KABANATA 17
WARNING SPG: Read at your own risk. But if you don't? Do not come to me complaining about these.
KABANATA 17: Sick of jealous
Mary Point of View...
Nakakainis, nakakaasar, nakakairita. Fuck! Galit na galit ako sa nangyari kanina sa banyo. I don't expect these. Kong hindi sana ako pumasok sa loob ng banyo ay hindi sana mangyayari iyon. Gosh, Mary. Bakit ka nagagalit?
Nong ako ang lumandi sa kanya ay hindi sya pumalag. Tapos, nong sya ang lumandi sakin? Halos minura ko na ang lahat ng pagmumura sa buong mundo. Ewan ko. Hindi ko alam kong bakit ako nagkakaganito. Isa iyon sa mga plano ko diba? Kaya kaylangan kong sabayan si Matteo sa mga kalokohan niya.
Sobrang sakit ng ulo ko dahil sa dami kong nainom na alak. Buti nalang talaga at nag-anyayang umuwi ang apat kanina.
Bumulagta ako sa kama ng patalikod. Dinaramdam ko ang malambot at mainit na kumot. Hindi ko narin muling nakita si Matteo sa bar nong nauna syang lumabas sakin, mula sa banyo.
Maging si Queenie ay hindi ko mahagilap. Isa lang ang nasa isip ko ngayon, sigurado akong dinala iyon ni Matteo sa bahay niya. Iniisip ko palang iyon ay naiinis na ako. Nagagalit. Nagtitimpi.
Magsama kayong dalawa. Tutal, bagay naman kayo ni Queenie. Isang malandi at isang ubod ng landi.
Bigla akong natawa sa naisip ko ngayon. Well, nothing change. Sigurado akong titikman ka lang ni Matteo, Queenie. Goodluck!
Umayos ako ng higa bago napasinghap. Titig na titig ako sa kisame. Biglang gumuhit sa isipan ko ang pigura ni Matteo. Ang dami niyang nabihag na babae at isa na ako dun. Sigurado akong proud na proud sya sa kanyang sarili.
Naalala ko pa noon kong pano niya ako pinapakilig.
He told me that I'm the most beautiful girl in the world. But he told to another girl too.
He told me that he loves me so bad. But he already told to another girl too.
He told me that he's heart is only for me. But he loves a lots of girls.
He told me that he will never lie to me. But his lies over flood.
So saan ako doon? Tanga? bobo? Oo, noon. Hindi na ngayon.
He's lies and my lies has no difference because it's still a lies. Kong may pagkakamali ako!? Mas malaki ang pagkakamali niya.
"He lost me once and it cannot be retrieve, anymore." Bulong ko saking sarili.
Napabitaw ako ng buntong hininga. Nakatanggap ako ng mensahe galing sa kompanya niya at tinanggap raw ni Matteo ang request ko. May meeting kami bukas. Gusto ko sanang makaharap ang mommy niya sa conference meeting namin. I hope so. Sana ay nandon si Mrs. Torria. Isa sya sa mga taong kinaiinisan ko. I've never met her in company. I wan't to asks Matteo about it, but I am not interested of her mom. I just want to see her, thats all.
Tuluyan na akong nakatulog dahil sa haba-haba ng iniisip ko. Sobrang pagod ng katawan ko, maging ang aking isipan.
Nasan na kaya si Rocky? Bakit di niya ako binibisita dito sa condo? Hindi ko namalayan ang tawag at text niya sakin dahil gusto kong pumunta sya dito. It is my way to see him.
Hayy!
Kinaumagahan ay inayos ko na ang aking sarili. I just wear pormal suit, and black slux. Black high heels at siniklop ko ng buo ang aking buhok.
As usual. I ride my own car. It's Audi S8, you know. Hindi ko lubos maisip na magagawa kong mag maneho kong alam ko sa sarili kong takot na takot ako sa traffic light. Ewan ko ba kong bakit ako natatakot. Siguro ay iyon ang nangyayari sa napapanuod kong palabas sa Tv. Character dead or accident because of car crash.
