Leaving
________________________
________________________
________________________
________________________
________________________
13 years later...
Damit na nagkalat sa sahig, magulong kama, papel na gusot sa maliit na lamesa, nakasarang bintana't kurtina at basang buhok ni Qirra na tumutulo sa sahig ang bagong umaga ng dalaga.
"Aish, ano ba!!" ,inis na saad ng dalaga habang naghahanap na maisusuot sa kaniyang unang pasok sa paaralan bilang Grade 10 student.
"ISARA MO ANG BAHAY PAGKAALIS MO", lalong nainis ang dalaga sa bilin ng kaniyang ina na nasa labas.
"OPO", pasigaw na sagot ni Qirra upang marinig ng ina na nasa labas ng bahay.
Ilang minuto ang lumipas bago lumabas si Qirra sa magulo nitong kuwarto at hindi pa kumain ay kumaripas siya ng takbo papunta sa paaralan. Wala man lang siyang kasabay sa unang pasok ngayong taon na sinawalang bahala naman niya. Bigo itong huminto sa pagtatakbo ng makapasok sa gate ng kanilang paaralan at hinihingal na pinapanood ang mga bago at dating estudyante ng Lamara NHS na umaawit ng Lupang Hinirang.
Nahiya siya bago pumasok sa grade 10 room ng makita niya ang guro.
"Qirra..", masayang tawag sa kaniyang ni Patty. Ang kaniyang bestfriend mula nong elementarya.
Walang masyadong bago sa unang pasok sa paaralan para kay Qirra. Bulungan doon, tahimik dito tawanan diyan, kamustahan dito at kuwentuhan saan man. Para sa dalaga, normal ang lahat.
Kaya e-fast forward na natin ----->
______________
QIRRA's POV
Nilagyan ko ulit ng ekis ang date sa susunod na linggo kung saan magaganap ulit ang full moon. Ang araw ng aking paglalakbay ulit sa paraiso. Palagi ko itong ginagawa mula pa nong sinimulan ko ng magbilang ng 1 2 3. Wala namang sinasabi sina Mama , siguro'y nasanay na rin sila na hindi malinis ang kalendaryo buwan buwan. Wala naman akong sakit or abnormalities dahil para sa akin isa itong hobby o parte ng buhay ko. Hindi ko nga alam kung bakit hindi ako napapagod o naiinip sa palaging iisang pangyayari tuwing full moon. Hindi ko kasi masasabing imahinasyon lang yun o panaginip dahil pakiramdam ko totoo iyun. Meron akong sariling kalendaryo na binibigay ni Mama kada-taon pero hindi ko maiwasang lagyan ng kunting tinta pag araw ng full moon sa lahat ng kalendaryong nandito sa bahay.
______________
DAVIN's POV
I can't sleep and damn! Magka-college na ako next month and im 19 for sake pero i can't help to stop marking my calendar and setting my alarm clock when that day came. It sounds childish but i REALLY CAN'T HELP IT! I even go for check up when I was 10 and there are no vital signs or advices from a psychiatrist that im having an abnormal behaviour. Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko sa babaeng yun eh, naiinis ba ako? nagagalit? O naasar? Esh.. it sounds the same. Hindi naman ata ako masaya tuwing nandito siya eh, sa tabi ko.
Or, im just a victim of that crazy girl? Damn it!
Paulit-ulit ko naman itong iniisip since i was 10 years old at ngayon ulit lumalabas ang hinala na yan.. err.
I was cut in thinking out loud when I heard mom calling. I went out my room.
"Come here Kerl", Dad said.
I sat in front of them.
"Evening Kuya", my lil' bro greeted and sit beside me.
"We forgot to tell you this earlier. We are going to Cebu and your going to study there"
"WHAAT/YES!!" We both said in unison. I was shocked kaya hindi ako makapaniwala but this kid (my bro) beside me seemed to be excited as a baby.
"Yes, your going to transfer there. And Davin fix your papers tomorrow", Sabi naman ni Dad. Its about my enrollment.
This is ... urghh. The heck, what about her? I did not leave her since I was 6. Gosh do I really need to tell you how long i've been with that girl?
Oh..
Perfect
I think this is a great idea. I will have my freedom, malayo na ako sa kaniya and it's good. Baka sa Cebu na ako makakahanap ng serious relationship. Going to Cebu is my freedom.. whew, I should celebrate.
"But Kerl, I don't want you to leave her but its your decision now", I grin when mom give me the fair choice, Atlas.
"I will leave her", desididong sagot ko leaving a successful smile. This is the first time in my life.
"Okay", dad approved.
"Hon, I think we forgot something", Mom said. Hindi ko na nagawang pakinggan ito dahil umalis sila at tila may importanteng pag-uusapan.
"How about Sleeping Beauty?", my brother ask (talking about the girl) and I begun to feel this iirresistible pulse whenever someone will remind me about her again.
Tss.. im used to this and this time is to ignore it.
"Tss... I don't care, I just want to be free. okay", I said to my brother that made him pout like an ugly duckling.... I mean..... handsome duckling. His my brother after all and we were both handsome.
______________
QIRRA's POV
Bukas na ang full moon pero hindi ako gaano ka-excited. Hindi ko rin maintindihan ang nangyayari sa akin dahil pakiramdam ko ang lungkot lungkot.
Pumasok ako sa school at nahalata iyun ni besfrend. Pati si Mama tinatanong kung bakit ako matamlay. Pati ako hindi ko alam.