Chapter0011+0012

ตอนที่ 11

เมื่อฟู่จิ่วพบกับฉินมั่วอย่างเป็นทางการ ภาค 3

นอกจากปากกาลูกลื่นแล้ว ก็ไม่เห็นว่ามีอะไรซ่อนอยู่ด้านในหนังสือเลย

ฝ่ายอาจารย์สอนอังกฤษนั้นได้หรี่ตาลง รู้สึกว่ากำลังโดนเจี่ยงเฟยหยางหลอก

ขณะที่ใบหน้าหล่อเหลาของฟู่จิ่วดูนิ่งเงียบอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวในเวลาที่พอเหมาะพอดี

เมื่ออาจารย์เห็นเช่นนั้น... เพลิงโทสะในใจจึงยิ่งโหมหนัก แล้วหันไปกระหน่ำเจี่ยงเฟยหยาง “ตัวเองไม่ตั้งใจเรียนก็แย่แล้วนะ นี่ยังจะลากเพื่อนมารับความผิดแทนอีกเหรอ ออกไปกับฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

เจ้าตัวยังคงคิดไม่ออกว่าทำไมตนเองถึงได้ตกอยู่ในสภาพนี้ได้ ทั้งๆ ที่ไอ้ไก่อ่อนเบื้อกนั่นกำลังเล่นเกมอยู่แท้ๆ ทำไมถึงได้เก็บทุกอย่างได้เร็วขนาดนี้”

แล้ว...นั่นมันเป็นชื่อที่ของคุณชายฉินที่ใช้ในเกมไม่ใช่เหรอ?

หรือว่าเขามองผิดไป?!

หลังจากที่ส่งเจ้าตัวปัญหาออกไปได้แล้ว ฟู่จิ่วจึงก้มหน้าลงไปดึงไอแพดออกมาจากใต้โต๊ะอีกครั้ง

แต่สิ่งที่ทำให้เธอเจ้าตัวหน้านิ่วก็คือ เสียงตะโกนของเจี่ยงเฟยหยางนั้นทำให้เธอพลาดกไปกดรับแอดฉินมั่วเป็นเพื่อนเฟรน

และในขณะที่ฟู่จิ่วกำลังจะกดลบชื่อคนๆ นั้นทิ้งไป ดูเหมือนเธอจะฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้ ดวงตาสีดำหรี่ลงทันควัน!

ตามมาด้วย รอยโค้งของริมฝีปากที่ดูคล้ายกับว่าจะแย้มยิ้ม

“ไม่คิดเลยว่าจะมีวันที่โดนคนไล่ล่า น่าสนุกแฮะ”

ฟู่จิ่วพูดขึ้นมา พลางขยับนิ้วมืออย่างรวดเร็ว หน้าจอบนไอแพดเปลี่ยนไปในทันใด

ไม่มีเกมอีกต่อไป จะมีก็แต่รหัสเป็นชุดๆ ถาโถมโชว์อยู่บนจอไม่หยุด

ต่างจากฟู่จิ่วที่มีท่าทีสบายๆ เจ้าอ้วนร่างใหญ่ที่อยู่อีกด้านหนึ่ง กำลังรัวนิ้วมือเคาะลงบนแป้นพิมพ์ เหงื่อผุดอยู่บนใบหน้า เมื่อเสียงกด ‘ตึกตึ๊ก’ ดังขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย ร่างของเขาถึงกับฟุบลงตรงนั้น ก่อนจะทุบแรงๆ ลงบนโต๊ะ “ไอ้บ้าเอ๊ย ในที่สุดมันก็หนีไปได้!”

“นายว่าไงนะ... หนีไปได้งั้นเหรอ!” เจ้าหนุ่มเหมียวน้อยดึงหูฟังที่ใช้ในการไลฟ์สดออกไป ทิ้งแฟนกว่าล้านคนไปเสียดื้อๆ แล้วเบือนหน้ามาดูด้วยสีหน้าตกใจ “ทำไมถึงดิ้นหลุดจากมือนายไปได้ นายน่ะเป็นถึงแฮกเกอร์ระดับประเทศเลยนะ เจ้าอ้วน อย่ามาล้อเล่นกันอย่างนี้สิ หัวหน้าอยู่ตรงนี้ทั้งคนนะ”

เจ้าอ้วนลูบหน้าตัวเอง ดวงตาสว่างสดใสอันมาจากความระทึกใจที่ได้ปะทะกับยอดฝีมือ เจ้าตัวไม่สนเจ้าหนุ่มเหมียวน้อย หันไปพูดกับหัวหน้าด้วยความตื่นเต้นว่า “ท่านประธานฉิน พวกคุณไปเจอคนๆ นี้ที่ไหนเหรอครับ มันเทพมากเลย! เสียแต่โต้ตอบช้าไปหน่อย กว่าจะรู้ตัวว่าผมกำลังตามอยู่ก็ช้าไปหน่อยแล้ว แต่ดูเหมือนว่าตอนหลังเขาจะแฮกเราสร้างโปรแกรมปลอมขึ้น พวก IP ปลอมเป็นขบวนเลยทะลักเข้ามาทีเดียว ทำให้ซ่อนข้อมูลของที่แท้จริงไปเกือบหมด แล้วไม่ใช่แค่นี้นะ ตอนที่เขากำลังลบร่องรอยตัวเองอยู่ ยังปล่อยไวรัสที่แก้ไม่ได้มาที่ผมด้วย สุดยอดมาก! แต่ผมว่านะคอมพิวเตอร์ที่ของเขาใช้อุปกรณ์ไม่ค่อยดี ไม่งั้นคนระดับผมก็คงเจาะข้อมูลของเขาไม่ได้”

