เจิ้งเยวี่ยชูซื่อ

จินเฟยเหยาคิดว่าตนเองเป็นคนที่เอาใจใส่ที่สุด ใจกว้างที่สุด และจิตใจบริสุทธิ์ที่สุดในโลกนี้

นางไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเพราะเหตุใดคนในโลกนี้จึงชอบรังแกนาง...

คิดไม่ถึงว่าน้องชายที่นางดูแลมาจนโตจะทรยศนางเพื่ออนาคตของตัวเอง คิดจะส่งนางไปเป็นเตาหลอมมนุษย์

บังคับให้นางต้องทรยศและเป็นศัตรูกับทั้งตระกูลเพื่อปกป้องชีวิตน้อยๆ ของตน

นางเข้าสู่สำนักเซียนอย่างยากลำบาก ทว่าเพราะมีพลังบำเพ็ญต่ำต้อย จึงมักจะถูกคนเอาเปรียบ

ถึงแม้โชคร้ายจะกลายเป็นดี ได้ตำราลับบำเพ็ญเซียนพิเศษเฉพาะมาก็ตาม

เส้นทางแห่งการบำเพ็ญเซียนยังอีกยาวไกล ก่อนที่จะเดินสู่จุดสูงสุดต้องป้องกันตนเองให้ได้ก่อน!

เซียนไม่ล่วงเกินนาง นางไม่ล่วงเกินเซียน หากเซียนล่วงเกินนาง นางก็จำเป็นต้องร้าย...

อ้อไม่ใช่สิ พยายามสู้กลับเพื่อปกป้องตนเอง

ดังนั้นนางจึงไร้ยางอายมากขึ้นทุกที...นางสาบานได้ ทั้งหมดเป็นเพราะนางถูกบีบบังคับจริงๆ นะ...

คนใสซื่ออย่างข้ามีเมตตาจะตาย

บทที่ 377 ปากขนาดใหญ่


จริงเสียด้วย การรับรู้ของเผ่ามารเหล่านั้นกวาดมายังจินเฟยเหยา จากนั้นเห็นเผ่ามารขั้นแปลงจิตนั้นแผ่สยายเส้นผมสีแดงบนศีรษะแล้วตวาดลั่น “ไป! กำจัดพวกมัน” 


ของวิเศษของคนเผ่ามารโจมตีผู้บำเพ็ญเซียนเผ่ามนุษย์ ผู้บำเพ็ญเซียนเผ่ามนุษย์กัดฟันขึ้นต้านรับ ของวิเศษนานาชนิดปะทะกันในทะเล น้ำทะเลถูกกวนจนสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง 


วาฬภูเขาโดดเดี่ยวยังพลิกตัว หากมิใช่พลิกตัวแล้วหยุดยาก ยามนี้มันคงคิดจะสลัดหลุดแล้วหนีไป ในสายตาของมัน คนตัวเล็กๆ ที่บนร่างมีแสงวิบวับพวกนี้มีกลิ่นอายอันตรายอย่างยิ่ง ยามนี้มันหวังว่าจะมีสิ่งใดมาขวางมันเอาไว้ทำให้การหมุนตัวหยุดลง ตนเองจะได้หนีไป 


0377 ปากขนาดใหญ่