บทที่ 99 ผมหงอกขาวฉับพลัน
“องค์ชาย ท่านซ่งมาถึงแล้ว” ชวนผิงกล่าวคำนับอยู่นอกกระโจม
เพิ่งจะสิ้นวาจาของเขา ม่านกระโจมที่ทั้งหนาและหนักถูกเลิกขึ้นอย่างรวดเร็ว ซ่งชูอีเห็นเพียงเด็กหนุ่มในชุดธรรมดาที่หน้าตาหล่อเหลาดุจกำลังโอบอุ้มตะวันจันทราจ้องมองนาง สายตาทั้งคู่ประสานกัน ซ่งชูอีกำลังต้องการจะเอ่ยปาก ทว่าเจ้าอี่โหลวกลับเดินหน้าเข้ามาสองก้าว คว้านางเข้ามากอดอย่างแรง จนเสื้อคลุมบนตัวหลุดก็ยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