บทที่ 37 ดอกโซ่วเหมยกิ่งหนึ่ง
ปัง ปัง ปัง!
มีคนเคาะประตูแผ่วเบา เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังปะปนอยู่ในสายลม “ท่านหวยจิน”
“มีเรื่องอันใด?” ซ่งชูอีเอ่ยถาม
“นายท่านเชิญท่านไปห้องโถงใหญ่ขอรับ” คนนั้นกล่าวตอบ
อากาศหนาวเหน็บเช่นนี้ ซ่งชูอีไม่ใคร่ยินยอมออกไปนัก แต่ว่าเมื่อมาถึงที่จวนวันแรก จำต้องไปพบปะกับแขกที่ปรึกษาในจวนท่านอื่น คนเหล่านั้นล้วนเป็นคนที่ต้องร่วมงานด้วยในอนาคต มิอาจปล่อยปละละเลยได้