Escaping the Night

__________________________

__________________________

__________________________

__________________________

__________________________

DAY 1...

Natataranta ang mag-asawa dahil sa nangyayari sa kanilang anak na si Qirra. Umiiyak ang ina habang pinipisil ang malamig na kamay ng anak na nakatulog. Malamig ang katawan at tila walang buhay kahit na humihinga pa ito.

Dumating ang kaniyang asawa at dali-daling binuhat si Qirra upang maidala sa hospital. Meron silang sasakyan kaya't maaga silang nakarating sa Kamenia Memorial Hospital.

"Anong nangyayari sa kaniya?", agad na tanong ng ina ni Qirra sa kalalabas na doktor.

"She is okay. Wala namang siyang fever o ano mang sakit. Stable ang kaniyang blood pressure pati ang temperature", saad ni Dok .Kumunot ang noo ng ina at tiningnan ang asawa na nag-aalala rin.

"Tawagan mo ang pamilyang Estino", utos ng kaniyang asawa.

Kalauna'y sinagot ni Mrs.Estino ang tawag.

"Mare, napatawag ka?"

"Tulungan mo kami. Nakakahiya man pero bilang magulang ,tulungan mo kami para kay Qirra"

"May nangyayari rin sa anak mo? Kerl is having fever this day. Kanina nga lang siya sinumpong."

"Hindi kaya epekto ito ng kanilang pagkalayo?"

"Yun nga ang naiisip naming mag-asawa pero itong si Kerl walang balak magpaiwan diyan sa Kamenia"

"Naiintindihan ko. Mula pa noon ang nangyayari sa dalawa kaya hayaan ko na rin ang binata na magdesisyon. Balitaan mo ako pag gumaling na siya ah.", mahinang sambit ng ina ni Qirra bago ibaba ang linya.

Napaluha siyang tumingin sa nakahigang anak niya.

Ano bang nangyayari sa anak ko?

______________

QIRRA's POV

Malamig, madilim at hindi ko maramdaman ang katawan ko. Ibang iba ang nangyayari dahil pakiramdam ko ay hindi na ako lumulutang papapunta sa paraiso. Para akong na-trap sa madilim na palagid. Walang hangin pero bakit ang lamig at ni katiting na liwanag ay wala akong makita. Humakbang ako hanggang sa napatakbo ako kakahanap sa paraisong dati kong pinupuntahan matapos akong dumaan dito sa black space.

"TULONG!!", tila nahigop ang sinabi ko dahil pagkalabas lang nito sa bibig ay nawala na agad. Wala mang echo o tumugon.

Ang lamig na talaga hindi ko na kaya. Bumagsak ako at yinakap ang aking mga tuhod. Malamig na butil ng tubig ang dumadaan sa aking pisngi. Sunod sunod ito na tila hindi nauubos hanggang sa namamalayan kong nanghihina ang katawan ko at nawalan ng malay.

_____________________

DAVIN KERL's POV

BAAM

Nahulog ang phone ko sa kama when i tried to reach it. Masakit pa ang ulo ko kaya kapa ang ginawa ko hanggang sa nahulog ito. Bigla akong kinabahan and its weird.

I open my eyes at nilingon ko ang nasa tabi ko.

She's not here...

Arghh..

"The heck Davin you just left her from Luzon", I whisper to myself and shook my head.

Did I expect? How is she? Ngayon lang 'to nangyari and I don't know the effect. Ngayong gabi na full moon lang siyang wala sa tabi ko.

I gaze at my window na malayang pumapasok ang sinag ng bilugang buwan sa silid. It was a beautiful light to sleep with her. Moon rays would be the best witness for her sleep over every month. But I escape this time and its my choice.

I smiled for the thought of her beside but suddenly I took another glimpse of the full moon that was covered with the dark clouds and remind me of escaping the night. I whimper for the sudden ache in my chest as I heard my mom calling my name and then it all went black.

______________

QIRRA's POV

"Anak okay ka lang?", si Mama ang bumungad sa akin sa pagdilat ko ng mga mata. Nagulat ako ng mapansing nakahiga lamang ako at nakatingin sa puting ceiling ng kuwarto. Magsasalita sana ako pero pakiramdam ko'y wala akong kaluluwang nangangahulugan buhay ako at masigla. Nakakalungkot...

"Anak, magsalita ka naman", napalingon ako kay Mama dahil nagsimula itong humagulgol. Wala akong sinabi kundi hinawakan ko lang ang kaniyang kamay. Tumingin siya sa akin at niyakap.

Awkward para sa akin ito. Ngayon lang ako niyakap ni Mama ,hindi ako sanay pero masaya ako na ganito pala siya ka-concern sa akin.

Pero..

Ano nga bang nangyari sa akin?

Itatanong ko sana iyan pero sa isip isip ko lang sinabi dahil sa tinding lungkot na nangingibabaw ay nawalan ako ng lakas upang maglabas lang ng kataga sa aking bibig.

"Alis muna ako anak ha. Pupunta naman dito ang ama mo", tumango ako at bago pa siya lumabas sa silid ay hinalikan niya ako sa noo. Napangiti ako,...

Mahal na mahal ako nina Mama.

Nonsense ba? Kasi ngayon ko lang napatunayan kung gaano ako kamahal nina Mama mula pagkabata.

Qirra...

Umidlip ako saglit ng may narinig ako na isang pamilyar na boses na tumawag sa aking pangalan.

Nasaan ka ba?

Tanong ko sa boses na narinig ko and I fall asleep.

____________________

DAVIN KERL's POV

"Qirra", I heard myself calling her name before i open my eyes.

"Oooh..", I groaned

I just woke up late and found out that im home alone. Dumiretso ako sa kusina and luckily they left some cook foods. Knowing my brother na malakas kumain kesa akin.

Wala akong maisip na gagawin.

We were new here in the block pero wala akong balak makipagkaibigan sa mga kapitbahay. Napatingin ako sa note sa may ref habang kagat kagat ko ang home made sandwich ni Mama.

Kerl,

Pupunta kami sa Kamenia. Hindi na kita ginising dahil ayaw mo rin namang sumama. Kuya ikaw na rin ang bahala sa bahay.

Love, mas guwapo sa iyo David.

Bata talaga oh. Si David nga pala, bunsong kapatid ko na ubod ng yabang. Mas matangos daw kasi ang ilong kesa sa akin eh. Pshh,, childish reason.

I watched t.v and its kinda boring. So i went outside and play basketball in our mini court outside but it is also boring. I watered the plants even the sun is up. Clean my room for just a swift. Clean the house and I hate it. And now, watching her photos for unknown reasons. I should thank to myself na may isip pa akong kuhanan siya ng mga litrato.