บทที่ 150-1 เส้นยาแดงผ่าแปด

บทที่ 150-1 เส้นยาแดงผ่าแปด

ยามที่ได้พบฉู่หลีเป็นเวลาเที่ยงตรงพอดี แสงตะวันแยงตา แต่ว่าไม่ร้อนอบอ้าว แม้ว่ามีแสงอาทิตย์สาดส่อง แต่ก็ยังมีลมเย็นพัดโชยมา

ชิงเซี่ยมองไปที่เขาผู้นั้นแล้วรู้สึกว่าวันเวลาเหมือนจะผ่านมายาวนานเสียเหลือเกิน ในวันนั้น นางยืนอยู่ท่ามกลางเหล่าพืชหญ้ามากมาย มองไปยังชายหนุ่มที่ราวกับเทพยดาก็ไม่ปาน เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ไม่อาจอำพรางความรู้สึกของตัวเอง กระวนกระวายราวกับเป็นหญิงสาวที่ไม่เคยพบเจอโลกภายนอกมาก่อน