ตอนที่ 031

ตอนที่ 31 ขายแมวสยาม

หลิวเหวินอิงอุ้มลูกสาวเยว่เยว่ขึ้นมา เพื่อให้เยว่เยว่ได้ดูเจ้าแมวสยามที่อยู่ในชั้นโชว์ตู้กระจกได้ใกล้ขึ้น

"เยว่เยว่ ชอบแมวตัวนี้ไหม?”

ตามธรรมชาติของแมวสยามที่มีนิสัยขี้อ้อน ใกล้ชิดกับคน เมื่อได้รับโอกาสที่หาได้ยากเช่นนี้ ยิ่งแทบอยากจะทะลุออกมาจากรูกระจกเล็กๆ โผเข้าหาอ้อมแขนของผู้มาเลือกและพยายามอ้อนอย่างสุดชีวิต

แก้มของเจ้าแมวสยามกลมป๊อก ดวงตาทั้งกลมทั้งโต เดิมทีก็แบ๊วมากอยู่แล้ว และตัวเล็กๆ น่ารักๆ ของลูกแมวก็ยิ่งทำให้ความประทับใจมีมากยิ่งขึ้น โดยเฉพาะปากและจมูกสีดำของเจ้าแมวสยามตัวนี้ยังขยายออกไปทางหน้าผาก เลยเบ้าตาลงมาแยกเป็นทางซ้ายขวาและมีสีจืดจางแยกจากด้านบน ถ้าสังเกตดูดีดีแล้วก็คล้ายกับสามง่ามสีดำ ทำให้ยิ่งน่ารักยิ่งมีชีวิตชีวาเพิ่มไปอีก

หลิวเหวินอิงรู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อย เพราะตอนที่พบกับจ้าวฉีที่หน้าประตูลิฟต์ในวันนั้น แมวของจ้าวฉีที่เยว่เยว่พบเป็นแมวบริติชขนสั้น ถ้าเปลี่ยนเป็นแมวสยาม เยว่เยว่จะชอบไหมนะ?

ให้ความจริงเป็นเครื่องพิสูจน์ เธอประเมินค่าความสามารถของเด็กที่ได้ใหม่ลืมเก่าต่ำเกินไปแล้ว เยว่เยว่ยิ้มแย้มทันที ยื่นมือน้อยๆ ไปหาแมวสยาม "น้องแมว! น้องแมว!”

รูเล็กๆ ที่อยู่บนชั้นโชว์กระจกมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณห้ามิลลิเมตร สำหรับเด็กอายุสี่ห้าขวบแล้วมันเป็นเรื่องที่ง่ายมากที่จะแหย่นิ้วมือเข้าไป ไม่รีรอให้หลิวเหวินอิงมีปฏิกิริยาใดๆ มือน้อยๆ ของเยว่เยว่ก็ยื่นเข้าไปแล้วครึ่งหนึ่ง เกาะอยู่ที่ขอบของรูเล็กๆ

แมวสยามที่คล่องแคล่วก็โผเข้ามาทันที

หลิวเหวินอิงจะร้องห้ามพอดี แต่กลับเห็นแมวสยามแลบลิ้นออกมา เลียนิ้วมือของเยว่เยว่ไม่หยุด ทำให้เยว่เยว่จั๊กจี้หัวเราะไม่หยุด

“ฮ่าฮ่า จั๊กจี้! น้องแมวน้อย!”

หลิวเหวินอิงจึงหมดห่วง เธอเพิ่งจะเข้าใจว่าทำไมจางจื่ออันจึงบอกว่าถ้าหากเด็กและแมวสยามโตไปด้วยกันจะมีความสุขมากกว่า

"ตกลง ฉันเอาแมวตัวนี้ค่ะ!”