Pagdating ko sa kompanya ni Matteo ay sinalubong agad ako ni Lorin, Matteo secretary. Sya ang laging kumukontak sakin para sa business matter namin ni Matteo.
"Good morning, Ma'am Mary." Ngumiti ito ng malapad bago nag bow.
"Good morning. Where is your boss?" Ngisi ko rin.
"Ma li'late po saglit si Sir Matteo, Ma'am. But dadating narin po iyon. Sa conference room nalang po kayo maghintay, Ma'am." Sunod-sunod nitong saad. Nagbitaw ako ng buntong hininga.
"Ok, I don't have no choice." Sagot ko. Bahagya itong yumuko bilang paumanhin.
"This way, Ma'am." Sumunod ako kay Lorin patungo sa isang silid. Kulay kahel ang pinto.
Pinagbuksan ako ni Lorin.
Bumungad sakin ang malawak na spasyo ng kwarto. Ang mahabang mesa sa gitna na di umano'y merong 30 or 25? na couch, maybe something like that. Tumungo ako sa unahan kong saan ay ang swivel chair at sigurado akong para ito sa ka galang-galang na CEO ng kompanyang ito.
"Ma'am, ano pong gusto nyo? Kape or juice?" Biglaang salita ni Lorin. Umiling ako agad. I don't need any drink. I wan't the meeting start.
"None of the above. Ok lang ako dito, you can go, anyway." Taas kilay ko. Bahagya ulit itong yumuko.
"Sorry, Excuse me po," Huling paalam ni Lorin. Tanging pag-sara lang ng pinto ang narinig ko.
Iginala ko ang aking mata sa buong paligid. May malaking flat screen sa harap ko. Ang napakalaking bintana sa gilid, kong saan halos nakikita ang iilang building sa labas. Gawa ito sa mamahaling salamin.
Matteo is great. He is powerful, but to much whore. Yeah, his rich but without love? He can never be happy. Ganon din kaya ako? I don't know, but I'm happy.
Nilakbay ko ang palad ko sa mataas na mesa. Tumungo ako sa napakalaking bintana at hinarap ang nagsisitayugang gusali sa labas. Naalala ko si Rocky. Bakit kaya hindi niya pa ako niri'replayan? Nagalit kaya sya sakin dahil hindi ko nasagot ang mga tawag niya? But I know him. Hindi iyon basta-basta nalang magagalit sakin.
I wish he was here. Nagkita na kaya sila ni Matteo? Nag-usap na kaya sila? Siguro, pero walang sinabi sakin si Rocky tungkol duon.
Narinig ko ang pagbukas ng pintoan.
Mabilisan akong humarap duon at tumambad sakin si Matteo. Kumulo ulit ang dugo ko sa galit. Pormal ang suot nito subalit naka soft jacket. Ang kanyang mukha ay napagkikitaang pagod at tila may masamang pakiramdam.
"Sorry for waiting," Dahan-dahan itong lumapit sakin. Napahawak ako sa dibdib at hindi ko malamang sa anong dahilan.
Bakit parang mabigat ang boses niya. Sinundan ko sya ng titig.
"It's Ok! So let's start?" Taas kilay ko. Kumunot ang noo ko sa suot niya. Anong trip niya at sobrang init ng pinas at nagawa niya pang mag jacket?
Mas lalong bumigat ang nararamdaman ko ng nilagpasan niya ako. Umupo sya sa swivel chair na walang imikan, subalit yakap-yakap ang kanyang sarili. Cross arm, exactly.
"Are you Okay?" Tanong ko na ikinangisi niya.
Sumandal sya sa backrest ng swivel chair habang naka number four ng upo, ngunit yakap parin ang sarili.
"If I'm not? Would you mind for it?" Matigas niyang sabi. Natawa ako ng plastik.
