บทที่ 122-1 อารมณ์อันแสนฟุ้งซ่าน
บทที่ 122-1 อารมณ์อันแสนฟุ้งซ่าน
พระอาทิตย์คล้อยลาลับขอบฟ้าไปทางทิศตะวันตก แหงนหน้ามองขึ้นไป เห็นเพียงแต่แสงของดวงจันทร์ที่สุกสว่าง และแสงของดวงดาราที่กระพริบพราวบางเบา บ่งบอกว่าราตรีนี้ได้มาเยือนแล้ว
รอบด้านเวลานี้ ต้นหญ้าพัดพลิ้วปลิวไสว สายลมของยามวิกาลกระซิบผ่านไปเบาๆ หนองน้ำสีเขียวมรกตด้านล่างหุบเขาสวรรค์ เกิดเป็นระลอกคลื่นซัดผ่านก้อนหินก้อนเล็กก้อนน้อยเหล่านั้นไปอย่างเอื่อยๆ บังเกิดเป็นลำห้วยสายเล็กแสนงดงามที่คดเคี้ยวไหลผ่านไปทางทิศตะวันตก บริเวณรอบๆ ของหนองน้ำ ต้นยูคาลิปตัสสูงโปร่งขึ้นอยู่หนาแน่น แสงของดวงจันทร์อันเย็นเฉียบที่ส่องผ่านลงมา ตกกระทบลงกับใบของต้นยูคาลิปตัสส่งให้ใบไม้เปล่งประกายสีขาวพระจันทร์เปล่งปลั่ง