บทที่ 145 เราไม่ใช่ตั๊กแตนบนเส้นเชือกเดียวกันหรอกหรือ?
เมื่อมาถึงออฟฟิศใหม่ เฉินอวี้กับชีซิงที่กำลังหน้านิ่วคิ้วขมวดเมื่อเห็นอวี่เจ๋อก็ราวกับเห็นผู้ช่วยชีวิต ทั้งคู่รีบเดินเข้ามาต้อนรับ “ในที่สุดก็กลับมากันสักที”
“ลูกค้าค่อนข้างจุกจิกน่ะ ก็เลยช้าไปหน่อย” เจียงหนานว่า
อวิ๋นตั่วใส่รองเท้าสเก็ตสไลด์ดูไปรอบๆ ออฟฟิศ “ใหญ่มากเลยค่ะ ดูเหมือนจะดีขึ้นมากเลยนะคะ”