ตอนที่ 019

ตอนที่ 19 ตัวแรก!

จางจื่ออันแนะนำต่อ "แมวจะใกล้ชิดกับคนหรือไม่ ขึ้นอยู่กับปัจจัยภายในและปัจจัยภายนอก ในจำนวนผลกระทบของปัจจัยภายในส่งผลกระทบมากกว่าปัจจัยภายนอก การให้กำเนิดรับผิดชอบเลี้ยงดูก็คือปัจจัยภายในที่เพิ่งกล่าวถึงไปเมื่อสักครู่ ปัจจัยภายนอกจะค่อนข้างซับซ้อน หลักๆ จะมีทั้งหมดสามด้าน หนึ่งคือแม่แมวจะอบรมสั่งสอนลูกน้อยในขณะที่ให้นม แม่แมวจะสอนลูกน้อยว่าต้องปฏิบัติต่อมนุษย์อย่างไร โดยเฉพาะจะต้องไม่ยื่นขาที่มีเล็บแหลมคมไปหามนุษย์ สองคือจะมี 'ช่วงเวลาที่สำคัญในการเปลี่ยนสังคม' ซึ่งถูกกำหนดไว้เป็นพิเศษ ถ้าหากในช่วงระยะเวลานี้แมวน้อยได้อยู่ใกล้ชิดกับมนุษย์ ก็จะทำให้มันสร้างความรู้สึกที่ดีได้ อันดับที่สามขึ้นอยู่กับว่าเจ้าของจะปฏิบัติต่อมันอย่างไรแล้วล่ะครับ"

เขากล่าวต่อ "สัตว์เลี้ยงภายในร้านของผมทุกตัวล้วนไม่มีปัญหาในด้านกรรมพันธุ์และการเลี้ยงดู เพียงแค่หลังจากที่คุณกลับไปแล้วใส่ใจดูแลมัน ผมกล้ารับประกันได้เลยว่าจะต้องชอบคุณอย่างแน่นอน"

จ้าวฉีเริ่มใจอ่อน เจ้าแมวบริติชขนสั้นตัวนี้ยิ่งมองก็ยิ่งน่ารัก ตอนที่เธอเดินเข้าร้านมานั้น คิดเพียงแค่จะเข้ามาดูเพื่อฆ่าเวลาเฉยๆ แต่ดวงตาใสแจ๋วคู่นั้นของมันเหมือนกับกำลังทิ่มแทงไปถึงจิตใจของเธอ ทำให้เธอไม่อยากที่จะจากมันไป

"แมวบริติชขนสั้นตัวนี้ราคาเท่าไหร่?” เธอถาม

"หกพัน" เขาตอบ

คิ้วของเธอขมวดเล็กน้อย ราคาแพงกว่าที่เธอคิดไว้ในใจเสียอีก

"แมวสยามตัวนี้ล่ะคะ?”

"สี่พันครับ ฉีดยาวัคซีนป้องกันโรคของแมวซึ่งเป็นวัคซีนนำเข้าแล้วสามเข็มครับ"

ตัวหนึ่งราคาถูกกว่า แต่ในใจส่วนลึกของเธอกลับชอบอีกตัวหนึ่งมากกว่า ตอนนี้เธอรู้สึกลังเลมากกว่าเดิมแล้ว

จางจื่ออันสังเกตดูจากสีหน้า จึงถามว่า "คุณเป็นพนักงานออฟฟิศใช่ไหมครับ?”

เธอพยักหน้า "ฉันเป็นเสมียนออฟฟิศค่ะ"

