บทที่ 195 ให้ข้าดูหน่อย
ปรมาจารย์สำนักม่อชื่นชอบคุณสมบัติของเจ้าอี่โหลวเป็นอย่างมาก ฝึกฝนเขาด้วยใจจริง คิดว่าเขาจะได้เป็นมือดาบที่ไร้ผู้ใดเปรียบในภายภาคหน้าเป็นแน่ เจ้าอี่โหลวก็ตั้งใจมากเช่นกัน ทว่าหนึ่งปีให้หลังเขากลับยืนกรานที่จะไปเป็นทหารในรัฐฉิน
เจ้าอี่โหลวมีนิสัยดื้อรั้น ครั้นตัดสินใจเรื่องใดแล้ว วัวหนึ่งร้อยตัวก็ฉุดไว้ไม่อยู่ อาจารย์ก็ไม่ฝืนใจเขา เพียงถอนหายใจเอ่ยประโยคหนึ่งว่า “ออกมาหาประสบการณ์ก็เป็นการดี ทำให้ดีที่สุดเถิด”