XVII-One more chance

JOHN

As soon as dumating ako sa Pinas, I was expecting na susunduin ako ni Renee. While looking around searching for her, isang pamilyar na lalake ang aking nakita sa di kalayuan.

It's him at naka ngiti syang nag lalakad palapit sakin, Dati kinikilig ako sa mga ngiti nya. Pero ngayon parang wala nalang sakin.

Naka pamulsa syang lumapit sakin at agad naman kinuha ng mga guards nya ang dala kong luggage. Hinigpitan ko ang hawak ko sa aking luggage para di nila tuluyang makuha ito mula sakin.

"I've been waiting for you" sabi ni Hanz at agad akong niyakap at nabitawan ko ang dala kong luggage.

"What are you doing here Hanz?" Cold kong tanong sa kanya nung bumitaw na sya sa pagkakayakap sakin.

"What's with the tone, Hon?" He asked and slick my hair behind my ears with his finger.

"Just sig-"

"Let's not talk about that here John, let's go home for now" sabi nya at hinawakan ako sa kamay at dahan dahang kinalad kad papunta sa sasakyan nya. Tama sya we don't have to do this right especially public place to maraming tao.

Sumunod lang ako sa kanya at nung makarating na kami sa kinaruruunan ng sasakyan nya agad nya akong pinasakay. Sumunod naman sya sakin at nang tuluyan na kaming maka upo ng maayos bigla nya akong hinawakan sa kamay.

"I don't want to sign divorce papers, John" pasimuno nya habang pinapatakbo na ng driver yung sasakyan.

"And why is that?" Tanong ko sa Kanya.

He took a deep breath tsaka tiningnan ako ulit bago sya nag salita ulit.

"Inaamin ko, I was wrong, mali ako okay? I-I just can't bare to lose you" sabi nya kaya napa smirk ako.

"Matagal na akong nawala sayo Hanz, simula nung nag cheat kasakin after tayo kinasal you already lost me" sabi ko habang natatawa.

"I Love you and you know that, right?" Paawang tanong nya sakin kaya napa taas ako ng isang kilay.

"I did love you once, pero ngayon di ko na alam. Isipin mo Hanz sa limang taon nating pagiging kasal nag suffer ako ng sobra sa pinang gagawa mo.

Three years kang nag cheat sakin at nang nalaman ko yun, binalewala ko lang yun and I gave you second chance because you were asking for it, at ako naman na tangang tanga sayo binigay ko naman! Pero inulit mo parin Hanz, I even begged you to stop kasi nasasaktan na ako pero you didn't care. Tinuloy mo parin, and guess what yung kabit mo kung maka asta para sya ang pinakasalan ah! San ba kumukuha ng lakas ng loob yang kabit mo para tratohin ako ng masama? Sayo ba?" Sarcastic kong sabi sa kanya. Wala akong nararamdaman as of this moment puro galit lang.

"I know, just tell me what you want to tell me John, curse me all you want to, say it" sabi nya sakin.

"No, alam mong di ako ganyan Hanz pero ito lang ang masasabi ko sayo; no matter how hard you try para bumawi sakin. Hinding hindi na ako babalik sayo, I had enough Hanz" sabi ko sa kanya at tumango lang sya pero hinigpitan nya pa ang pag hawak nya sa kamay ko sabay nag wipe sya ng tears sa mata nya.

"Is this because of Evan?" Nagulat ako ng tinanong nya ako tungkol kay Evan.

"I don't know what you're talking about" sabi ko as if wala akong kilalang Evan.

Ngumiti sya ng pilit

"I see....you're not even good at lying alam mo ba yun?" Sabi nya at pinisil pisil ang aking kamay. I rolled my eyes at him sabay sabi.

"Because I'm not a liar like you Hanz, at alam mo yan"

Pano nya ba nalaman ang tungkol kay Evan, I know alam nyang may kasama ako sa Italy pero coincidence lang yun eh, pero yung pangalan ni Evan pano nya nalaman?

"I can't explain everything to you, Hon. It was my choice to cheat, at kung malaki ang galit mo sakin, that's fine kasi deserve ko yun. Pero it doesn't mean titigil ako, di kita isusuko no matter what, alam kong sa loob ng limang taon nating pag sasama labis kang nasaktan at nag struggle dahil sakin, but at least give me a chance to show you I've changed.

You've been there for me simula nung highschool tayo up to college I can't find someone as kind and genuine as you" linyahan ng paawa card.

"Do you still love me?" Tanong nya sakin kaya nag iwas ako ng tingin.