"Never mind." Iwas tingin ko. Narinig ko ang munti niyang tawa. Parang umalingaw-ngaw sa tenga ko ang tawa ni Matteo. Sobrang hina ngunit napakalakas ng impact sakin. Damn! I admit. He's hot eventhough, napakasimple lang ng suot niya ngayon.
"Magsimula na tayo," Saad ko. Humakbang ako palapit sa kanya para abotin ang bag ko sa mesa.
Hindi ko pa naabot ang bag ko ng hinuli niya ang palapulsohan ko.
"Saan tayo mag-sisimula, Mary? Sa ibaba o sa itaas?" Wika niya habang umaawang ang labi.
Namilog ang mata ko sa naramdaman. Anong? Bakit ganito kainit? Mabilisan kong binawi ang aking kamay.
"You're hot," Nagkaumbabaga ang kilos ko. Tinawanan niya lang ako.
"I know I'm hot." Kumunot ang noo ko sa biro niya.
"Matteo, what I mean is, sobrang init mo." Halos bumulyaw ako sa gulat.
"I'm Okay. You don't have to worry about me, I can take care myself." Halos nasampal ako sa sinabi niya. Naikuyom ko ang aking kamao. "That's why I'm late, dahil nag pa check-up ako saglit." Mahina niyang sagot. Kitang-kita sa mukha niya ang pagod at panghihina. Bakit ko ito nararamdaman? Parang naawa ako sa kanya kahit binabalotan ako ng galit.
Dali-dali akong lumapit sa kanya at hinawakan ang noo niya. Sobrang init nga!
"H-Hindi ka okay, Matteo. Siguro ay sa susunod na araw nalang natin ito pag-uusapan. You have to rest, first." Panay himas ko sa kanyang noo. "You should take a medicine, Matteo." Hinuli niya ang kamay ko sa noo niya.
"Matteo," Binawi ko ang kamay ko subalit hinigpitan niya iyon ng hawak. Dahan-dahan niyang ibinaba ang kamay ko sa labi niya. Halos mapatalon ako sa init ng kanyang labi. Nakapikit sya habang ramdam ko ang malambot niyang labi sa palad ko.
Sobrang bilis ng tibok ng puso ko.
"Matt---," Binawi ko ang kamay ko at ganon padin ayaw niyang bitawan. Nanatili syang nakapikit at tila dinaramdam ang palad ko.
Iminulat niya ang kanyang mata bago ako sinulyapan. Mabilisan kong binawi ang kamay ko at tila naiwan ang init niyang hininga saking palad.
"Medicine can't hailed my sickness. Only you, Mary. You are my medicine." Nag-iwas agad ako ng tingin sa sinabi niya. Napailing ako habang tumatawa ng mahina. Mambobola!
"Really? I though, laughter is the best medicine. So why you just don't laugh, Matteo. Para naman gumaling ka." Sarkastiko kong sagot. Naglaban kami ng titig. Hindi ko alam kong anong ekspresyon ang meron sya ngayon dahil kahit ano ay wala akong nakita. Sumandal ulit sya sa back rest.
Tinititigan niya ako.
"Seeing you right now is the best medicine, Mary." Husky niyang sabi. Mariin akong pumikit. Ang daming niyang alam. Ang galing niyang mambola.
"Stupid!" Sinamaan ko sya ng tingin. "I am here about my request. Pwede na ba tayong mag-umpisa?" Direkto kong may halong galit. I don't believe him. Self-love is the greatest medicine. Love yourself first, before others.
"Mary, baby. I love you." Naningkit ang mata ko sa sinabi niya. Nakagat ko ang labi ko sa galit. How can I make my revenge if I'm too weak everytime I heard that shit word.
"I'm not interested, can you please stop." Saad ko. Dahan-dahan syang tumayo sa swivel chair. Kinabahan ako bigla.
Bahagya akong napaatras ng lumapit sya sakin. Damn! Mary. You have to make it sweet as he wanted too.
Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Dahan-dahan akong umatras habang sya ay lumalapit sakin. Napasandal ako sa gilid ng mesa. Napahawak ako ng mahigpit sa magkabilang ilalim nito. Kaylangan ko syang kalabanin. Hindi ako mahina.