เธอตัดสินใจอย่างไม่ลังเล

ถึงแม้หน้าของจางจื่ออันจะนิ่งๆ แต่ที่จริงแล้วจางจื่ออันดีใจมาก ขายสัตว์ออกได้กำไรก็เป็นเหตุผลอย่างหนึ่ง อีกอย่างหนึ่งก็หมายถึงว่าเขาหาบ้านจริงๆ ให้แมวสยามได้แล้ว ไม่ต้องอยู่ในร้านขายสัตว์เลี้ยงที่เป็นบ้านพักชั่วคราวอีกต่อไป

ประเด็นต่อมา การจะปรับตัวเข้ากับครอบครัวใหม่ และกลายเป็นสมาชิกของครอบครัวใหม่ได้อย่างไร ก็ต้องดูจากการกระทำที่ตัวเจ้าแมวสยามเองแสดงออกมา แต่จางจื่ออันก็ค่อนข้างมั่นใจมาก อย่างไรเสียเขารู้ดีว่าเจ้าแมวสยามตัวนี้มีความพยายามที่จะได้รับความรักของผู้ที่เลือกมันไปมากเพียงใด ครั้งก่อนที่จ้าวฉีเลือกเจ้าแมวบริติชขนสั้นไป ทำให้มันจิตตกไปนิดหน่อย แต่ความจริงก็ได้พิสูจน์แล้วว่ามันสามารถกลับมาคึกคักได้ในเวลาอันรวดเร็ว หากจะยึดตามสภาพอารมณ์ของพลังอันเต็มเปี่ยมเช่นนี้ ไม่ว่าจะอยู่ที่ใดมันก็จะได้รับความรักอยู่เสมอ

อีกด้านหนึ่ง เจ้าซามอยด์ที่อยู่ห้องข้างๆ เริ่มร้อนใจขึ้นมาแล้ว ได้เห็นเหล่าเพื่อนบ้านทยอยๆ ถูกเลือกไป มันร้อนใจจนเดินไปทั่ว เพียงแต่จนปัญญาที่ลูกค้าเอ่ยว่าอยากได้แมว ถึงแม้ว่ามันจะไปศัลยกรรมตอนนี้ก็คงจะสายเกินไป...

หลิวเหวินอิงก็เลือกชำระผ่านจือฟู่เป่าเช่นกัน

จางจื่ออันเห็นว่ามีเงินเข้าบัญชีจำนวนสี่พัน ทั้งยังเห็นค่าแหวนเพชรจำนวนสามพันแปดร้อยแปดสิบแปดที่จ่ายไปเมื่อสองชั่วโมงก่อน ในใจอดไม่ได้ที่จะเต้นแรงเล็กน้อย

เขาเข้าไปในคอกสัตว์เลี้ยงของเกม กดไปที่แมวเรียกทรัพย์

เจ้าแมวสีเหลืองทองตัวนี้ยังคงเล่นกับแหวนเพชรที่ส่องแสงระยิบระยับอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย

คำชี้แนะ : ลักษณะพิเศษของสัตว์เลี้ยง

ชื่อเรียก : แมวเรียกทรัพย์

ระดับความล้ำค่า : มหากาพย์/ในตำนาน

ลักษณะพิเศษ : ฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล้ว ถ้าฉันยังไม่ส่งเสียงก่อน แมวตัวไหนจะกล้าส่งเสียง

ประวัติที่มา : ยังไม่ปลดล็อก

ชื่อจริง : ยังไม่ปลดล็อก

อะไรจะบังเอิญขนาดนี้? เพิ่งจะได้เจ้าแมวเรียกทรัพย์มา ก็มาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปพอดี?