"I don't know Hanz, I don't know I'm sorry" tanging nasabi ko at alam kong nasaktan sya dahil sa reaksyon nya.

Pagdating namin ng condo nya, as usual ganun parin yung set up kaso naninibago parin ako. Pag pasok ko ng room namin yung dating pinack kong gamit naka unpack ulit. Kaya mas lalo akong napa isip, mahihirapan ako neto.

You must be wondering kung bakit naka condo sya kung mayaman naman sya. Well marami kasing travel related yung business nya, kaya ayaw nyang may permanent syang bahay dito sa Pinas, kasi mostly pupunta sya ng iba't ibang bansa eh. Pero this room binili nya to para kung babalik sya dito may pwede syang mauwian.

Abala ako sa pag unpack ng mga gamit ko, ng biglang nakaramdam ako ng mahigpit na yakap mula sa likod ko.

"Hanz I can't do this right now, I'm busy" sabi ko at nag patuloy na sa pag unpack pero hinawakan nya ang kamay ko at pinaharap ako sa kanya.

He was holding my hands at bigla nyang pinasuot sakin ang wedding ring namin.

"I know it's hard but please, give me one last chance to prove myself to you, Hon" sabi nya at lumuhod sa harap begging for one last chance. I didn't know na may ganito pala syang side. Pinatayo ko sya at hinaplos ang mukha nya.

"I-" I was about to say something pero napahinto ako ng naramdaman kong hinalikan na nya ako sa labi.

The moment he kissed me it only reminds me of Evan kaya biglang pumatak ang luha ko.

Evan left without saying goodbye, I'm not even sure kung magkikita pa kami but I still want to choose him. Ang gulo...

Nung naisip ko yun diko namalayan na gumanti narin ako ng halik kay Hanz at huli na nung marealize kong hubo't bubad na pala kami pareho.

I can tell he's longing for me, pero di ako sure kung sincere sya sa mga sinasabi nya, para kasi sakin ang blurry eh kaya nag dadalawang isip ako..

What am I doing?

I felt his hand running down towards my ass and as soon as he reached it, he squeezed it.

Nag flashback bigla sa utak ko yung pinang gagawa namin ni Evan habang nag sesex kami. Lahat lahat naalala ko bigla. And every time naalala ko ang mga bagay na ginagawa namin ni Evan mas lalo akong gumaganti sa mga halik ni Hanz.

He reminds me so much of Evan...

HANZ

Nagising ako ng namalayan kong wala sa tabi sakin si John, nataranta ako kaya napabangon ako sa pagkakahiga. Agad ko nilibot ang aking paningin sa paligid pero napakalma rin ako nung makita ko si John sa balcony naninigarilyo at may alak sa gilid.

Nakatingin sya sa langit pinag masdan ang buwan, wala syang suot na na pang itaas kaya mula dito natatanaw ko ang buong katauhan nya. But something caught my attention, ngayon ko lang napansin na ang dami palang hickeys sa katawan nya at wala akong maalalang ginawa ko ang mga yan.

We had sex kanina at ang nakakapag taka dahil habang binabayo ko sya ay mahina syang lumuluha. I asked him if everything is alright pero tumango lang sya at pinagpatuloy ako sa aking ginagawa.

He even told na hahayaan nya akong bumawi, pero if things don't really work out. Obligated na akong pumirma sa divorce papers. At pumayag ako sa kondisyon nya. We made a deal kaya di ko hahayaang di mag workout yung plan ko. My plan is to win him back, at pag nagawa ko yun I will never ever hurt him again.

Honestly it was may choice to cheat, it's not because may pagkukulang sakin si John, he was so perfect pero mukhang nadala ako sa temtasyon ni Terence at nagawa kong mag cheat kay John. Maybe because masyado pa akong bata nung kinasal kami twenty-three ako nun at twenty-one si John. I want to explore new things sa edad kong yan pero complete opposite sakin si John, he was way mature than me, maybe because of his experiences sa past nya.

Tumayo ako at nilapitan si John

"Kelan ka pa natutung manigarilyo at uminom, Hon?" Tanong ko sa kanya at tinabihan ko sya sa pag upo sa sahig habang nakamasid sa madilim na ulap.

"I don't want to answer, but you deserve to know at least" sabi nya at tiningnan ako.

Dati he used to looked at me with a smile, pero this time blanko ang tingin nya sakin walang ka emo-emosyon.

"I started to smoke when I found out you cheated on me, wala akong ibang paraan to at least lessen the pain I felt during those times, did you ever feel being alone and think about dying? Like pinagdadasal mo nalang na di ka na magising kinabukasan" sabi nya

I don't know what to say..

