บทที่ 3 การทดสอบ

ตอนที่ 3 การทดสอบ

หวังจัวรู้สึกตกตะลึงกับภาพเบื้องหน้าเช่นกันแต่ด้วยความหยิ่งยโสเขาจึงไม่ได้พูดออกมา

ในขณะเดียวกันนั้นมีสายรุ้งหลากสีลอยมาถึงพวกเขา ไม่นานจึงพบว่ามีเด็กอายุราวๆ 15 ปีหลายคนถูกพามาเช่นกัน เหล่าผู้เยาว์มีทั้งชายและหญิงต่างแสดงอาการตื่นตกใจและตกตะลึงในความอัศจรรย์เหมือนหวังหลิน

เหล่าศิษย์ในอนาคตของเหิงยั่วจากที่ต่างๆได้มองไปรอบๆและจับกลุ่มคุยกันอย่างตื่นเต้น หลังจากรอสักพักพวกเขาก็รวมตัวกันเบื้องหน้าชายวัยกลางคนและเขาเป็นฝ่ายพูดก่อน

"ในกลุ่มพวกเจ้า มีแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่จะได้รับเลือกเป็นศิษย์ของสำนักเหิงยั่ว"

ทุกคนต่างเริ่มตกใจ หวังหลินเองก็กังวลเช่นกัน จากที่เขานับดูคนที่อยู่ที่นี่มีถึง 48 คน

"ซิวเซียน(เด็กฝึกหัด)เป็นขั้นเริ่มต้นของการเป็นเซียน ข้าจะเริ่มต้นการทดสอบโดยตรวจสอบพลังวิญญาณของพวกเจ้าว่าเพียงพอหรือไม่ จากนี้คนที่ข้าเลือกให้เดินออกมาทีละคน"

เด็กคนแรกได้เดินไปหาชายวัยกลางคน เขาวางมือบนหัวเด็กคนนั้นเบาๆและพูดขึ้นมาว่า "ไม่ผ่าน!! ไปยืนทางซ้าย"

เด็กน้อยดูเหมือนจะไม่มีเรื่ยวแรงขึ้นมาทันที ใบหน้าแสดงความเสียใจและก้มหน้าเดินไปทางซ้าย

จากนั้นชายชุดดำก็ทดสอบต่อไปเรื่อยๆ

"ไม่ผ่าน"

"ไม่ผ่าน"

"ไม่ผ่าน"

"ไม่ผ่าน"

…..

สิบคนมาแล้วยังไม่มีใครผ่านเลย ทางขวาของชายวัยกลางคนยังไม่มีคนยืนแม้แต่คนเดียว คนต่อไปคือหวังจัว เขาเดินไปอย่างมั่นใจแต่มีความประหม่าเล็กน้อย

ชายวัยกลางคนได้เอามือวางบนหัวเขา ท้นใดนั้นใบหน้าของชายชุดดำก็แสดงอาการพึงพอใจ "เจ้าชื่ออะไร"

หวังจัวตอบอย่างรวดเร็วด้วยน้ำเสียงนอบน้อม "ท่านเซียน นามของข้าคือหวังจัว"

ชายวัยกลางคนพยักหน้าเบาๆ "เจ้าคือเด็กที่อาจารย์พูดถึงสินะ ถ้าอย่างนั้นไปยืนทางขวาได้"

หวังจัวเดินไปทางขวาท่ามกลางสายตาของนักเรียนคนอื่นที่มองอย่างอิจฉา เขายืนอย่างหยิ่งยโสราวกับสวมมงกุฏอยู่บนหัว "เขาโชคดีเป็นบ้า" หวังเฮ่าบ่นให้หวังหลินฟัง แต่ทว่าหวังหลินกำลังกังวลเป็นอย่างยิ่ง ยามที่คิดถึงความหวังของพ่อแม่ยิ่งทำให้เขาต้องกำหมัดแน่น

"เจ้าไปทางขวาได้" ชายวัยกลางคนกล่าวขึ้นมา ทุกคนต่างตกใจเมื่อคนที่ได้รับเลือกนั้นเป็นเพียงแค่เด็กผู้หญิง

เวลาผ่านไปมีเพียงแค่สองคนเท่านั้นที่ยืนอยู่ฝั่งขวา ต่อไปถึงตาของหวังเฮ่าแล้ว

หวังเฮ่าเดินไปอยู่ต่อหน้าชายวัยกลางคน และคุกเข่าอย่างรุนแรงราวกับพื้นจะแตกพร้อมพูดว่า "ท่านเซียน ข้าหวังเฮ่า วันนี้ท่านลำบากมากแล้วเชิญท่านไปพักผ่อนก่อนข้ายังไม่รีบ ตกลงนะ?"

ชายวัยกลางคนขำออกมา เขาพบเด็กมามากแต่พึงเคยเจอคนแบบนี้ แน่นอนว่าเขาไม่ได้เหนื่อยเลยแม้แต่น้อย เขาวางมือลงบนหัวหวังเฮ่าโดยไม่สนใจคำพูด จากนั้นส่ายหัว "พลังวิญญาณห่ว....."

