahan-dahan kong pinihit ang pinto at tumambad sakin si Clifford at Robi. Lumapad ang kanilang ngiti.

"Rocky!?" Si Clifford na sobrang saya. Nakapamulsa akong lumapit sa kanila.

"Hey how are you two?" Nakipag highfive sakin si Clifford at Robi. Sinulyapan ko si Matteo ngunit nakatitig lang ito sa loptop niya. Hindi niya ako magawang tignan. I can't blame him. Huli naming pag-uusap ay 'yong sinuntok ko sya sa bar. He deserve my punch, anyway.

"T-Tika lang. Bakit ngayon ka lang nag-pakita samin? Don't tell us tinanan mo si Mary?" Si Robi habang tawang-tawa. Napailing ako sa tawa. All this time ay yan ang naiisip nila kong bakit umalis bigla si Mary. Tinanan ko? Kong pwede ko lang itanan si Mary, matagal ko ng ginawa.

"Siraulo ka parin Robi." Tawa ko.

"Matagal ka nanaming hindi nakikita. Simula nong nawala si Mary ay nawala karin? Nakakapagtaka huh!?" This time ay nagawa na akong tignan ni Matteo. Nice one Clifford. Nang dahil sa sinabi mo ay mabilisan akong tinignan ni Matteo.

Binalik ko ang tingin kay Clifford.

"Remember what I said, three years before?" Kumunot ang noo ng dalawa habang si Matteo ay nakatitig lang sakin ng masama. "I will protect Mary, and no one else will do. Only me!" Hamon kong sagot. Nag-tawanan ang dalawa.

"Whoa! I think we should go outside, Robi. Mukhang kaylangan nilang mag-usap." Kalmadong tumayo si Clifford at maging si Robi.

"We need to go, Matteo. See you at bar." Saad ni Robi. Sobrang lapad ng ngiti ni ng dalawa. Napailing ako sa tawa. Hindi parin sila nag-babago.

Bago pa ako nilagpasan ni Clifford ay tinapik niya muna ang balikat ko.

"Kong may balak kayong mag patayan dito. Wala na kaming magagawa." Natawa ako sa sinabi ni Clifford. Tawang-tawa naman si Robi sa likod ko. They crazy!

"Stupid. Mag-uusap lang kami." Sagot ko. Bahagyang natawa si Clifford.

"Make sure. Dahil kong mamamatay man kayong dalawa dito? I will marry the woman you both love, dude. HAHA!" Tinapik niya ulit ang balikat ko. Lumabas ang dalawa sa silid ngunit umalingaw-ngaw parin ang tawa nilang dalawa.

Napailing ako sa tawa. Ibinalik ko ang tingin kay Matteo. Nakasandal na ito sa swivel chair niya. He laced his two hands together at desk.

"What brings you here, Rocky?" He said. But in authority way. Lumapit ako sa kanya.

"About Mary," Diretsahan ko. Sobrang lapad ng ngiti niya sakin.

"What about my girl?" Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.

"My girl, Matteo. You have no rights to claim her." Hamon ko. Dahan-dahan syang tumuwid ng upo. He's lips playing at tila hindi makapaniwala sa sinabi ko.

"Your girl?" Tawa niya. "So kayo na pala? She didn't tell me about you. I though she's married from the old guy. Funny!" Sarkastiko niyang saad. Kuyom ang kamao ko. If I'm not mistaken, If I'm not wrong.

"Nagkita kayo?" Tanong ko ngunit may galit. Tinignan niya akong may ngiti.

"Unfortunately, Yes. She's here last day. Gusto mong malaman kong anong ginagawa niya dito?" Nakagat ko ang ngipin ko sa galit. Mary didn't tell me about this.

"About her reguest. And I am here to talk about that shit!" Sagot ko. Natahimik sya sa sinabi ko.

"So spill it, Rocky. Bakit ikaw ang pumunta dito kong si Mary ang may kaylangan sakin?" Hamon niyang sagot. Kinalma ko ang aking sarili.

"Because I don't trust you." Ngisi ko.

"Is that so?" Taas kilay niya. Kaylangan kong kumalma. The girl we're talking for, Is the girl I'd love.

"No, It's not only that." Itinukod ko ang magkabila kong kamay sa mesa. "You don't have no idea how Mary happy it is now. Simula nong sinaktan mo sya ay nangako ako sa sarili ko na hinding-hindi muna sya mahahawakan pa. She's happy now, and it is because of me." Natahimik ulit si Matteo sa sinabi ko. Ang ngiti ko ay nagpapahiwatig ng pang-aasar.

"I see." Kalmado niyang sagot. Bahagya syang tumayo. Nagtungo si Matteo sa kabilang desk bago nagsalin ng alak. Lumapit sya sakin at inilapag niya sa harap ko ang isang baso ng whisky.

