บทที่ 146 ไปกินหม้อไฟกัน
อวิ๋นตั่วถอดรองเท้าสเก็ตออกแล้ว เธอนั่งอยู่บนโซฟาเดี่ยว ในบริเวณส่วนออฟฟิศนั้น พนักงานกำลังจัดโต๊ะทำงานของตัวเอง พวกเขาพอใจกับสภาพแวดล้อมใหม่มาก ในเวลาเพียงสองปีกว่าก็สามารถย้ายมาสถานที่ใหญ่ๆ แบบนี้ได้ สำหรับบริษัทแล้วถือว่ามีความหวังเต็มเปี่ยม
“ในอนาคตฉันก็จะเปิดบริษัทสักที่หนึ่ง กลุ่มวัยรุ่นสร้างกิจการด้วยกัน เจ๋งมากเลยนะ!” จื่อเถิงพูด