Naglaban kami ng titig. Sobrang lapit niya sakin at tila ramdam ko parin ang init ng kanyang hininga.
"Thank you for waking me up everyday." Kumunot ang noo ko.
"You are crazy, Matteo." Natatawa kong saad. "Anong kinalaman ko sa pag gising mo araw-araw? What do you think of me? Alarm clock?" Natatawa kong dugtong. Halos gumuhit ang galit niyang mukha. Mas lumapit pa sya lalo sakin. Halos maupoan ko na ang mesa dahil sa lapit niya.
"Matagal na akong baliw ng dahil sayo, Mary." Naging ma awtoridad ang tono ng boses niya. Di umano'y nakakatakot pero may pang-aawa na pagsusumamo sakin.
Ilan na kayang babae ang sinabihan niya ng ganyan?
"Enough Matteo, you're insane. Pagkatapos mo akong lukohin? Tapos, sasabihin mo sakin yan ngayon? Oh come on! Alam na alam ng buong Manila kong ano ka talaga. You have a lots fuck buddy. Buti at hindi ka nasira?" Sunod-sunod kong saad na may pang-aasar. HIV? Hindi ko lubos maisip na magkakaroon sya niyan dahil sa dami-dami niyang ikinama. Lalo na't gabi-gabi. Bakit hindi nga ba?
"Mali ka ng iniisip, Mary. I don't fuck with other girls. I just fuck hard with you." Pabalik-balik ang adams apple niya sa galit. Natawa ulit ako. Imposible.
Ang mga lalaki pag nilalandi papatol yan ng walang pag alinlangan.
"Walang saysay itong pinag-usapan natin." Aakmang aalis ako sa harap niya ng hinila niya ang braso ko.
Sobrang lalim ng titig niya sakin.
"Ikaw lang ang titikman ko, Mary. At ikaw lang din ang makakatikim sakin." Umawang ang labi ko sa sinabi niya. Binawi ko ang braso ko na may ngiti sa labi. Hinamon niya ako sa sinabi niya.
"Ang galing mong bumitaw ng salita noh? Kaya pala nabilog ako sayo noon." Pang-aasar kong sabi. Inabot niya ang kamay ko at hinayaan ko lang sya.
"I can tell you everything. Let's start over again." Mabilisan kong binawi ang kamay ko.
"No. Ayaw ko na sayo. Hinding-hindi na maibabalik ang relasyon natin, Matteo. Kaya nga naghiwalay tayo diba!? Because our love didn't work, that's why you fuck other girls to work it." Sarkastiko kong sabi. Galit ako sa kanya at the same time naaawa sa itsura niya ngayon. Mas lalong pumula ang magkabila niyang pisnge dahil siguro sa init niya.
"Hindi ako nakipag sex sa iba. Kong tungkol ito sa nangyari noon. I never make love, Venus. It's just my pla---"
"Matteo," Pag-babanta ko. Kuyom ang kamao ko sa galit. Ayaw ko ng makinig sa mga kasinungalingan niya. Tama na ang minsa'y inibig ko sya, at nasaktan niya ako ng labis. Ayaw ko na. Bumalik ako para mag higante, hindi para balikan sya.
Bakit ganito? Bakit bumabalik sa lambot ang puso ko.
"I'm sorry," Bahagya syang yumuko. Tila sumuko at nawalan ng pag-asa. Gusto kitang nakikitang nahihirapan Matteo. Bagay lang 'yan sayo.
Sabay kaming napalingon sa pintoan ng bumukas ito.
Namilog ang mata ko at tila nagmamadali akong umatras sa harap ni Matteo. Kinabahan ako!
"Matteo," Si Venus. Sobrang sama ng kanyang titig at di umano'y gusto niya akong sugorin. Hindi ko sya pinansin ng lumapit sya kay Matteo at niyakap ito.
