บทที่ 42 พิสูจน์
เจียงเซี่ยนกลับถึงวังฉือหนิง เพิ่งจะเลยยามเว่ย[footnoteRef:1]ไปหนึ่งเค่อ [1: ยามเว่ย = ช่วงเวลา 13.00-14.59 น.]
นางเหมือนกับหลี่เชียน บนหน้าไม่มีรอยยิ้มแม้แต่นิดเดียว
นางในและขันทีเห็นนางก็ยืนชิดกำแพงและย่อตัวคารวะมาแต่ไกล
นางเดินผ่านไปด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ กลับไปยังตำหนักตงซาน
ฉิงเค่อที่ได้ข่าวแล้วกลัวจะเจอคนที่รับใช้ข้างกายไทฮองไทเฮา จึงไม่กล้าไปรับถึงหน้าประตูใหญ่ และยืนเงยหน้ารออยู่บนบันไดของตำหนักตงซานอย่างร้อนใจ