Chapter 117

บทที่ 117 โทสะของซ่งชูอี

“บ่าว…” หนิงยาอ้ำๆ อึ้งๆ

ซ่งชูอีเอ่ยขึ้นเชื่องช้า “พูด”

น้ำเสียงของนางราบเรียบยิ่งทว่ากลับให้ความรู้สึกบีบคั้นอย่างประหลาด หนิงยาตัวสั่นเทาเล็กน้อย ไม่กล้าปิดบัง จึงรีบพูดขึ้น “เพราะพี่หย่าแอบเปลี่ยนเสื้อผ้าของสาวใช้ คิดจะ คิดจะออกไปเจ้าค่ะ”

ซ่งชูอีหลับตาลง ที่จริงเมื่อครู่นางมองเห็นเศษเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นบนพื้นแล้วว่าคล้ายกับเสื้อผ้าของสาวใช้ในจวนรับรอง เพียงแต่นางคิดว่าจื๋อหย่าอาจมีเหตุผลอะไรบางอย่างที่ทำเช่นนี้ “นางได้บอกหรือเปล่าว่าออกไปทำอันใด?”