บทที่ 345 ที่ไม่ดี
สายตาของเฝิงจงเหลียงจ้องมองไปที่เจียงเซ่อ เธอยังคงพูดคุยหัวเราะกับแม่บ้านหวังไปเรื่อยๆ ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยประกายแสงสดใส เวลายิ้มขึ้นมาก็โชว์ฟันที่เรียงตัวสวย ดวงตาที่เป็นประกายและฟันที่เรียงตัวสวย ช่างงดงามจริงๆ
น้ำเสียงที่เธอเปล่งออกมาช่างอบอุ่นและนุ่มนวล ทุกๆ ท่วงท่าการกระทำดูไม่เหมือนคนที่เกิดมาในตระกูลเล็กๆ เลยสักนิด มีกิริยามารยาทที่ดี จะไปก็ลาจะมาก็บอก