Binaling ko ang tingin sa lalaking kasama ni Venus.
"Hi," Halos paos ang boses niya. Lumapit sya sakin na hindi ko alam kong anong ekspresyon ang mukha niya ngayon. Hindi ba sya nagagalit? Hindi niya ba ako kakaladkarin dito palabas?
Parang may mali.
"R-Rocky," Halos paos din ang boses ko. Hindi ko alam kong sinong tumulak sakin para yakapin sya. Miss na miss ko sya kahit dalawang linggo lang syang nawala.
Humiwalay ako sa yakap. Hindi ko alam kong pano sya kakausapin ngayon. Natatakot ako, o di kaya'y naiinis sa sarili.
"I missed you, babe." Namilog ang mata ko sa sinabi niya. Kahit magkaibigan kami ay iyon talaga ang tawagan namin.
Sobrang lakas ng kalbog ng puso ko.
"Babe? So kayo na?" Biglaang sambit ni Venus na taas kilay. Sinulyapan ko si Matteo at sobrang galit na galit ang kanyang ekpresyon.
"Tss. Let's start!" Putol ni Matteo sa usapan bago ako nilagpasan. Ramdam ko ang mainit niyang awra sa likod ko. Ma awtoridad syang umupo sa swivel chair niya.
"Matteo. Diba may sakit ka? Kaylangan mong magpahinga." Si Venus. Dali-dali syang lumapit kay Matteo.
"Shut up, Venus. I'm not baby to be worried." Naging bossy ang boses niya. Humalukip-kip si Venus sa saad nito. Nagagalit ako pag nakikita silang dalawa. sinaktan nila ako noon at sila ang rason kong bakit hanggang ngayon ay hindi ko makalimutan ang sakit.
Naramdaman ko nalang ang kamay ni Rocky sa likod ng bewang ko.
"Simulan muna." Mahina niyang sabi.
"Hindi ka galit sakin?" Nguso ko na ikinailing niya.
"No, bakit naman ako magagalit sayo?" Sobrang lapad ng ngiti ni Rocky. Medyo naiilang na ako dahil alam kong nasa amin ang tingin ni Matteo at Venus.
"Are we going to dicuss about two of you? Or should I leave these room for both of you?" Mabilisan kong tinignan si Matteo. Ang kanyang titig saming dalawa ay sobrang galit.
Naramdaman ko ang pag bitaw ni Rocky saking bewang.
"Sorry, I just missed her, Matteo." Pabalik-balik ang tingin ko sa dalawa. Tila naglaban sila ng titigan.
"Then, I'm not asking." Sarkastiko nitong sagot. Sinamaan ko ng tingin si Matteo. Anong problema niya? Umiwas lang ito ng tingin bago tinignan ang loptop niya. "You're free to start, Mary." Saad nito habang nakatuon ang tingin sa loptop niya.
"Tss," Si Venus.
Hindi ko na sya pinansin at nag-simula na akong magsalita sa harap nila. Ginalingan ko sa bawat bitaw ng mga salita. I wan't to impress Matteo. I wan't him to amaze. Kahit sa ganito lang kaliit na bagay. Kinalma ko ang aking sarili dahil bawat galaw ko ay pinapanunuod ni Matteo, na di umano'y naghihintay na magkamali ako. Magkamali sa pagbigkas, paglakad, at lalo sa lahat ang titig ko na nakipaglaban sa titig niya.
"Cheap, It's just a shop? Tapos nagsasayang ka ng oras para dyan, Matteo? God!" Maarteng komento ni Venus pagkatapos kong masalaysay ang lahat.
"Shut-up Venus," Si Matteo na ikinatahimik ni Venus. Nakasandal sya sa backrest ng upoan habang pinagdikit ang magkabilang palad. Tinignan niya akong may ngiti. "So, you want my help huh!?" Ngisi nito. Natawa ako. Buong akala niya ay naghihingi ako sa kanya ng tulong. Sorry, dyan sya nagkakamali.
