บทที่ 161 สูญเสีย
ถึงอย่างไรพวกเจียงลวี่ก็ยังอายุน้อย เทียบกับเจียงเจิ้นหยวน ไม่ว่าจะเป็นเส้นสายหรือวิธีการทำงานต่างก็อยู่คนละระดับกันทั้งนั้น มีเจียงเจิ้นหยวนออกหน้า อะไรๆ ก็จัดการได้ง่ายขึ้น
ทุกคนร่าเริงขึ้น ต่างคนต่างก็เริ่มเล่าเรื่องราวของตนเอง
เจียงเจิ้นหยวนคอยฟังอย่างตั้งใจ และถามเล็กน้อยตลอด ทุกคนก็เริ่มหวนคิดถึงเหตุการณ์ในตอนนั้นตามคำพูดของเขา กว่าเจียงเจิ้นหยวนจะถามจบก็กลางยามห้าย[footnoteRef:1]แล้ว [1: ยามห้าย = ช่วงเวลา 21.00-22.59 น. ดังนั้นกลางยามห้าย = 22.00 น.]