ตอนที่ 025

ตอนที่ 25 ค้นหาเป้าหมาย

รถประจำทางขับเข้ามาสู่ศูนย์กลางย่านธุรกิจของเมือง ความเร็วก็ค่อยๆ ลดช้าลง

บนหน้าจอโทรศัพท์แสดงแผนที่ของเมืองปินไห่ วงแสงส่องแสงกะพริบไม่หยุดอยู่บนที่ใดสักแห่งของใจกลางเมือง และเครื่องหมายแสดงให้เห็นว่าตำแหน่งของจางจื่ออันเข้าใกล้จุดหมายข้างหน้าเข้าไปทุกที

ผู้ชี้แนะ : สัตว์เลี้ยงหายากอยู่ในบริเวณนี้ กรุณาลงจากยานพาหนะเพื่อค้นหา

จางจื่ออันย่นคิ้ว "ไม่น่านะ? เขตนี้เป็นจุดที่ใหญ่เกินไป อีกอย่างแผนที่ของคุณไม่สามารถขยายได้ใหญ่กว่านี้แล้วเหรอ? นี่จะให้ฉันหาอย่างไร?”

ผู้ชี้แนะ : น่าเสียดายมาก เกมได้ตั้งค่าไว้แบบนี้ ขอให้ผู้เล่นพยายามต่อไป

จางจื่ออันกล่าวว่า "อย่างน้อยบอกฉันว่าเป็นสัตว์เลี้ยงชนิดไหนไม่ได้เหรอ? แมวหรือว่าสุนัขหรือว่าอย่างอื่น?”

ผู้ชี้แนะ : ไม่สามารถบอกได้จ้า

คำชี้แนะ : สัตว์เลี้ยงเสมือนจริงที่ยังไม่ถูกจับจะสามารถสังเกตการณ์ผ่านกล้องในเกมเท่านั้น ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า จึงกล่าวได้ว่านอกจากผู้เล่นแล้ว คนทั่วไปจะไม่สามารถมองเห็นที่อยู่ของสัตว์เลี้ยงเสมือนจริงได้

กรุณายกโทรศัพท์ขึ้นมา สังเกตการณ์ผ่านกล้องโทรศัพท์

จางจื่ออันหมดหนทาง จึงลงสถานีรถประจำทางต่อไปที่ใกล้ที่สุด สังเกตตึกบริเวณรอบๆ หนึ่งรอบ

เส้นทางร้านค้าค้าทอดยาวทางทิศใต้เฉียงเหนือ สถานีรถประจำทางตั้งอยู่ทางฝั่งทิศตะวันออกของถนน อยู่ทางขวามือของจางจื่ออัน ร้านค้าที่อยู่ใกล้ที่สุดคือร้านเคเอฟซี, ร้านไชน่า เทเลคอม, ร้านแอปเปิลสโตร์, ร้านถ่ายพรีเวดดิ้งจิ่วอ้าย และร้านขายยาคังหยวน ฝั่งตรงข้าม ด้านซ้ายมือของจางจื่ออันมีร้านขายอัญมณีหลงเฟิ่ง, ธนาคารแบงก์ ออฟ ไชน่า, ร้านขายเสื้อผ้ายูนิโคล่ และร้านเลอโนโว

ดูจากแสงที่กะพริบอยู่บนโทรศัพท์ ที่อยู่ของสัตว์เลี้ยงตัวที่จะจับนั้นอยู่บริเวณนี้

ในเมื่อสัตว์เลี้ยงเสมือนจริงต้องมองผ่านโทรศัพท์จึงจะมองเห็น...จางจื่ออันใช้ตาเปล่าสำรวจดูถนนรอบๆ อย่างละเอียดก่อน จากสายตาที่มองในบริเวณรอบๆ มองเห็นสุนัขทั้งหมดสองตัว แบ่งเป็นพันธุ์พุดเดิ้ลและพันธุ์ชิสุ นอกจากนี้ยังมีแมวเร่ร่อนอีกหนึ่งตัว เขายกโทรศัพท์ขึ้นมา สังเกตการณ์ผ่านกล้องของโทรศัพท์ ก็ยังคงเห็นสามตัวเหมือนเดิม

