บทที่ 121

ตอนที่ 121 หอวารีกระจ่าง

อารมณ์ของเสิ่นจ้งซานในตอนนี้ไม่เลวนัก เนื่องจากเขากำลังนั่งอยู่ในห้องส่วนตัวในหอวารีกระจ่าง โอบสาวงามเฉิดฉายนางหนึ่งไว้ และใช้ฝ่ามือใหญ่ลูบคลำทั่วร่างอันบอบบางของนางอย่างหยาบคาย

บางทีอาจเพราะเสิ่นจ้งซานรีบร้อนเกินไปหน่อย จึงทำให้หญิงสาวนางนั้นหัวเราะคิกคักไม่หยุด

“แม่นางจิน ข้าว่าเจ้ายอมประมุขพรรคพวกเราเสียเถอะ! นี่เป็นครั้งแรกที่ประมุขหลงใหลในนารีมากเช่นนี้ ถึงขนาดเรื่องในพรรคยังจัดการไม่เสร็จ ก็รีบร้อนมาที่นี่” คนที่เอ่ยขึ้นเป็นชายอ้วนผิวดำสวมชุดสีเทาตัวโคร่ง เอวของเขาใหญ่ราวถังน้ำ ใหญ่พอกับคนทั่วไปถึงสองคน หลังจากพูดจบ ก็หอบหายใจขึ้นทันที