Chapter Eight: Paint in Red (10139-2)

Third Person's POV

A year ago... In Akhlie High...

Palo. Suntok. Sipa. Pagsigaw sa sakit. Pagtulo ng dugo sa sahig.

Ala sais ng hapon ay ganito ang nangyayari sa isang abandonadong building sa likod ng Akhlie High.

"Argh!"

"Ano?! Lalaban ka pa?! Eh, wala ka naman palang mapala eh!"

Mahigpit ang pagkakahawak ng isang dalaga sa mahabang buhok ng isa pang dalaga. Apat silang nakaikot sa babae. Ngisi ang nasa bibig ng bawat isa.

"T-Tama na, Georgia," ani ng babae sa humihila sa buhok niya habang pinipilit na tanggalin ang pagkakahawak ni Georgia sa kanyang buhok.

"Ha?! Inuutusan mo ba kaibigan namin?" sabi ng nakasalaming lalaki.

"My nails are more beautiful than you," ani ng isang babae.

"Maganda ka pa naman, 'yon nga lang 'di kita type," sabi naman ng isa pang lalaki.

Tinulak ni Georgia ang babae sa maruming sahig ng abandonadong building at puwersang pinatong ang paa sa likod nito. Hinatak na naman niya ang buhok ng babae.

"Aargh! Tama na!" sigaw nito habang nakakuyom ang kamao.

Masamang tingin ang ginawad ng babae sa tatlong kasama ni Georgia pero kaagad iyong nawala ng mas lalong hinigpitan pa ni Georgia ang pagkakahila sa buhok nito.

"I will pluck your eyes out kung ganyan ang pagtingin mo sa mga kaibigan ko!" sigaw niya at sinuntok ang mukha ng babae.

Nagkaroon ng pasa ang mukha ng babae at dumura siya ng dugo. "Mga demonyo kayo..."

Georgia clicked her tongue and kicked the girl's face. Tumilapon ang babae pakaliwa sa may mga nakatambak na lumang upuan at desk. Ang mga alikabok na nanggaling sa mga lumang gamit ay nagbigay ng makakapal na tila usok. Kaagad naman iyong nawala at ni-reveal ang babeng tumilapon--nakaluhod ang isang tuhod sa sahig at binalanse ang sarili sa lumang upuang katabi nito.

Napangisi si Georgia at mabagal na pumalakpak. "Well, well, welll, naka-survive ka pa pala sa pagtilapon mo na 'yon? I'm impressed, Mavis."

"Maybe she isn't a human after all," nakangising sambit ni Pear.

Tumawang parang daga si Enmar habang nakatakip ang dalawang kamay sa bibig. Nakatingin lang si Klenn sa gilid ni Georgia habang panunukso ang nasa mga mata nito.

Nang makatayo na si Mavis, pinagpag niya ang kanyang damit at inayos ang kanyang buhok. She sighed and looked over the four people with her.

"Tapos na ba kayo?" tanong niya at nandiri nang makita ang kanang braso niyang mayroong kahoy na nakasaksak rito. "I'm a girl, you know?"

"M-Monster!" sigaw ni Pear habang nakatutok ang daliri sa kanya.

Napaismid na tawa si Mavis sa ekspresyon na binigay ni Pear habang ang iba, nanlalaki ang mga mata.

"H-Hindi ba masakit 'yan?" tanong ni Enmar.

"Ah, eto?" turo ni Mavis sa kahoy na nakasaksak sa braso niya. She pulled it and blood gushed out, making them scream and step back. "Sa tingin mo, Enmar?"

"H-Hoy, kailangan pa ba nating ituloy 'yong pambu-bully diyan, babe?" tanong ni Klenn.

Sa apat kasi, kahit mukhang matapang si Klenn dahil sa kanyang malaking braso, siya ang pinakamatatakutin sa kanilang lahat.

"You're such a scaredy cat, babe! And you two as well!" sigaw ni Georgia at tinaas-baba ang pagtingin kay Mavis. "Malakas ka na niyan? Ha, to think you could survive that."

Makaka-survive naman talaga ako do'n. Mas malakas ako kaysa sa 'nyo. Ani Mavis sa kanyang utak. Pero napabuntong-hininga na lang siya at umupo sa mga sirang desk at upuan. 'Di ko pwedeng atakihin mga kaklase ko. Labag sa batas ng school. Tch. Kung pwede nga lang.

"If you are finished bullying me, pwede na ba akong umalis sa abandonang building na 'to? The sun is setting. Mapapagalitan tayo ng mga guwardiya once they find out na mayroon pang estudyante sa premises ng school."

"Alalahanin mo lang ang sarili mo, babae. Kaya naman naming tumakas dito. Apat kami. Makakagawa kami ng paraan. Eh, ikaw? Wala kang kasama. Kawawa ka naman," pangungutya ni Enmar kay Mavis.

Walang bahid ng kahit anong masamang pagtingin ang biglang pagngiti at tingin ni Mavis sa kanila. Pagod ang makikita mong ekspresyon sa kanya.

"B-Bakit ka nakangiti?" naguguluhang tanong ni Enmar.