นั่นหมายความว่าสัตว์เลี้ยงที่ต้องไล่ล่าไม่ได้อยู่บนถนน จะต้องอยู่ในร้านใดร้านหนึ่งอย่างแน่นอน

รังแกคนที่อ่อนแอแต่เกรงกลัวคนที่แข็งแรงกว่า จางจื่ออันเดินเข้าไปในร้านเคเอฟซีก่อน ในใจก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าสัตว์เลี้ยงที่หาคงไม่ใช่แม่ไก่หรอกนะ ยิ่งไปกว่านั้นก็ขอให้ไม่ใช่ไก่ที่ถูกทอดจนสุกแล้ว...

เพิ่งจะเลยเวลาอาหารเช้าไป ภายในร้านเคเอฟซีจึงมีคนไม่เยอะ

แสร้งทำท่าทีหาที่นั่ง เขายกโทรศัพท์ขึ้นมาหมุนอยู่ภายในร้านหนึ่งรอบหนึ่งรอบ แต่ไม่มีสัตว์เลี้ยงอยู่เลย

"น้ำอัดลม แก้วขนาดกลาง" เขาเดินมาถึงเคาน์เตอร์สั่งอาหาร เขาถือโอกาสในช่วงที่พนักงานหันกลับไปเทน้ำอัดลมเอาโทรศัพท์ยื่นเข้าไปในเคาน์เตอร์ เพื่อให้แน่ใจว่าสัตว์เลี้ยงไม่ได้ซ่อนอยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์

เมื่อชำระค่าน้ำอัดลมเสร็จ จางจื่ออันก็ออกมาจากร้านเคเอฟซี ถ้าหากสัตว์เลี้ยงซ่อนตัวอยู่ในห้องครัวข้างหลัง เขาคงทำได้เพียงจำนนต่อความพ่ายแพ้ แต่สัตว์เลี้ยงระดับตำนานหรือสัตว์เลี้ยงระดับมหากาพย์ที่หายากจะเข้าไปอยู่ในห้องครัวที่ยุ่งวุ่นวายและเต็มไปด้วยกลิ่นบุหรี่รึ? เขาสงสัย

ออกจากประตูมาทางขวามือ ถัดไปเป็นร้านเครื่องมือสื่อสาร

"คุณผู้ชาย มาติดต่อธุระหรือมาซื้อโทรศัพท์?” พนักงานมองเห็นเขายกโทรศัพท์ขึ้นมา สีหน้าเก็บความรู้สึกเอาไว้

"อืม...ขอผมคิดก่อนนะ" เขากล่าว

สีหน้าของพนักงานเต็มไปด้วยความสงสัย คิดในใจว่าก่อนจะเข้ามาที่นี่ทำไมไม่วางแผนมาให้ดีก่อน?

ร้านไชน่า เทเลคอมนี้มีขนาดไม่ใหญ่ การจัดร้านก็ธรรมดา สองฝั่งซ้ายขวาเป็นชั้นวางโทรศัพท์หนึ่งแถว ด้านหน้าเป็นแถวของคนที่รอคิวติดต่อธุระ วันสุดสัปดาห์คนจะเยอะ คนที่ต่อแถวก็จะเยอะมาก ผู้ที่ต้อนรับทักทายลูกค้าก็คือพนักงานที่ประจำอยู่ชั้นวางโทรศัพท์

เขาเดินมาที่เคาน์เตอร์ส่วนติดต่อธุระก่อน ลูกค้าที่ต่อแถวอยู่มองดูเขาด้วยความระแวงคิดว่าเขาจะมาแทรกแถว

กวาดสายตาดูแล้ว ไม่มี

"คนเยอะขนาดนี้เลยเหรอ ช่างเถอะ เดี๋ยวค่อยกลับมา" เขาพูดกับตนเอง ลูกค้าทั้งหลายจึงค่อยแสดงสีหน้าสบายใจ

