เอ่อร์เกิน

หวังหลิน ชายหนุ่มผู้ค้นพบว่าหนทางการฝึกเซียนช่างน่าเย้ายวนยิ่ง 

เซียนเหาะเหินเดินอากาศได้ดั่งใจนึก จึงมุ่งมั่นทำการทดสอบเข้าสำนักเหิงยั่ว ทว่าเขากลับสอบตก! 

หวังหลินมุ่งมั่นไม่ย่อท้อ หลังล้มเหลวกลับมาจึงอยากจะทดสอบอีกครั้งด้วยการออกเดินทางไปสำนักด้วยตนเอง 

แต่แล้วเขาก็ได้เจอลูกปัดวิเศษที่ทำให้ชีวิตเปลี่ยนไปตลอดกาล! 

ที่นั่นหวังหลินพบเจอผู้เป็นทั้งสหายและอาจารย์นามว่า ซือถูหนาน 

แต่ด้วยโลกแห่งการฝึกเซียนช่างโหดร้ายนัก ผู้แข็งแกร่งกดขี่ข่มเหงผู้อ่อนแอ การอยู่รอดบนโลกนี้ได้ใจต้องนิ่งและโหดเหี้ยม! 

หวังหลินถือคติใครดีมาดีกลับ ใครร้ายมาให้ร้ายกลับไปนับร้อยนับพันเท่า! 

กระนั้นโลกแห่งผู้ฝึกตนช่างเป็นช่วงเวลาฝึกฝนอันยาวนาน ญาติสนิทมิตรสหายที่ไม่ได้ฝึกเซียนต่างก็ตายหายไปตามกาลเวลา 

กระทั่งวันหนึ่งหวังหลินหนีกลับมาบ้าน แต่พบว่าตระกูลหวังถูกฆ่าล้างบางทั้งตระกูล! 

โลกแห่งเซียนช่างโหดเหี้ยม 

ไม่ว่าจะเป็นใคร หากไปขัดใจเซียน ระวังจะไม่มีเหลือแม้แต่เถ้าธุลี... 

ฝืนลิขิตฟ้า ข้าขอเป็นเซียน

เมื่อหวังหลินเปล่งคำพูดออกมา กลุ่มของโจวซื่อจงแต่ละคนสีหน้าเปลี่ยนทันที โดยเฉพาะหลินท่าวที่ใบหน้าซีดเผือด พลันถอยหลังแต่วิญญาณเร่ร่อนกระโดดเข้าหาทันทีหลังจากได้ยินคำสั่งของหวังหลิน


โจวซื่อจงเม้มริมฝีปาก นางต้องการหยุดหวังหลินแต่เปล่งคำพูดออกมาไม่ได้ พี่หยางถอนหายใจออกมาและมีใบหน้าซับซ้อน


หลินท่าวเคลื่อนไหวเร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ หลบไปด้านหลังและพยายามหนีห่างจากวิญญาณเร่ร่อน เขารู้ว่าแม้จะหนีออกไปได้แต่สนามรบต่างแดนที่ขนาดใหญ่เช่นนี้คงไม่สามารถมีชีวิตรอดจนเข้าไปในค่ายกลเคลื่อนย้ายแน่นอน


บทที่ 123 ปิศาจ