Chapter 169

บทที่ 169 สู่อ๋องผู้ทรงงานหนัก

ช่างเป็นพฤติกรรมที่คุ้นเคย ช่างเป็นประโยคที่คุ้นเคยเหลือเกิน! ซ่งชูอียิ้มน้อยๆ จู่ๆ ดวงตาก็เปียกชื้น

ลัทธิเต๋าสนับสนุน “วิถีของเต๋าคือธรรมชาติ” ความหมายกว้างๆ ก็คือ ทุกสรรพสิ่งล้วนพัฒนาไปตามกฎเกณฑ์ของมัน ดังนั้นจวงจื่อจึงไม่ใคร่กำหนดกฎตายตัวให้แก่ศิษย์เท่าใดนัก

ซ่งชูอีเติบโตมาข้างกายจวงจื่อ ปกติแล้วนางเป็นคนสงบเสงี่ยม มิได้เป็นเด็กประเภทที่ที่ซุกซนและสร้างปัญหา ทว่าบางคราวความคิดอันเหลวไหลก็ผุดขึ้นมาและมักจะทำให้จวงจื่อที่ถูกอบรมสั่งสอนมาอย่างดีโมโหจนโบยนางไปชุดหนึ่ง ทุกครั้งที่เป็นเช่นนี้ จวงจื่อก็จะเงยหน้าถอนหายใจพร้อมปลอบใจด้วยคำว่า “วิถีของเต๋าคือธรรมชาติ”