บททื่ 156 ร้ายแรง
หลี่เชียนโผล่หน้าออกมา และยิ้มพลางเอ่ยว่า “ได้” แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงปรึกษาว่า “กินตอนมื้อเที่ยงได้หรือไม่?”
“ตอนนี้!” เจียงเซี่ยนเลิกคิ้ว หน้าตาฉายแววท้าทายอย่างไม่ปิดบังแม้แต่นิดเดียว “ข้าไม่ชอบกินของว่าง กลืนแล้วเจ็บคอ”
“ได้!” หลี่เชียนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “อีกเดี๋ยวจะมีน้ำแกงไก่ให้ดื่ม!”
เขายิ้มอย่างสุขุมเยือกเย็น เหมือนกำลังบอกนางว่า ไม่ว่านางจะก่อกวนอย่างไร เขาก็มีวิธีรับมือทั้งนั้น ดังนั้นนางก่อกวนได้เต็มที่