"Ah, wala," natatawa niyang sagot.

Tumayo ulit si Mavis at kinuha ang kanyang maduming bag sa sahig saka sinukbit iyon sa kanyang balikat. Nagsimula na siyang maglakad paalis sa lumang silid na 'yon nang huminto siya at tumingin sa kanila.

"Before I leave, I will not tell anybody what happened today." She smiled devilishly. Eyes seems to brightened up darkly. "But of course, prepare for the consequence later."

~***~

"N-0000, on the line?"

"On the line."

"Alright. Target: Mr. Ford. Pintar en Rojo..."

The sniper positioned themself as they pointed the cross at the exact head of the target.

"... commenced!"

Bang!

~***~

"Hoy, balita ko namatayan ng tatay si Georgia?"

"Oo, beh. Dalawang araw nakakalipas, sa party raw na in-attend-an ng tatay niya. Assassination raw ang nangyari."

"May gano'n pa pala ngayon? Pre, astig naman. May sniper pa pala hanggang ngayon?"

"Ulol, hindi nakakatuwa malaman 'yon."

"Baka tayo na kasunod."

"Ayoko pang mamatay!"

Ilan lang iyan sa mga naririnig ni Mavis na mga bulungan habang papasok siya sa loob ng kanyang silid-aralam. Tahimik ang mga pagyapak ng paa niya hanggang sa makarating siya sa kanyang upuan, hinila iyon at tahimik na umupo.

Wala man nakapansin sa kanya kahit na gumalaw siya para ilagay ang isang notebook at isang makapal na libro sa kanyang desk para pag-aralan ang isang unit.

"Oy, pero may nakakita raw ng insidenteng 'yon. Nakita raw ang assassin," rinig na rinig na pagkakasabi ng isa niyang lalaking kaklase sa kwartong 'yon.

Nag-echo pa nga ang boses niya sa kulong na silid. Sinabayan pa 'yon ng malakas na ingay ng aircon.

"Ha? Weh? Sa'n mo nakuhang balita 'yan?"

She flipped a page on the book as she leaned her cheek on her hand supported by her elbow resting on the desk.

"Eh, 'yong isa kong kamag-anak kasama do'n sa party eh. Nakita raw na nakaitim na suot ang assassin. Anlayo daw ng suspek kaya 'di makita masyado ang itsura."

Another noise of a page has been heard and scribbles on a paper. Parang bigla ring lumakas ang pagtunog ng aircon. Kasabay niyon ay ang paunti-unting paglakas ng mga boses ng mga nagchichismisan.

"Maybe it is only an old man na matagal nang nag-a-assassinate. It's impossible that the assassin is young. Mahuhuli't mahuhuli din ng mga pulis 'yan."

"Oo nga. Pinag-uusapan natin dito 'yong tatay ni Georgia 'no. Malaki ang hinahawakang kompanya ng pamilya niya. Their family also has connections to the government."

"Kailangan talagang mabigyang hustisya pagkamatay ng tatay ni Georgia."

Mavis puts her pen down the desk and the noises died down in an instant. When she looked up, they're not looking at her but looking at the four persons who just came inside the classroom with gloomy atmosphere.

"Hoy! 'Wag niyong pagchismisan ang pagkamatay ng tatay ng kaibigan namin, papatayin ko kayo!" pagbabanta ni Enmar.

As noisy as ever, ani Mavis sa kanyang utak at pinagpatuloy ang pagsusulat ng notes.

"Gossip if you're beautiful than my nails," sabi naman ni Pear na nakatingin na naman sa panibago niyang manicure.

Patagong umirap si Mavis sa kanyang sinabi. As boastful as ever, aniya sa kanyang isip.

"Hm? Oh, Mavis!"

May biglang nagdapa ng mga mabibigat na kamay sa desk ni Mavis na nakapagpahinto sa pagsusulat niya. Masamang tingin ang ginawad niya rito.

"Ang sama ng tingin mo ah!"

Ang sunod na naramdaman na lang ni Mavis ay ang paghapdi ng kanyang kaliwang pisngi at ang unting-unting pagdilim ng paningin niya. She gulped and sighed heavily, tying to calm her sudden insticts of killing and smiled at Enmar.

"Thank you and," lumingon siya kay Georgia. "Condolence pala. May your Dad rest in peace."

"I don't need your pity," sabi ni Georgia. Yakap-yakap niya ang sarili niya na tila apakalamig ng panahon.

"Oh, I'm not pitying you. I'm greeting your father peacefully. I hope he could cross the afterlife," sarkastikong sambit ni Mavis.

"You--" Pinigilan siya ni Klenn bago pa siya makatakbo papunta kay Mavis na inosenteng nakatingin sa kanya.

"I'm not mocking your father's death, Georgia. I'm mourning for you. That's all there is to it," sabi niya at nagpatuloy sa pagsusulat.

Magkakaroon na sana ng gulo sa silid nang dumating ang kanilang unang teacher at binaba ang kanyang mga gamit sa front desk. Pinaupo na ang lahat at nagsimula na ang klase. Pero kahit na gano'n, ramdam ni Mavis ang matatalim na tingin na ipinukol sa kanya ng magtotropa.