เขากล่าวว่า "ไม่ใช่เพราะราคาสูงผมจึงแนะนำให้คุณซื้อเจ้าแมวบริติชขนสั้น แต่เป็นเพราะเจ้าแมวสยามตัวติดคนมากกว่า มันต้องการเวลาที่จะอยู่ข้างกายเจ้าของจึงจะพอใจ เหมาะสำหรับเด็กเล็กๆ และแม่บ้านของครอบครัวเลี้ยงมากกว่า ปกติแล้วงานของคุณคงจะยุ่งมาก หลังจากถึงบ้าน อาจจะต้องเร่งทำงานหรืออาจจะต้องอยู่กับแฟน อาจจะต้องอ่านหนังสือ ชาร์จแบต ถึงตอนนี้คุณอาจจะรู้สึกว่าเจ้าแมวสยามค่อนข้าง...น่ารำคาญ แต่ไม่เป็นปัญหาเลยสำหรับเจ้าแมวบริติชขนสั้น เมื่อคุณเล่นกับมัน มันก็เต็มใจที่จะเล่นกับคุณ เมื่อคุณมีธุระต้องการช่วงเวลาส่วนตัว มันก็จะรู้จักวิธีการที่อยู่ได้ด้วยตัวของมันเอง"

คำพูดเหล่านี้ได้ทำให้เธอใจอ่อน จ้าวฉีอาศัยอยู่ในบ้านเพียงคนเดียว ถึงแม้ว่าในตอนนี้จะไม่มีแฟน แต่ในอนาคตก็คงมี...มั้ง? หากงานยุ่งมากๆ บางครั้งเธอก็เอางานที่ยังทำไม่เสร็จกลับมาทำที่บ้านด้วย ยังมีการอ่านหนังสือ แต่งหน้า มาส์กหน้า ออกไปดื่มน้ำชากับเพื่อนเพื่อเพิ่มความสัมพันธ์ซึ่งล้วนแต่เป็นเรื่องที่ขาดไม่ได้ ถ้าหากว่าเจ้าแมวสยามตัวติดกับคนอย่างที่เขาพูดไว้จริงๆ เธอคงดูแลไม่ไหวแน่

เขาพูดโจมตีต่อ "นอกจากนี้ยังมีอีกเรื่อง แมวสยามจะคึกคัก เล่นสนุกอย่างร่าเริงมากกว่า ตัวของมันจึงสกปรกง่ายกว่า เหมือนกับเด็กดื้อๆ คนหนึ่ง ด้วยเหตุนี้อัตราการอาบน้ำและหวีขนให้มันจึงสูงกว่า"

จางจื่ออันไม่รู้ว่าเธอมีความปรารถนาที่จะซื้อมากน้อยเพียงใด เขาทำได้แค่นี้ ที่เหลือจึงทำได้เพียงรอให้เธอตัดสินใจอยู่อย่างเงียบๆ

ที่จริงจ้าวฉีก็เอนเอียงไปทางที่จะซื้อเจ้าแมวบริติชตัวนี้แล้ว เธอกำลังหาเหตุผลอีกหนึ่งข้อที่จะสามารถโน้มน้าวตนเองได้

เธอนึกขึ้นได้ในทันที นางผู้ช่วยโสเภณีที่มาใหม่คนนั้นเหมือนเคยพูดอะไรสักอย่างเกี่ยวกับแมวในงานเลี้ยงต้อนรับ แต่เธอจำไม่ค่อยได้แล้ว

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ส่งวีแช็ตหาเพื่อนร่วมงานที่สนิทกันคนหนึ่ง "ซือซือ เธอจำได้ไหมในงานเลี้ยงต้อนรับของผู้ช่วยเปี่ยวเหมือนหล่อนพูดอะไรสักอย่างเกี่ยวกับแมว เธอยังจำได้ไหม?”

ผ่านไปไม่นาน เพื่อนก็ตอบกลับมา "ฉันจำได้ นางพูดว่านางเป็นภูมิแพ้ขนแมว ถ้าอยู่ในที่ที่มีแมวเธอจะจามไม่หยุดเลยละ ทำไมเหรอฉีฉี? วันนี้ทำไมไปทานข้าวเที่ยงคนเดียวซะแล้วล่ะ?”

จ้าวฉียิ้มออกมาอย่างกับปีศาจที่ชั่วร้าย รีบตอบกลับข้อความว่า "ไม่มีอะไรหรอกจ้า เอาไว้ฉันกลับไปค่อยคุยกันนะ จำไว้ด้วยว่าคำพูดเมื่อกี้นี้ต้องเก็บไว้เป็นความลับ!”

