บทที่ 172-10 ระบำเพลิง พายุทะเลทราย

บทที่ 172-10 ระบำเพลิง พายุทะเลทราย

เลี่ยอวิ๋นจี้ลุกขึ้นยืน จัดอาภรณ์บนตัวให้เรียบร้อย ก่อนจะหยิบย่ามบนพื้นขึ้น กล่าวว่า "ข้าต้องไปแล้ว"

"เจ้ายังคิดจะไปตามโอวซือหลันหย่าอยู่อีกหรือ?"

ได้ยินชื่อโอวซือหลันหย่า ดวงตาของเลี่ยอวิ๋นจี้ฉับพลันก็เต็มไปความคับแค้นรุนแรง นางกล่าวด้วยเสียงลึก "นังแพศยานั่นช่างไหลลื่นกลับกลอก เจ้าเล่ห์สิ้นดี ถูกคนจำนวนมากขนาดนั้นล้อมเอาไว้ ยังอุตส่าห์หนีรอดไปได้อีก แต่ก็ช่างเถิด เวลานี้นางบาดเจ็บมากถึงเพียงนั้น เป็นโอกาสดีที่ข้าจะได้จับนางมาเค้นให้รู้ความ"