Chapter 032

บทที่ 32 ทหารเว่ย์ผู้เคียดแค้น

ครั้นเข้าไปในกระโจม เหล่าแม่ทัพนั่งประจำที่กันแล้ว ภายในกระโจมเงียบสงบมาก แต่โทสะที่ถูกข่มเอาไว้นั้นทำให้แววตาของพวกเขามีความอาฆาตน่ากลัว

ซ่งชูอีเดินเข้าไปตรงกลางด้วยความเชื่องช้า ประสานมือคารวะแม่ทัพทั้งสาม “ไม่ทราบทุกท่านต้องการพบข้าน้อย มีเรื่องอันใด?”

กงซุนชื่อไม่ชอบใจซ่งชูอีที่สุด รู้สึกว่านางเป็นเพียงเด็กหนุ่มที่ยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม มีเพียงความเข้าใจเล็กน้อย ไม่สามารถเรียกว่าเป็นบัณฑิตได้เลย เมื่อเขาได้ยินซ่งชูอีกล่าวดังนี้ อดไม่ได้ที่จะเย้ยหยัน “ท่านมองไม่เห็น ก็คงได้ยินเสียงคำรามของทหารสามหมื่นนายกระมัง!”