บทที่ 122-4 อารมณ์อันแสนฟุ้งซ่าน

บทที่ 122-4 อารมณ์อันแสนฟุ้งซ่าน

ชิงเซี่ยร้องครางเหมือนวิหคน้อยที่แสนเหนื่อยล้า ร่างทั้งร่างแนบติดไปกับกายของฉู่หลี นิ้วมือขาวราวหิมะทั้งสิบสางไปบนเส้นผมสีน้ำหมึกของชายหนุ่มแล้วขยุ้มขยำอยู่เช่นนั้น กายของหญิงสาวยามนี้ค่อยๆ จมดิ่งลงเรื่อยๆ ลิ้นอันแสนอ่อนนุ่มตวัดเลียไปบนอกแกร่งของฉู่หลีอย่างบางเบา แล้วเย้าหยอกอยู่แถวอกแกร่งเช่นนั้นไม่ละไปไหน ท้องน้อยของฉู่หลีเวลานี้ร้อนรุ่มไปด้วยเปลวไฟแห่งปรารถนาที่ลุกโชน ในช่วงเวลาของสถานการณ์อันตรายนั้นเอง ความคิดหนึ่งก็กระแทกเข้ามาในหัวสมองของเขาอย่างจัง พิจารณาจากนิสัยของชิงเซี่ยแล้ว นางจะปฏิบัติกับตนเช่นนี้ได้อย่างไร? ต่อให้หญิงสาวเกิดอารมณ์เพราะฤทธิ์สุราจริง ก็ไม่สมควรที่จะขาดสติจนถึงขั้นนี้ หรือว่านางจะถูกพิษเข้า?