ภาค2 ตอนที่ 162

บทที่ 162 ระหว่างทาง

เจียงเซี่ยนที่ฝางจื่อชิงคิดถึงอยู่นั้นเวลานี้กำลังนั่งกัดหมั่นโถวกับผักดองอยู่ในป่าตรงชานเมืองที่กว้างโล่งและเปล่าเปลี่ยว

หลิวตงเยว่ปวดใจจนน้ำตาแทบจะร่วงลงมาแล้ว เขาหลับตาให้กำลังใจตนเองอยู่นานมาก ถึงจะใจกล้าเบียดเข้าไปข้างกองไฟที่พวกอวิ๋นหลินพักผ่อน เขาผลักอวิ๋นหลินอย่างระมัดระวัง และเอ่ยอย่างถ่อมตนว่า “ท่านอวิ๋น ขอน้ำร้อนหน่อยได้หรือไม่ ข้าจะชงชาร้อนให้ท่านหญิงของพวกเราดื่มสักถ้วย”