ไม่ใช่ เขาไล่ความคิดนี้ให้แตกกระเจิงไป แหวนเพชรเป็นเงินที่จ่ายออกไปจริงๆ แต่ราคาของเจ้าแมวสยาม ต้องหักต้นทุนออกถึงจะเป็นกำไร ปัจจุบันก็ยังคงประสบกับสภาวะขาดทุนอย่างเห็นได้ชัด

หลิวเหวินอิงตบอกแบบกะทันหัน “ใช่แล้ว เกือบลืม! เถ้าแก่ เพื่อนบ้านของฉันบอกว่าเธอยังซื้อของใช้สำหรับสัตว์เลี้ยงเผื่ออำนวยความสะดวกอีกบางส่วน ยังมีพวกเครื่องอาบน้ำของแมวอีก จัดแบบเธอให้ฉันหนึ่งชุดนะคะ”

จางจื่ออันจัดให้ด้วยความเต็มใจแน่นอน กำไรของของใช้สำหรับสัตว์เลี้ยงก็สูงมากเช่นกัน และสิ่งของพวกนี้ยังอำนวยความสะดวกให้แก่เจ้าของ และยังสามารถทำให้สัตว์เลี้ยงรู้สึกดี เรียกได้ว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสามตัว

"ได้ครับ ไม่มีปัญหา! แต่ว่าของค่อนข้างมากและค่อนข้างหนัก ถ้าหากคุณไม่สะดวกที่จะนำกลับไปตอนนี้ ผมจะส่งไปรษณีย์ไปให้ภายหลังดีไหมครับ?” เขาถาม

"ตกลงค่ะ ตกลง!” ตอนนี้หลิวเหวินอิงรู้สึกมีความมั่นใจในตัวชายหนุ่มเจ้าของร้านคนนี้เป็นอย่างมาก จึงตอบรับแบบเต็มปากเต็มคำ

“เอ่อ เรื่องค่าจัดส่ง...” จางจื่ออัน

"ฉันเข้าใจค่ะ เก็บค่าจัดส่งปลายทางใช่ไหมคะ? เพื่อนบ้านของฉันบอกกับฉันแล้ว เธอบอกว่าเถ้าแก่ดีทุกเรื่อง เสียแต่ว่างกไปหน่อย..." พอดีใจมากๆ หลิวเหวินอิงก็ไม่ได้ระวังคำพูด พอพูดออกไปแล้วค่อยรู้ตัวว่าไม่ควรพูด จึงได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ

ตอนแรกจางจื่ออันรู้สึกขอบคุณจ้าวฉีมาก ตอนนี้อารมณ์ไม่ดีเสียแล้ว เขาตัดสินใจว่าอีกสักครู่จะส่งข้อความไปหาเธอเพื่อคิดค่าที่เธอปล่อยข่าวลือและว่าร้าย แล้วก็ต้องคิดดอกเบี้ย...

ฟ้ามีตา! เขาซื้อแหวนเพชรวงละสามพันแปดร้อยแปดสิบแปดหยวนให้กับแมวในตอนเช้า บนโลกนี้ยังมีใครใจกว้างกว่าเขาอีกไหม? ไม่พูดแล้ว หัวใจเหมือนจะแตกสลาย ขอฉันอยู่เงียบๆ ...

เขาเอาเจ้าแมวสยามออกมาจากชั้นโชว์ วางเข้าไปในกระเป๋าใส่แมว แล้วส่งให้หลิวเหวินอิง

"นี่แมวของคุณ ถือดีดีนะครับ"

เยว่เยว่ชูมือขึ้นมาจากด้านข้าง "เยว่เยว่ช่วยแม่ถือ!”

หลิวเหวินอิงหอมลงบนแก้มของเยว่เยว่อย่างดีใจ "เยว่เยว่เป็นเด็กดีจริงๆ! แต่มันหนัก ให้แม่ถือเถอะนะ!”

"เอ่อ ยังมี..." เธอวาดภาพสี่เหลี่ยมผืนผ้ากลางอากาศ "เพื่อนบ้านของฉันเธอมีกระดาษแผ่นหนึ่ง บอกว่าเป็นคู่มือเลี้ยงแมวสำหรับมือใหม่ที่คุณปริ้นออกมาให้..."