“ไม่สิ... เจ้าอ้วน นายมาดูสิซิว่าคอมฉันมันเป็นอะไรไป ทำไมหน้าจอถึงมืดสนิทเลย” เจ้าหนุ่มเหมียวน้อยกัดหูกระต่าย ฟังอีกฝ่ายไม่รู้เรื่องเลยแม้แต่นิดเดียว

เจ้าอ้วนร้อง ‘อ๊ะ’ ก่อนจะอธิบายออกมาอย่างง่ายๆ “ฝ่ายโน้นปล่อยไวรัสออกมาที่เครื่องนาย แต่ฉันแก้ไม่เป็นนะ”

เจ้าหนุ่มเหมียวน้อยถึงกับปากกระตุก “หมายความว่า นายแฮกข้อมูลเขาไม่ได้ไม่พอ ยังโดนเขาเล่นงานจนคอมพังอีกใช่ไหม”

“จะว่าอย่างนั้นก็ได้” เจ้าอ้วนนิ่งขรึมพลางลูบคางครั้งแล้วครั้งเล่า ดูนิ่งขรึม

เจ้าหนุ่มเหมียวน้อยได้แต่คิดในใจ ‘จะมาวางมาดขรึมหาอะไรอีก! โดนคนโจมตีนี่มันน่าภูมิใจนักหรือไง! ห๊ะ’

ทว่าฉินมั่วมองทุกอย่างเหมือนอากาศธาตุ ก่อนจะวางเอกสารของบริษัทลง ขาเรียวยาววางไขว้กัน คางของเขาปรากฎปรากฏรอยเส้นบางๆ “บอกข้อมูลที่นายล้วงมาได้ซิ”

“เอ่อ... ท่านประธานยังคงปราดเปรื่องอยู่ดี ถึงจับประเด็นที่สำคัญได้” เจ้าอ้วนยิ้มอย่างมีเจ้าเล่ห์ “ผมหาที่อยู่คร่าวๆ ได้แล้วครับ เขาอยู่ที่โรงเรียนนี้ไง!”

ตอนที่ 12

ฟู่จิ่วถลาเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของฉินมั่ว

ในห้องเรียน

ฟู่จิ่วขยับริมฝีปากบางเล็กน้อย เอ่ยคำสองคำขึ้นมาแผ่วเบาว่า “KO” (ภาษาแฮกเกอร์ หมายความว่าไล่ล่าสำเร็จ)

เธอแย้มยิ้ม พลางดัดมืออยู่ครู่หนึ่ง แล้ววางเอาหนังสือภาษาอังกฤษที่ตั้งไว้ลง ก่อนจะกลับเข้าสู่สภาพของเด็กตั้งใจเรียนทั่วๆ ไป

ไม่มีใครรู้เลยว่าเมื่อสักครู่นี้ เธอล้มแฮกเกอร์มืออาชีพได้ไปหนึ่งคน!

เมื่อมาถึงช่วงเวลาพักเรียนครั้งที่ของคาบเรียนที่สามของวัน ในขณะที่ฟู่จิ่วกำลังคิดอยู่ว่าจะกินอะไรเป็นอาหารเที่ยง

อยู่ๆ ประกาศจากทางโรงเรียนก็ดังขึ้นอยู่ตรงเหนือศีรษะเธอ เสียงนั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “นักเรียนทุกคน เพื่อที่จะค้นหาบุคคลที่มีความสามารถ ฉินมั่ว...รุ่นพี่ของพวกเธอจะเป็นตัวแทนของฉินกรุ๊ปจะเข้ามาทดสอบถึงในโรงเรียนด้วยตัวเอง...”

ผู้ประกาศยังพูดไม่จบ เหล่านักเรียนก็วี้ดหวีดร้องกันอย่างอื้ออึง!

ฉินมั่ว...เป็นชายหนุ่มที่แสนจะโชคดีอย่างแท้จริงผู้ มาจากตระกูลใหญ่โตที่บารมีแผ่กว้างไปถึงสามมณฑลแห่งเขตตะวันออกเฉียงเหนือ ทั้งยังเป็นเจ้าพ่อวงการเกมออนไลน์อีกด้วย

วิถีชีวิตของเขาในยามปกตินั้นเป็นปริศนา ต่อให้อยู่ในโรงเรียน ก็ไม่มีวันโผล่หน้ามาให้ใครเห็น

