บทที่ 71-3 ยาปลุกกำหนัด
ชิงเซี่ยเพิ่งจะตระหนักได้ว่าท่วงท่าของทั้งสองในยามนี้น่าอับอายมากขนาดไหน นางกำลังหมอบทับอยู่บนร่างกายของฉู่หลี และเพื่อยับยั้งป้องกันไม่ให้เขาเคลื่อนไหว ขาของคนทั้งสองจึงได้เกี่ยวรัดกันแน่น ใบหน้าจ่อปะทะกัน อกของนางทั้งกดและดันกระชับแนบไปกับอกแกร่งของฉู่หลี และพอคิดถึงสิ่งที่ตนเองตั้งใจจะยื่นมือออกไปปลดจนฉู่หลีต้องยื่นมือออกมาจับไว้ ก็อดไม่ได้จ้องมองไปที่ฉู่หลีครั้งหนึ่ง ก่อนจะค้นพบอย่างน่าตกตะลึงว่าแววตาของเขาในยามนี้ราวกับห้วงทะเลลึกที่สามารถกลืนกินนางลงไปได้ทั้งร่าง