0272 - นกยูงพฤกษา

บทที่ 272 นกยูงพฤกษา

เฟลมมี่รู้สึกหัวเสียและโกรธพวกองค์กรหัตถ์ทองคำมาก มันหันไปมองทิศทางที่ลำแสงยิงมา จากนั้นมันก็ก้มมองร่างกายที่เปลือยเปล่าของตัวเองอย่างหงุดหงิด

‘บ้าที่สุด ขนที่สวยงามของฉัน’ เฟลมมี่แทบจะกระอักเลือดออกมาด้วยความเจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจ

ตั้งแต่เกิดมามันไม่เคยมีสภาพแบบนี้มาก่อน ทำให้เป็นเรื่องยากที่จะทำใจให้ยอมรับได้ ตอนนี้ตัวมันไม่ต่างจากเป็ดย่างที่ออกมาเตาอบเลย