จางจื่ออันที่ยืนฟังอยู่ข้างๆ ได้มองเห็นรอยยิ้มของเธอแล้ว ภายในใจก็กลัวจนหนาวเหน็บ

"ฉันเอาตัวนี้แหละค่ะ" เธอกล่าว "ใช้จือฟู่เป่า*จ่ายได้ใช่ไหมคะ?”

"ได้แน่นอนครับ" เขาผายมือไปทางส่วนของใช้สัตว์เลี้ยงอีก "อยากไปดูทางนั้นสักหน่อยไหมครับ? เพราะว่าคุณเพิ่งเริ่มเลี้ยงสัตว์เลี้ยง อาจจะยังขาดของใช้ที่จำเป็นบางส่วน ถ้าจะให้ดีควรซื้อติดไม้ติดมือกลับไปด้วยนะครับ"

"เถ้าแก่คุณนี่ขายของเป็นจริงๆ"

จ้าวฉีคิดว่าเป็นเช่นนั้นจริงๆ ด้วย จะซื้อเพียงแค่แมวกลับไปจะทำอะไรได้?

เธอและจางจื่ออันมาถึงส่วนของใช้สัตว์เลี้ยง เขาแนะนำหวีที่ทำจากขนบนคอหมูที่เหมาะแก่การใช้กับแมวขนสั้นให้แก่เธอ ยังแนะนำระยะเวลาที่ต้องใช้คีมตัดเล็บที่ใช้ในการตัดเล็บแมว น้ำยาทำความสะอาดใบหู สิ่งของเหล่านี้ล้วนเป็นของใช้ของเล่นเล็กๆ ที่ราคาถูก แม้กระทั่งเงินสามหมื่นจ้าวฉียังยอมจ่าย ก็ไม่ต้องกังวลเงินแค่ไม่กี่หยวนพวกนี้แล้วควรซื้อไปให้ครบถ้วน

เมื่อแนะนำถึงครีมอาบน้ำ เธอถามว่า "ใช้ครีมอาบน้ำของฉันได้ไหมคะ? ครีมอาบน้ำของฉันล้วนนำเข้าจากต่างประเทศ..."

"ไม่ได้" เขาถือขวดครีมอาบน้ำขึ้นมาพร้อมกับอธิบาย "ความเป็นกรดเป็นด่างของผิวแมวและคนไม่เหมือนกัน ถ้าให้แมวใช้ครีมอาบน้ำของคนก็เป็นสาเหตุที่จะทำให้ขนร่วงและเกิดปัญหาผิวหนัง อย่าว่าแต่นำเข้าจากต่างประเทศเลย แม้จะนำเข้าจากนอกโลกก็ไม่ได้!”

จ้าวฉีถูกหยอกให้หัวเราะเสียแล้ว

แน่นอนว่าครีมอาบน้ำก็ถูกวางเข้าไปในรถเข็นแล้ว

สำหรับทรายแมว บ้านแมว กระบะทรายแมว คอนโดแมว ถ้วยใส่อาหารแมว ตลอดจนพลั่วตักทรายที่พิสูจน์แล้วว่าเป็นของใช้ประจำตัวของผู้เลี้ยงแมว จ้าวฉีก็ซื้อทั้งหมดเลย

อาหารกระป๋องของแมว ก็ต้องซื้อกลับไปบางส่วนอยู่แล้ว

ยังมีเครื่องตั้งเวลาให้อาหาร เป็นอุปกรณ์ที่เหมาะกับสาวโสดทำงานออฟฟิศอย่างจ้าวฉีเป็นที่สุด เมื่อทำโอทีก็ไม่ต้องเป็นกังวลว่าเจ้าแมวน้อยจะหิวแล้ว

ก่อนที่เหล่าพนักงานออฟฟิศคนโสดทั้งหลายจะออกจากบ้าน ก็จะใส่อาหารแมวไว้ในถ้วยจนเต็ม นี่ไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก ลูกแมวน้อยมักจะกินและดื่มมากเกินไป เป็นอันตรายต่อลำไส้ของพวกมัน

นอกจากนี้ยังต้องมีกระเป๋าสำหรับแมวสักใบ ไม่เช่นนั้นจะพาแมวออกไปข้างนอกได้อย่างไร?

