บทที่ 090 ไร้ใจผูกพัน

บทที่ 90 ไร้ใจผูกพัน

เวลาผ่านไปเพียงครู่เดียว เสียงเร่งร้อนของกีบเท้าม้าก็ดังมาจากด้านหน้า ชิงเซี่ยดึงบังเหียนม้าให้หยุดอย่างระมัดระวัง จึงเห็นซวี่ต๋าเลี่ยควบม้ารวดเร็วดังพายุเข้ามาใกล้

“เซี่ยชิง เจ้าไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?” เมื่อเห็นชิงเซี่ย ดวงตาของซวี่ต๋าเลี่ยก็พลันเป็นประกาย ควบม้าเข้ามาหา

เด็กผู้หญิงตัวน้อยที่อยู่ในอ้อมอกขมวดคิ้วเล็กสวยน่ามอง อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากถาม “พี่ใหญ่ ข้าต่างหากที่ถูกจับตัวไป พี่รู้จักถามหาเจี๋ยหม่าอากู่ แต่ไม่รู้จักถามถึงอาม่อเย่บ้างหรือ?”