แต่ก่อนที่จะได้พูดอะไรต่อไป หวังเฮ่าหยิบกล่องหยกขึ้นมากล่าว "ท่านเซียน พ่อของข้าพบสิ่งนี้ที่ภูเขา ลองมาหลายวิธีแล้วไม่สามารถเปิดได้เลย ข้าเลยนำมาให้ท่าน"

ชายวัยกลางคนรู้สึกขำ เขากำลังจะปฎิเสธแต่ว่าพอมองไปที่กล่องนั้นก็เผยแววตาตกใจ "นี่มันเห็ดหลินจือสามร้อยปีถูกเซียนผนึกเอาไว้ ไม่แปลกเลยที่พ่อของเจ้าไม่สามารถเปิดมันได้”

“เอาเป็นว่าข้ากำลังต้องการคนช่วยทำยาพอดี ข้าเห็นเจ้าเป็นเด็กฉลาด มาเป็นศิษย์ข้าไหมละ?"

หวังเฮ่ารู้สึกตื่นเต้นมาก ทันทีที่เห็นท่าทีที่เปลื่ยนไปของชายวัยกลางคนเขาจึงรู้สึกยินดี "ตกลงท่านเซียน ข้าหวังเฮ่าต้องการเป็นศิษย์ท่าน"

ชายวัยกลางคนยิ้ม "ถึงเจ้าจะเป็นผู้ช่วยข้าแต่ข้าก็ไม่ลำเอียงหรอกนะ ไปยืนทางขวากับคนอื่นๆ" หวังเฮ่าเดินไปหาหวังจัวอย่างดีใจทันที เด็กๆคนอื่นต่างรู้สึกเสียใจบางคนถึงขนาดร้องไห้ออกมา ชายวัยกลางคนเห็นดังนั้นจึงตะคอก "เอาพวกที่ร้องไห้กลับบ้านไป!!!"

เหล่าศิษย์สำนักที่ยืนอยู่ไม่ไกลต่างก็พาเด็กร้องไห้ลงไปทันที

ในที่สุดก็ถึงคราวหวังหลิน เขาหายใจลึกๆแล้วเดินเข้าไปหาชายวัยกลางคน ความคิดของเขาว่างเปล่าไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากคิดถึงหน้าพ่อหน้าแม่ "เขาต้องเลือกข้า!" หวังหลินบอกกับตัวเอง

พอชายวัยกลางคนวางมือบนหัวหวังหลิน เขารู้สึกว่าเลือดลมตัวเองกำลังจะเป็นลิ่มน้ำแข็ง

"ไม่ผ่าน!!"

หวังหลินรู้สึกเสียการทรงตัว สองหูราวกับได้ยินเสียงฟ้าผ่าเข้ากลางศีรษะ เสียงของชายวัยกลางดังวนอยู่ในหูซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ทุกคนรับการทดสอบเสร็จแล้วมีแค่สามคนเท่านั้นที่ถูกเลือก ช่างสูงส่งเหลือเกินสำหรับคนที่ได้รับเลือก หวังจัวมองหวังหลินอย่างดูถูกกว่าเดิม

"สำหรับซิวเซียน(เด็กฝึกหัด) พลังวิญญาณเป็นเรื่องสำคัญแต่ความมุ่งมั่นและความขยันสำคัญกว่า คนธรรมดาที่มีความพยายามสามารถกลายเป็นศิษย์สายนอกได้ นี่เป็นโอกาสสำหรับคนที่ไม่ผ่าน การทดสอบที่สองคือทดสอบความพยายาม"

ชายวัยกลางพูดต่อ "พวกเจ้าทุกคนต้องขึ้นเขาจากขั้นแรกไปถึงยอดเขาในเวลาสามวัน ผู้ที่ทำได้ถือว่ามีคุณสมบัติแต่ถ้าหากยอมแพ้ให้พูดออกมา จะมีคนรับกลับบ้าน"

หลังจากพูดเสร็จ ชายวัยกลางคนเดินไปหาผู้ถูกเลือกทั้งสาม "พวกเจ้าสามคนมากับข้า ไปเตรียมพบอาจารย์ เวลาที่จะพบได้ขึ้นอยู่กับความต้องการของท่านอาจารย์ หวังเฮ่ามากับข้า ข้าจะแนะนำให้รู้จักต้านฟง" ชายวัยกลางคนพูดพร้อมพาเด็กทั้งสามหายเข้าไปในภูเขา

หวังหลินหายใจลึกดวงตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เตรียมเดินทางขึ้นเขา ซึ่งนับเป็นการทดสอบความอดทน

ตอนนี้เหลือผู้เข้าทดสอบอยู่ 39 คน ตอนแรกรู้สึกท้อใจแต่ตอนนี้ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวังอีกครั้ง

เขากำลังก้าวเดินออกไปสู่ถนนแห่งโชคชะตาที่ไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดลงที่ไหน

……………………………