บทที่ 031 นางกำนัลนักฆ่า

บทที่ 31 นางกำนัลนักฆ่า

“เหนียงเหนียง!” เซียงเหวยรีบวิ่งออกมาอย่างตื่นตระหนก และคุกเข่าลงต่อหน้าชิงเซี่ย ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ น้ำตาร่วงลงมาราวกับลูกปัด พลางเอ่ยว่า “เหนียงเหนียง”

“เซียงเหวย เกิดอะไรขึ้น? ลุกขึ้นมาแล้วพูด” สีหน้าของชิงเซี่ยนั้นสงบนิ่ง เบือนหน้ามาจากกลุ่มทหารด้านหลังก่อนเอ่ยเสียงเข้ม

“เหนียงเหนียง” เซียงเหวยกัดริมฝีปาก แล้วเอ่ยกระท่อนกระแท่นว่า “พี่เซียงจวี๋ พี่เซียงจวี๋...”