บทที่ 032 ทอดทิ้งสู่วังเหมันต์

บทที่ 32 ทอดทิ้งสู่วังเหมันต์

เมื่อชิงเซี่ยฟื้นขึ้นมาก็เป็นเวลาดึกของวันที่สองแล้ว เซียงอวิ๋นที่เป็นสาวใช้ข้างกายเห็นนางตื่นขึ้นมาก็รีบออกไปตามคนมาทันที ยังคงเป็นท่านหมอจากสำนักหมอหลวงที่มาดูอาการ ยามนี้เมื่อมองชายชราผู้นี้แล้วดูเหมือนริ้วรอยจากความเหนื่อยล้าดูจะเพิ่มมากขึ้น แต่ก็ยังคงมีรอยยิ้มอยู่

หลังจับชีพจรให้ชิงเซี่ย หมอหลวงจางก็พยักหน้าพลางเอ่ย “ยังดี พิษสลายไปแล้ว ที่เหลืออยู่ก็ไม่น่ากลัวอะไรนัก กระหม่อมได้ให้ยาแก้พิษไปแล้ว เหนียงเหนียงพักสักหน่อยก็จะดีขึ้นในเร็ววัน”