ไม่ว่าจะอยู่ในทีมหรือในบริษัท คุณชายฉินซ่างถือเป็นผู้สูงส่งจนใครๆ เอื้อมไม่ถึง

ถ้าอยากเห็นหน้าเขา จะต้องรอดูการถ่ายทอดสดการแข่งขันสนามใหญ่ๆ และยังต้องตบตีแย่งชิงกับแฟนคลับจำนวนเป็นล้าน เพื่อจะได้มีจุดยืนอีกต่างหาก

เวลานี้เขาจะมาทดสอบถึงที่โรงเรียนเชียว!?นะ

โชคลาภที่เข้ามากะทันหัน ทำให้นักเรียนทั้งโรงเรียนต่างพลุ่งพล่านกันไปหมด

จะมีเพียงแค่ฟู่จิ่วคนเดียวเท่านั้นที่นั่งบิดขี้เกียจอยู่บนเก้าอี้ เธอนึกครึ้มในใจ ‘ดูท่าตอนบ่ายนี้จะไม่ต้องเรียนแล้ว ดีเหมือนกันจะได้เล่นอีกสักสองเกม หาเงินมาซัสักห้าร้อยหยวน’ (หนึ่งหยวนเท่ากับเงินประมาณห้าบาท)

เพื่อที่จะต้อมรับการมาเยือนของฉินมั่ว ถนนที่มีต้นไม้เรียงรายหลินอินถูกปัดกวาดเสียจนสะอาดหมดจด ผู้บริหารโรงเรียนถึงกับสวมสูทเลยทีเดียวเพื่อต้อนรับการมาเยือนของฉินมั่ว

ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น รถแฮมเมอร์ทหารชั้นเยี่ยม 3-4 คัน เคลื่อนตัวเข้ามาในโรงเรียน ตัวรถสีดำสนิท รูปทรงปราดเปรียว ภายใต้ความราบเรียบนั้นไม่อาจปิดบังความหรูหราเอาไว้ได้

“ว้าว!” เสียงแหลมร้องดังขึ้นทั่วทั้งโรงเรียน เหล่าครูบาอาจารย์จนไปถึงนักเรียนล้วนแต่วิ่งตามไปในทิศทางเดียวกัน

กลุ่มบอร์ดี้การ์ดในชุดดำตั้งแนวป้องกันเอาไว้ เหล่าผู้คนที่ไปชื่นชมจึงต้องเขย่งขายืดตัวด้วยความอยากเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของเทพบุตร

เว้นแต่ฟู่จิ่วคนเดียวที่ยืนอยู่ในกลุ่มอย่างไม่อนาทรร้อนใจ

ตอนแรกนึกว่าเธอจะได้หาเงินพิเศษในห้องเรียนสักหน่อยในช่วงที่ผู้บริหารออกมาต้อนรับคุณชายฉิน แต่ไม่คิดเลยว่าจะต้องแห่มารับกันทั้งโรงเรียน

เหมือนอย่างที่เสี่ยวตงว่าไว้จริงๆ ฐานะทางบ้านของคุณชายฉินคนนี้สูงส่งกว่าบ้านตระกูลฟู่หลายขุมเลยทีเดียว

ก็ถึงอย่างไรก็มาจากฝ่ายทหารใหญ่นี่นา แถมคุณปู่ยังเป็นขุนพลที่บุกเบิกมีคุณูปการต่อประเทศด้วย

จริงๆ แล้วโรงเรียนมัธยมเจียงเฉิงซื่ออีจงนี่ ไม่เคยขาดคนรวย

ฮั่วซืออวี่ที่ชอบรังแกคนอื่นนั้น ถือเป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน ในสายตาของเจ้าหล่อน ฟู่จิ่วคือไอ้บ้านนอกที่ไม่ควรเอามาเชิดชู

และด้วยความที่โดนฟู่จิ่วอัดครั้งที่แล้ว ทำให้เจ้าหล่อนยิ่งแค้นเคืองอย่างหนัก

ไม่รู้ว่าทำไมเจ้าเบื้อกนี่ อยู่ๆ ก็จัดการเจ้านี่มันไม่ได้ง่ายๆ เหมือนเมื่อก่อน สงสัยว่าที่บ้านมันคงจะจ้างคนมาสอนกลเม็ดบางอย่างแน่

แต่วันนี้...มันไม่สำคัญต่อไปอีกแล้ว เจ้าหล่อนเธอจะทำให้คู่แค้นต้องอับอายขายหน้าทุกๆ คนให้ได้!

แววตาฮั่วซืออวี่หันเหไปมองอยู่บริเวณแนวป้องกันตรงหน้า แล้วหันกลับมาดูฟู่จิ่วที่กำลังยืนเล่นมือถือ จากนั้นจึงก้าวถอยไปข้างหลังอย่างเงียบๆ อาศัยช่วงที่ทุกคนกำลังเผลอ

แล้ว...ผลักออกไป!

ฟู่จิ่วถึงกับกระเด็นไปด้านหน้า

เวลานั้นเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายกำลังคิดเรื่องที่จะไปซื้ออะไหล่คอมพิวเตอร์ในตอนบ่ายอยู่ดีๆ ร่างทั้งร่างจึงตกเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของคนๆ หนึ่งโดยไม่ทันได้ระวังตัว...

........................................................