เมื่อเดินมาถึงชั้นโชว์โทรศัพท์ฝั่งซ้ายมือ เขาไม่รอให้พนักงานได้เอ่ยปากใดๆ เขายื่นโทรศัพท์ออกมาจากข้างกายแล้วมองดู "แพงอะไรขนาดนี้ งั้นไปดูทางนั้นดีกว่า"

เมื่อเดินมายังฝั่งขวา เมื่อดูแล้ว "ช่างเถอะ งั้นกลับบ้านไปเก็บเงินก่อนดีกว่า"

ออกจากร้านขายเครื่องมือสื่อสาร เขาเดินเข้าไปในร้านแอปเปิลสโตร์ขนาดใหญ่ เป็นไปตามที่คาดไว้ ยังคงหาไม่เจอ

เดินเข้าไปในร้านถ่ายพรีเวดดิ้ง พนักงานหญิงก็ออกมาต้อนรับ "คุณผู้ชาย มีอะไรให้รับใช้ไหมคะ"

ปกติแล้วคนที่เข้ามาในร้านถ่ายพรีเวดดิ้ง ส่วนมากจะมากันเป็นคู่ จากประสบการณ์ หากมีสุภาพบุรุษมาคนเดียวจะตกลงซื้อได้ยากมาก ดังนั้นตั้งแต่สีหน้าไปจนถึงน้ำเสียงของพนักงานหญิงจึงเย็นชาเอามากๆ

"ผมมาดูชุดเจ้าสาวครับ" จางจื่ออันเล่นใหญ่ ทั้งๆ ที่โสด...

พนักงานสาวฝืนยิ้ม ถามว่า "แฟนไม่มาด้วยเหรอคะ?”

"ผมใส่ไม่ได้เหรอ?” จางจื่ออันถามกลับ ทำให้พนักงานหญิงกลืนเอาประโยคต่อไปกลับเข้าแทบไม่ทัน

เดินอ้อมผ่านด้านข้างพนักงานสาวที่ตกใจจนแข็งทื่อเป็นหิน จางจื่ออันเดินไปรอบๆ ร้านพรีเวดดิ้งหนึ่งรอบ แสร้งทำท่าถ่ายรูปชุดเจ้าสาว ทั้งยังพูดคุยกับตากล้องอย่างสนิทสนม สำรวจสตูดิโอแล้วหนึ่งรอบ เมื่อเห็นว่าหาไม่เจอจึงออกมา ทิ้งเพียงภาพแผ่นหลังที่ยากจะเข้าใจไว้ให้พนักงานสาว

พนักงานหญิงสาวมองตามหลังเขาอยู่ตลอดเห็นเขาเดินเข้าไปในร้านขายยาคังหยวนข้างๆ จึงพยักหน้าอย่างเงียบๆ พูดว่า "ควรทานยาแล้วจริงๆ”

ภายในร้านขายยาคังหยวนก็ไม่มีเป้าหมาย จางจื่ออันเห็นในแผนที่ของเกมบอกว่าเขาได้มาถึงบริเวณวงแสงของสัตว์เลี้ยงตัวนั้นเรียบร้อยแล้ว เขาจึงเดินข้ามทางม้าลายไปยังอีกฝั่งหนึ่งของถนน

หลังจากเข้าไปค้นหาในร้านเลอโนโวรอบหนึ่งแล้ว จางจื่ออันคิดว่าร้านเลอโนโวนั้นคุณภาพด้อยกว่าร้านแอปเปิลสโตร์

เขาเดินไปทางห้องลองเสื้อของร้านยูนิโคล่ด้วยจิตใจที่มีความหวังอยู่ตลอด น่าเสียดายที่ตอนนี้ยังเช้าอยู่ ภายในห้องลองเสื้อผ้าจึงมีแต่ความว่างเปล่า

