ภาค2 ตอนที่ 183

บทที่ 183 หยุดพัก

ทว่าจงเทียนอี้กลับเด้งตัวขึ้นมาทันทีเหมือนถูกเข็มตำ และเอ่ยเสียงดังว่า “จงเฉวียน เสียแรงที่ข้านับถือเจ้าเป็นวีรบุรุษ! เวลานี้เจ้าเหมือนวีรบุรุษที่ไหน แทบจะ...แทบจะ...สนใจแต่ผู้หญิงจนเมินเพื่อนแล้ว!”

คนทั้งลานต่างก้มหน้าลง

ท่ามกลางความเงียบสงัด หลี่เชียนปรายตามองเขา เหมือนมองเด็กที่ไม่รู้ความคนหนึ่งก่อความวุ่นวายอยู่ตรงนั้น

จงเทียนอี้หน้าแดง และพูดต่อไปไม่ได้แล้ว เหมือนลูกบอลยางที่ลมรั่วออกมาทันที