"We ask for your supplies, It's not called help, Matteo. It's about business matters." Si Rocky ang sumagot.
"Im not asking for your answer, Rocky." Sarkastikong sagot ni Matteo. Lumapit ako kay Rocky para pakalmahin sya.
"Yes, I know. But I am part of Mary, business." Padabog na sagot ni Rocky. Hinawakan ko ang braso ni Rocky kaya tinignan niya ako.
"I can handle this," Mahinahon kong saad. Mariin nag buntong hininga si Rocky. Sumulyap ako kay Matteo na may ngiting wagas."Yes, Matteo. I need your help. It's up to you kong tatanggapin mo ang request ko. If not? Ok. Madali lang naman akong kausap." Salaysay ko. Napatuwid sya ng upo.
"Bigyan mo ako ng isang rason na pwede kong ikatanggi sayo, Mary." Nagulat ako sa sambi niya. Nagawa niya iyong sabihin sa harap ni Venus at Rocky? Sobrang bilis ng tibok ng puso ko sa kaba. I clean my throat!
"Base sa nabasa ko sa company profile mo. Hindi ka basta-basta tumatanggap ng mababang uri ng client. Like shop? Store?" Usal ko. "You want bigger summary, right?" Ngisi ko. Nahuli ko ang pag irap ni Venus sakin. "Gusto mo ng Mall, tower, long bridge at mansion?" Dugtong ko.
"But you are different from those," Sambit niya. Anong klaseng kakaiba ako sa ibang client niya? Kumunot ang noo ko.
"Different? Like what? Shop lang naman ang gusto ko at walang pinagkaiba sa mga taong gustong makuha ang mga supplies mo." Kalmado kong wika. Nagkatinginan kami ni Rocky. Alam kong nagtitimpi na sya.
"Hindi ko pwedeng tanggihan ang babaeng mahal ko. Is that enough, Mary?" Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Matteo. Halos lumuwal ang mata ni Venus sa binitawang salita nito.
"Matteo what are you talking about?" Bulyaw ni Venus bago padabog na tumayo. Tinignan niya ako ng masama. "I can't believe it. Nagbibiro ka lang diba?" Bulyaw nitong dugtong. Halos maiyak si Venus.
"Mahal ko si Mary. Gusto mo pang ulitin ko iyon Venus?" Mas lalong namilog ang mata ko. Nalaglag ang panga ni Venus at tila umuusok ang tenga sa galit. Sobrang lapad ng ngiti ni Matteo habang titig na titig sakin.
Biglaang tumayo si Rocky rason kong bakit gumawa ito ng ingay sa sahig. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko kaya tumayo rin ako bago hawakan ang kanyang braso.
"R-Rocky huwag na," Pigil ko subalit hindi niya ako nilingon. Ramdam na ramdam ko ang galit niya kay Matteo.
"Ulitin mong sabihin yan Matteo. Wawasakin ko ang bungo mo." Napakapit ako sa dibdib sa sinabi ni Rocky. Nagulat ako sa binitawan niyang salita. Ngayon ko pa nakikitang ganito ka galit si Rocky. Nakakatakot!
"Why not?" Si Matteo habang nakanumber four ng upo. Ang kanyang ngiti ay nang-aasar. "Mahal ko naman talaga sya ah. What is the problem of that? Natatakot ka ba na baka isang araw ay bumalik sakin si Mary, Rocky!?" Mabilisang lumapit si Rocky kay Matteo at kwenelyohan niya ito.
Nang dahil sa takot ay hindi ko na magawang gumalaw sa kinatatayuan ko. Tanging sigaw ni Venus ang umalingaw-ngaw sa tenga ko. Nagkatitigan ang dalawa at halos naglaban ang mga mata. Pareho lang sila ng tangkad at di umano'y nag uunahang sinong unang susuntok.
Pabalik-balik ang tingin ko sa dalawang lalaking nasa harap ko. Kaliwa, kanan, kaliwa, kanan ang tingin ko.
Rocky? Matteo?
Continue...