จางจื่ออันจึงเดินมาที่เคาน์เตอร์ชำระเงิน ดึงเอาคู่มือที่ถ่ายเอกสารเสร็จตั้งแต่เช้าออกมาหนึ่งแผ่น ใช้ปากกาทำสัญลักษณ์วงรอบจุดที่สำคัญไว้โดยเฉพาะข้อเจ็ด รวมถึงส่งใบเสร็จรับเงินและสัญญาการซื้อขายสัตว์เลี้ยงให้แก่เธอ

“ภูมิต้านทานของเด็กจะอ่อนแอ เมื่ออยู่กับแมวตั้งแต่เช้าจรดเย็น จะต้องให้ความสำคัญระยะเวลาในการป้องกันโรคระบาดและพยาธิ พยาธิแบ่งเป็นพยาธิภายในร่างกายและพยาธิภายนอกร่างกาย พยาธิภายในร่างกาย ต้องพิจารณาจากอายุของสัตว์เลี้ยง น้ำหนักและสภาพร่างกาย ต้องพิจารณาการให้ยาอย่างรอบคอบ ในฐานะที่เป็นผู้เลี้ยงแมวมือใหม่ ถ้ายังไม่มั่นใจในการถ่ายพยาธิครั้งแรก สามารถไปดูและเรียนรู้ได้ที่คลินิกรักษาสัตว์”

เขาตัดสินใจแล้วว่าจะแนะนำลูกค้าให้แก่ซุนเสี่ยวเมิ่ง "ทางทิศเหนือของถนนสายนี้ มีคลินิกรักษาสัตว์ชื่อหลิงอวี้ เป็นร้านเพื่อนสนิทของผมเอง ฝีมือของเธอดีมาก มีทัศนคติที่แน่วแน่ ราคาก็สมเหตุสมผล แนะนำให้คุณพาแมวน้อยไปที่นั่นเพื่อตรวจสุขภาพนะครับ"

เขาพอใจกับการแนะนำของตนมาก นี่คงจะประหยัดค่าซาลาเปาในมื้อเช้าสักสองสามมื้อได้ไหมนะ?

หลิวเหวินอิงฟัง พยักหน้าถี่ๆ จดจำคำพูดของเขาเอาไว้ในใจ

เธอก็ต้องการวีแช็ตของจางจื่ออันเช่นกัน บอกว่าหากมีตรงไหนที่ไม่เข้าใจจะมาขอคำแนะนำจากเขาอีก

ในตอนนี้เอง เธอเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าเติ้งเจี๋ยก็มาซื้อแมวเช่นกัน ตอนนี้แมวที่มีเพียงหนึ่งตัวได้ถูกตนซื้อไปแล้ว จึงรู้สึกไม่ค่อยดี "ไอ้หยา ดูเหมือนฉันทำเรื่อง..."

เติ้งเจี๋ยโบกมือด้วยความใจกว้าง "ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่รีบ จะเร็วหรือช้ากว่านี้ก็ไม่เป็นไร คุณอย่ารอช้า พาแมวกลับก่อนเถอะ ฉันเห็นว่าลูกของคุณเหนื่อยแล้ว รีบกลับบ้านไปพักผ่อนเถอะค่ะ"

"เติ้งเจี๋ย ขอโทษด้วยจริงๆ งั้นฉันกลับก่อนนะ" หลิวเหวินอิงเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นคนง่ายๆ สบายๆ ดังนั้นจึงรู้สึกเป็นกันเองมาก และยังแลกวีแช็ตกันกับเติ้งเจี๋ย ตกลงกันเรียบร้อยว่าจะติดต่อกันบ่อยๆ มือหนึ่งจูงเยว่เยว่ ก่อนที่อีกมือหนึ่งถือกระเป๋าแมวเดินออกไป

"งั้น คุณวางแผนไว้ว่าอยากได้อะไรครับ?” จางจื่ออันถามเติ้งเจี๋ย