บทที่ 241 ทำลาย
“นั่นเป็นเพราะข้าชอบปลอบเจ้านี่นา!” หลี่เชียนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำตาตรงหางตาให้นาง และเอ่ยเสียงเบาอีกครั้งว่า “เป่าหนิง ต่อไปเจ้าอย่าร้องไห้ส่งเดชเลย พอเจ้าร้องไห้ ข้าก็รู้สึกไม่สบายใจ และเจ้าก็อย่าเดามั่วซั่วเช่นกัน เจ้าดูตัวเจ้าสิ ดีแค่ไหนกัน ธิดาขององค์หญิงต้าจั่ง คุณหนูใหญ่แห่งจวนเจิ้นกั๋วกง ท่านหญิงที่ได้รับเงินเดือนชินอ๋องสองเท่า...คนอื่นขอไม่ได้แม้แต่อย่างเดียว แต่เจ้ากลับครอบครองครบทุกอย่างแล้ว เจ้ายังรู้สึกไม่ดีตรงไหนอีกหรือ?”