Iminuwestra niya ang baso. Hindi ko 'yon pinansin dahil nakakatitig lang ako sa kanya. Nilagok niya ang alak ng isang inum lang.

"I still love her dude. I know my mistake, but sorry. I can't deny how much I really want her back to me." Naikuyom ko ang kamao ko sa sinabi niya. Ma awtoridad niya akong tinignan.

"Hindi ako papayag na makuha mo sya ulit, Matteo. It will never be happen." Hamon kong sagot. Sinulyapan niya akong may ngiti sa labi.

"I will do everything to make it happen, Rocky. Kaya ko syang bawiin at kayang-kaya ko syang ibalik sakin." Natawa ako sa sinabi niya. Hindi ako papayag! Matagal ko ng pinoprotektahan si Mary, tapos sasaktan niya lang ulit? No!

He's my friend but, when it comes to Mary? I don't know if I still be friends to him.

"It's not going to happen, Matteo. Ako ang makakalaban mo." Hamon ko. Tinignan niya akong may balak. Ang kanyang mata ay tila may pinaplano na balikan si Mary.

"Lalabanan kita. I am not scared to fight you, Rocky." Gustohin ko mansyang suntokin pero kaylangan kong maging kalmado. Para kay Mary. Para mailayo ko sya sa pananakit ng lalaking iniyakan niya noon.

"You don't deserve, Mary." Naging galit ang boses ko. Natawa sya at unti-unti itong lumapit sakin.

"Don't tell me you deserve her?" Sarkastiko niyang tanong.

"Yes, Matteo. Ako ang nararapat para sa kanya. She deserved to happy, she deserve to be loved.At 'yon ang ibibigay ko sa kanya. Not just like you. Sinaktan mo, iniwan mo. Ngayon babawiin mo?" Ngisi ko. Kuyom ang kamao ko at tila pinipigilang suntokin sya. "Hindi laruan si Mary. Pagkatapos mong itapon, ngayon babawiin mo ng ganon nalang? Magkamatayan muna tayo Matteo." Umigting ang panga niya sa sinabi ko. Ang kanyang titig sakin ay nanghahamon. Tinawanan ko sya.

"Hindi mo alam kong anong rason ko, Rocky. I admit that I made mistake and badly hurt her. I'm sorry. You don't know the reason behind my mistake, Rocky. You don't know everything." Kuyom ang kamao niya sa galit. Hindi ko alam kong anong rason niya at wala rin akong balak alamin. Ang iniisip ko ngayon ay ang kapakanan ni Mary.

"Wala akong pakialam sa rason mo, Matteo. Kong ano man 'yon hinding-hindi muna mababawi si Mary." Huli kong sabi bago sya tinalikuran.

"Rocky," Tawag niya sakin. Dahan-dahan akong humarap sa kanya. Lumapit sya saking nakapamulsa.

"Mahal ko si Mary. I keep her, I fight for it, work it. And no one can stop me. No one else, Rocky." Natawa ako sa sinabi niya. Sa pagkakataong ito ay makikipaglaban ako sa taong mahal ko. Kaya kong maging sundalo para ipaglaban si Mary.

"May the best man win!" Inilahad ko ang kamay ko. Dahan-dahan niyang tinanggap ang kamay ko. We both shook! This time ay alam kong malaki ang posibilidad na matatalo niya ako. Hindi ako sigurado pero alam kong mahal pa sya ni Mary. Kaylangan kong pangunahan si Matteo.

"May the best man win!" Saad niya.

"Hindi ko isusuko si Mary, Matteo. Tandaan mo yan. Mahal na mahal ko ang babaeng sinaktan mo. Im a lover, brave as a soldier. And I will fight and defend what belongs to me. She's mine." Hamon kong sagot. Naglaban kami ng titigan. Ang kanyang ngiti ay di umano'y kaya akong labanin. Kakalimutan kong kaibigan kita Matteo.

"Mahal na mahal ko rin ang babaeng minahal mo, Rocky. I am a lover not a fighter, but I will fight for what I love, remember that." Paghahamon niya. Mas lalo kong ikinuyom ang aking kamao. Halos mabali ang mga buto ng aking palad.

~End of Flashback~

Yon ang huling pag-uusap namin ni Matteo. Walang ka alam-alam si Mary tungkol dito. Tatlong taon kitang pinoprotektahan Mary. At hindi ko hahayaang mapunta ka lang sa lalakeng 'yon.

Mamahalin kita higit pa sa pagmamahal na ibinibigay ni Matteo sayo noon.

I can't promise that things will be perfect, Mary. But I swear I'll never leave you just Matteo did to you.

They will never know my evil schemes when it becomes to you.

Continue...