บทที่ 157 ผิดพลาด
“น่าจะใช่กระมัง?” หลิวตงเยว่เล่าสิ่งที่เขาเห็นเมื่อครู่ให้เจียงเซี่ยนฟังอย่างตะกุกตะกัก “...หากไม่ใช่ทางสายหลัก จะกว้างและราบเรียบขนาดนี้ได้อย่างไร”
“รอบๆ มีผู้คนมากหรือไม่?” เจียงเซี่ยนถาม
หลิวตงเยว่กะพริบตาปริบๆ และมองเจียงเซี่ยนใบหน้าน่าเวทนามาก “ข้า...ข้าก็ไม่กล้ามองมากนักขอรับ!”
เจียงเซี่ยนโกรธขึ้นมาทันที และเอ่ยว่า “เจ้าตั้งใจหน่อยไม่ได้หรือ!”