บทที่ 122-2 อารมณ์อันแสนฟุ้งซ่าน
บทที่ 122-2 อารมณ์อันแสนฟุ้งซ่าน
ก้าวเดินขึ้นไปบนบันไดวนที่ทำจากหยกสีเขียวมรกต ด้านบนโคมไฟที่ทำจากหินโมราที่ตั้งอยู่ตรงสองฟากฝั่งของประตูทางเข้า เวลานี้วางประดับไว้ด้วยไข่มุกราตรีเม็ดโตที่เปล่งประกายพร่างพราวดึงดูดสายตาให้ผู้คนหลงใหล
ประตูบานใหญ่ของพระตำหนักถูกผลักออก ดวงตาของชิงเซี่ยฉับพลันเปล่งประกาย ภาพที่ปรากฏสู่สายตาของนางเวลานี้คือห้องโถงอันกว้างใหญ่ทั้งสุกสว่างและเปล่งประกายระยิบระยับ ฝูงชนมารวมกันอย่างแออัดเนืองแน่น บนพื้นห้องโถงถูกปูด้วยพรมที่ดูหรูหรามีราคา ภายในพระตำหนักถูกตกแต่งไว้อย่างประณีตสวยงาม เหล่าชนชั้นสูงในชุดเสื้อผ้าเนื้อดีนั่งแยกกันอยู่สองฟาก พวกเขากำลังยกถ้วยน้ำชาขึ้นคาราวะพูดคุยด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะอันดังก้อง และฉับพลันทันใดที่เสียงของขลุ่ยไม้ไผ่เริ่มบรรเลง หญิงสาวในชุดอาภรณ์พลิ้วไหวสีสันหลากตาจำนวนหลายสิบนางก็ทยอยก้าวขึ้นไปบนเวที ชายอาภรณ์ของพวกนางโบกสะบัดพัดพลิ้ว เอวบางทรงนาฬิกาทรายบิดตามอย่างชดช้อย พวกนางร่ายระบำอย่างเชื่องช้าด้วยความมีเสน่ห์เต็มเปี่ยม บังเกิดเป็นทิวทัศน์ของการร้องระบำอันงดงาม