344

บทที่ 344 มีเจตนา

แจกันดอกไม้ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะชามีกิ่งดอกล่าเหมยปักอยู่หลายกิ่ง มันส่งกลิ่นหอมออ่อนๆ ฟุ้งไปทั่ว เจียงเซ่อมองมือเฝิงจงเหลียงที่ตั้งอยู่บนตัก มีผ้าไหมพรมผืนหนึ่งคลุมตักเขาเอาไว้ และเขาก็กำลังกำมันเอาไว้แน่น

พอนึกถึงเรื่องที่แม่บ้านหวังพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ ขอบตาของเจียงเซ่อก็รู้สึกร้อนผ่าวไปหมด

“พอหนูกลับมาถึงที่ตี้ตูก็รีบมาหาคุณปู่นี่ไงคะ?”