บทที่ 42 ยืมกำลังเข้าทำลาย
ครั้นเมื่อคำสั่งของต่งกุ้ยเฟยถ่ายทอดไปถึงพระสนมทั้งสอง สนมโหลวก็รีบร้อนมาที่ตำหนักหย่งโซ่วเพื่อรับมอบภารกิจในคืนนั้นทันทีแต่สนมลู่กลับปล่อยไว้จนถึงวันที่สองจึงได้มายังตำหนักหยงโซ่วในยามสาย
สนมลู่นั้นมิเคยมีชีวิตที่กระทำอันใดก็มิสมดั่งใจเท่ากับช่วงระยะสามสี่เดือนนี้มาก่อน ทั้งวิวาทกับตำหนักหมิงกวางและยังตัดขาดกับตำหนักหย่งโซ่ว เรื่องที่ถูกกักบริเวณนั้นก็ขายหน้าเหลือทนแล้ว ต่งกุ้ยเฟยยังอาศัยโอกาสนี้ซ้ำเติมนางด้วยการส่งอาหารแสนแย่มายังตำหนักโหรวฝู นางโกรธเคืองอย่างยิ่งจึงดิ่งไปขอเข้าพบไท่โฮ่ว ไม่นานอาหารการกินของตำหนักนางก็ฟื้นคืนมาดั่งเดิมแต่ไท่โฮ่วก็มิใช่ทรงโปรดการกระทำของนาง พระองค์ทรงเรียกนางไปอบรมสั่งสอนอยู่หลายคำ ครานี้นางไม่ต่างอันใดกับตือโป๊ยก่ายส่องคันฉ่องมองอย่างไรก็มิใช่คน*