I caused him so much trouble..

"I'm sorry, kung di lang ako naging selfish at childish that time none of this would ever happen" sabi ko sa kanya

Tumahimik kami pareho ng isang minuto bago sya nag salita ulit.

"Maybe ito yung resulta sa pagmamadali natin pareho magpakasal. Remember that time nung kakagraduate lang natin sa college, you proposed to me in front of your family and friends. I was about to say no kasi I wasn't ready to get married, I still have plans para sarili ko, we both do but napa isip ako.

Your parents were very supportive satin and they both suggested you to proposed to me as soon as possible diba? I feel so much pressure that time, pero instead of saying no I said yes because I thought both of us will be happy together kasi pareho din nating pangarap yun ang ikasal sa isa't isa, Kaya simula nung kinasal tayo I started to act mature kasi kasal na tayo. Being married means we both share responsibilities. Responsibility kita at responsibility mo rin ako, but things did not go the way I was expecting—instead complete opposite yung nangyari.

So I tried to fix everything up by myself kasi akala ko kaya ko, I tried everything to understand you, love you at di ko kinalimutan yung responsibility ko sayo bilang asawa mo.

Nung una I thought I was being strong, pero mali ako. The more na nag hohold ako sayo, the more na nanghihina ako dahil sa sakit." Sabi nya.

After hearing those words napa isip ako tuloy, after all this time I was only thinking about myself. To the point na nakalimutan kong may pangarap din si John para sarili nya. Ang tanga ko I shouldn't have asked him to marry sooner, instead I should've waited until we're both ready to do so. Pero huli na eh nangyari na, di ko na alam kung ano ang gagawin ko. My selfishness led me to this mess.

"I'm sorry if I left ng di nag papaalam sayo, Sinadya ko yun kasi pag nagpaalam ako sayo di ka papayag na aalis akong mag isa. Pero Hanz I hope you'll understand me pero the real reason kung bakit ako umalis— not just because I was tired of everything, I need to escape kasi kinukulong mo na ako dito sa condo during those times, you almost hit me with your fist nung umuwi kang lasing."naiiyak nyang sabi sakin.

Nanlaki ang mga mata ko ng marinig ko yun mula sa kanya, I never thought na magagawa ko yun sa kanya. Pinangako ko sa kanya na di ko gagawin ang ginagawa ng tatay nya sa kanya.

Kaya naiintindihan ko kung bakit ayaw na nyang bumalik sakin, kasi I'm a terrible person. Just like his father na nasa bilanggoan na ngayon, the one who killed his Mom and his younger brother dahil minomolistya silang tatlo ng ama nya.

Sobrang trauma ang naranasan nya sa tatay nya to the point na takot na syang lumapit sa ibang tao dati. I still remember nung kausap ko lang sya at nag stretch ako ng arm nun tas bigla syang nag cover ng mukha nya as if defending himself.

"You know me well Hanz, you know my traumatic memories kasi kayo lang ni Renee at Mike ang nakaka alam sa pinag daanan ko remember? I was so scared na gagawin mo rin sakin ang ginawa ni Dad kaya nag hanap agad ako ng escape.." sabi nya habang naiiyak

Oo, ako, si Renee at yung husband nyang si Mike lang ang nakaka alam sa pinag dadaanan ni John dati. Close kasi kaming apat.

Agad akong napa yakap sa kanya at naramdaman ko ring gumanti sya ng yakap.

"I just can't do this anymore, kahit anong gawin ko Hanz wala na talaga" sabi nya kaya mas lalo ko syang hinigpitan ng yakap.

Masakit sa pakiramdam kasi wala na syang naramdaman para sakin, pero kahit na ipipilit ko..

Ayaw ko syang mawala..

"Just give me three months to spend more time with you, Hon just three months and after that I'll let you go" sabi ko.

Even I, nasaktan ako sa sarili kong mga salita sobra pero kailangan eh I can't bare to see him like this..

At ayaw kong manatili sya sa piling ko na nasasaktan at natatakot, I want him to feel free and Loved..

"Okay" sabi nya at hinigpitan ang pagkaka yakap sakin

"You will always be part of my happy memories, Hanz di ko makakalimutan yung masasaya nating alala during our highschool and College days"

Sabi nya at bumitaw na sa pagkaka yakap sakin.

"Can I kiss you?" I can see na nagulat sya sa sinabi ko pero ngumiti din at hinalikan ako sa labi..

This kiss will never be real again...

"I love you, and I'm sorry" sabi ko at ngumiti sya..

"I know, thank you" sabi nya