โดยปกติแล้วหากพาแมวออกไปเยี่ยมเพื่อนที่บ้านหรือไปคลินิกรักษาสัตว์ ก็สามารถเอามันใส่เข้าไปในกระเป๋าได้ เพื่อให้มันรู้สึกปลอดภัย

จ้าวฉีรู้สึกกลัดกลุ้มเมื่อมองดูของตรงหน้าที่กองพะเนินราวกับภูเขาขนาดย่อมๆ

จางจื่ออันพูดอย่างรู้ใจมากว่า "คุณลูกค้าครับ คุณสามารถทิ้งที่อยู่หรือเบอร์โทรไว้ให้ผม เดี๋ยวผมจะให้ไปรษณีย์ส่งของพวกนี้ไปให้ เก็บค่าจัดส่งปลายทาง"

จ้าวฉีมองดูเขา "ฉันซื้อของจากร้านคุณตั้งเจ็ดพันกว่าแล้ว แม้แต่ค่าจัดส่งคุณจะไม่บริการฉันสักหน่อยหรือ?”

เขาถูฝ่ามือ ลำบากใจที่จะพูดมาก "ที่จริงแล้วร้านเราก็เป็นร้านค้าในเมืองเล็กๆ ..."

จ้าวฉีก็ไม่ใช่ว่าจะเสียดายค่าจัดส่งไม่กี่ยี่สิบหยวนนี่อยู่แล้ว เพียงแค่รู้สึกสนิทสนมกับเด็กหนุ่มเถ้าแก่น้อยคนนี้อยู่ไม่น้อยจากการซื้อของในครั้งนี้ ดังนั้นจึงพูดเล่นก็เท่านั้นเอง

"ช่างเถอะ ช่างเถอะ งั้นฝากแมวไว้ที่ร้านของคุณก่อน รอให้ถึงเวลาเลิกงานแล้วฉันค่อยมารับได้ไหม?” เธอแกว่งมือพูด

"ไม่มีปัญหา ผมยังสามารถปริ้นคู่มือสำหรับผู้เลี้ยงแมวมือใหม่ให้คุณได้ด้วย ถึงเวลานั้นขอให้คุณนำกลับไปด้วยนะครับ"

ต่อมาการจ่ายเงินสำเร็จไปอย่างราบรื่น จางจื่ออันนำใบเสร็จรับเงินและข้อตกลงในการขายสัตว์เลี้ยงส่งให้จ้าวฉี แถมยังให้เธอดูใบภูมิคุ้มกันโรคที่เธอไม่ได้ถามถึง

"ยินดีด้วยครับ เจ้าแมวตัวนี้เป็นของคุณแล้ว"

จ้าวฉีเก็บใบเสร็จไว้ในกระเป๋าสตางค์อย่างเบิกบานใจ "ใช่แล้ว เถ้าแก่ให้วีแช็ตไว้ด้วยนะคะ ถ้าหากมีปัญหาจะได้ขอคำแนะนำจากคุณได้"

หลังจากที่เพิ่มเพื่อนกันในวีแช็ตเรียบร้อยแล้ว จางจื่ออันส่งสายตามองตามจ้าวฉีที่ออกจากร้านไป ถึงตอนนี้จึงกำกำปั้นแกว่งขึ้นอย่างรวดเร็วและแน่วแน่!

"ในที่สุดก็ขายสัตว์เลี้ยงตัวแรกได้แล้ว!”

*จือฟู่เป่า (支付宝) หรือ Alipay เป็นระบบโอนเงินออนไลน์ผ่านโทรศัพท์ ซึ่งคล้ายๆ กับ Paypal หรือ ระบบ B/L เมื่อลูกค้าชำระเงินระบบ Alipay จะเก็บเงินส่วนนั้นไว้ให้ และ จะโอนไปยังร้านค้าให้ก็ต่อเมื่อเราได้กดยืนยันการรับสินค้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว