บทที่ 478 ต้นไม้ร่างจำแลงนรก
เกาเผิงรู้สึกว่าถ้าจะกลับหัวเซี่ยตอนนี้มันเร็วเกินไป อย่างน้อยๆ ก็น่าจะมีของติดไม้ติดมือกลับไปซะหน่อย
“ก่อนกลับทำไมพวกเราไม่เยี่ยมชมสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงของภูมิภาคนิฮงซะหน่อย เผื่อจะได้เจออะไรดีๆ บ้าง”
เดโซไลอ้อนพยักหน้าอย่างจริงจังและพูดว่า “ฉันว่ามันก็เป็นความคิดที่ดี”
“จริงสิ ดัมมี่แกสามารถชุบชีวิตต้นซากุระแห่งท้องนภาได้ไหม?” จู่ๆ เกาเผิงก็นึกเรื่องนี้ขึ้นมา