"คุณผู้ชาย เชิญกดบัตรคิวครับ" เพียงแค่เขาเดินเข้าประตูมา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของธนาคารแบงก์ ออฟ ไชน่าเข้ามาผายมือไปที่ตู้กดบัตรคิวแล้วบอกเขา

จางจื่ออันเลือกธุรกรรมเฉพาะบุคคล กดบัตรคิวได้หมายเลข 085

ตั้งแต่ที่เขาเดินเข้ามาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็จ้องมองเขาอยู่ตลอด เพราะรู้สึกว่าคนคนนี้มีบางอย่างแปลกๆ ถึงแม้ว่าในปัจจุบันจะมีคนที่อยู่ในสังคมก้มหน้าเยอะมาก แต่คนที่ถึงขนาดมองถนนยังมองผ่านกล้องโทรศัพท์ก็เกินกว่าประหลาดไปแล้ว หรือว่า...ที่จริงแล้วคนคนนี้จะเป็นโจร กำลังบันทึกจุดสำคัญๆ เพื่อเตรียมการเข้ามาปล้นธนาคาร?

ทันใดนั้น ภาพยนตร์แนวตำรวจไล่จับผู้ร้ายของทั้งในและต่างประเทศที่เขาเคยดูก็หลั่งไหลเข้ามาในหัว

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจมดิ่งลงไปในความคิดของตน ‘ถ้าฉันทายถูก ตอนนี้ถ้าจับเขาแล้วดำเนินการตามกฎหมาย จะถูกช่องโทรทัศน์เรียกสัมภาษณ์ไหม ถูกเบื้องบนชมเชยรึเปล่า? หรืออาจจะมีผู้ที่เข้ามาใช้บริการบันทึกวิดีโอความกล้าหาญของเขาไว้พอดี แล้วนำไปเผยแพร่ในโลกออนไลน์ ทำให้ฉันกลายเป็นเน็ตไอดอลเพียงชั่วข้ามคืน ได้เดินร่วมทางอันยาวไกลแบบชายหนุ่มมหาเศรษฐีรูปงาม และได้แต่งงานกับสาวขาวรวยสวย กลายเป็นพระเอกของเรื่อง’

ขณะที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกำลังคิดที่จะขยับตัวนั้น กลับพบว่าชายผู้น่าสงสัยเมื่อสักครู่นี้ได้ออกจากธนาคารไปแล้ว จึงตีอกชกหัวตัวเองไม่หยุด คิดเสียดายอยู่ในใจที่ตัวเองไม่เด็ดขาด

ถึงแม้จางจื่ออันจะสงสัยว่าสัตว์เลี้ยงอาจซ่อนอยู่ในคลังด้านหลังธนาคารก็ได้ แต่เมื่อไตร่ตรองน้ำหนักของสมองตัวเองดูแล้ว จึงตัดสินใจว่าช่างมันเถอะ

เขาก็รู้สึกเสียดายเช่นเดียวกันกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย แต่เมื่อเขาเพิ่งจะก้าวเข้าไปในร้านขายอัญมณีหลงเฟิ่ง ก็พบกับเป้าหมายผ่านทางโทรศัพท์มือถือ

แมวสีเหลืองทองตัวหนึ่งกำลังนั่งยองๆ อยู่บนเคาน์เตอร์ของร้านขายอัญมณี

ถ้าหากเขาเลือกมาที่นี่ตั้งแต่แรก จะประหยัดเวลาและศักดิ์ศรีได้เท่าไหร่กันนะ!

ถ้าหากซุนเสี่ยวเมิ่งอยู่ที่นี่ ก็คงจะบอกว่ามันไม่คุ้มค่ากับเวลาที่เขาเสียไป และศักดิ์ศรีอะไรพวกนั้นมันก็ไม่ได้มีตั้งแต่แรกแล้ว!

ในขณะที่โทรศัพท์หยุดตรงกับเจ้าแมวสีทอง ข้อความแจ้งเตือนของเกมก็เด้งขึ้นมา

คำชี้แนะ : ยืนยันเป้าหมาย แมวเรียกทรัพย์