~***~

All students went straight ahead the canteen. Pero si Mavis, dumiretso sa isang court kung saan mayroong tambayan. Ang maririnig mo lang din ay ang mga pagpalo at pagsigaw ng mga kasali sa sports club. It is that time of the month na mayroong sports training ang halos lahat ng sports club dahil mayroon silang competition laban sa ibang school.

Nilabas ni Mavis ang bento box na ginawa niya sa kanyang apartment malapit sa school at binuksan iyon. There's sushi inside and a sandwich cut in two triangles.

Kinuha niya ang kalahati ng sandwich at kinain iyon habang nagsusulat ng mga detalye tungkol sa isang kaso.

Mavis encountered another case again related to her father's case. Well, technically not about her father's case pero patungkol sa organisasyon na pumatay sa tatay niya.

She has one mission towards the case: catch the culprit. Her other goals could not be said.

As she wrote down things that could possibly connected on the case she encountered, she never noticed that the four bullies are behind a bush watching her.

"Ano bang ginagawa niya?" bulong ni Enmar.

He is the smallest among them kaya nahihirapan siyang sumilip.

"Shh, huwag ka ngang maingay, Mar," pagsigaw na bulong ni Pear. "You're also ruining my nails."

"Ba't pa kasi nagpa-manicure ka uli? 'Yan tuloy, nagkakaro'n ka ng hard time kapag singitan," ani Klenn naman.

"Shut up, you three!" pagsigaw ni Georgia sa kanila pero sapat lang para marinig ng tatlo at 'di marinig ni Mavis.

"Eh, ano na naman bang plan mo for that girl, friend? Are you not bored getting on her way?" tanong ni Pear.

"Oo nga, babe. Matagal na natin siyang binu-bully and yet, she didn't fight back to us. Baka sumosobra na tayo," nag-aalalang sabi ni Klenn.

"Ano ba kayong dalawa?! Pusa?! Gumagawa kayo ng butas sa plano ng kaibigan natin, ano ba 'yan!" pasigaw na bulong ni Enmar. "Listen, siya lang ang posible nating suspek sa pagkamatay ng tatay ni Georgia. Sa tingin niyo, uurong pa tayo na mag-confess siya sa atin? Georgia, may plano ka para mapa-confess siya 'di ba?"

Ngumisi si Georgia habang ang mga mata ay puno ng nagliliyab na galit.

Napahinto si Mavis sa pagsusulat. Naubos na rin niya ang kanyang kinakain. Someone's here.

Naging alerto agad siya sa kanyang paligid. Ibinaba niya ang maliit na leather notebook at ang pen bago lumingon sa kanyang gilid kung saan naroon ang mga bushes.

Her eyes narrowed and looked carefully at the bushes, seeing a tinge pink color between the small spaces of the plant. She sighed and took her pen, pulling it as if she was ready to plunge it towards the bush when she just saw an old lady with a pink apron came out of the bush, mending the shape of the plant itself.

Napabuntong-hininga ulit si Mavis at pinagpatuloy ang pagsusulat ng mga detalye tungkol sa mga nakalap niyang impormasyon tungkol sa kaso ng kanyang tatay. I think that's just my imagination.

Gayon pa man, hindi siya naging kampante. Mayroon siyang nararamdamang hindi maganda. Ang kutob niya ay hindi ginagawang payapa ang kanyang pag-iisip.

Huminga siya ng malalim at ni-flip ang page ng kanyang notebook at sinulat: Case of PER?

Mavis' POV

"Case of Per, huh? That's the name you came up with that case?"

Nasa isang pasilyo kami kung saang walang tao at nakaupo kami sa isang bench doon. It's seven o'clock in the afternoon at onting oras na lang ay katapusan na ng pagbisita ng Akhlie High sa Ferris University.

"I thought na mayroong konektado sa kaso ko si Georgia. I could feel she's up to something that time to the extent na nag-spy pa sila sa akin," pagpapatuloy ko sa aking kuwento.

Bubuksan ko na sana ang bibig ko para maipagpatuloy pa ang aking pagkukuwenyo nang bumukas ang bibig niya para magsalita, "You didn't tell me how her father died though."

Parang sa isang saglit, biglang hindi dumaloy ang dugo ko sa dibdib ko. Huh?

"You only told me that her father was assisanated. Who assassinated her father? How did it work? Why is it connected with this case you're involved in?"

Sunod-sunod ang kanyang pagtanong na parang isang war machine na patuloy ang paglabas ng mga bala.

His head turned to me with eyes narrowing with an intimidating gaze.

"Are you her father's killer?"

Ang huli niyang tanong ang biglang pagkabagsak ng aking maskara. Ilang taon ba bago malaman ng isang tao ang tinatago kong mga "mas hihigit pa sa mga ginawa na mga kriminal" na gawain ko?

Zero.

Walang nakakaalam o nakakahula man na isa akong mamamatay-tao. Na isa ako sa mga taong may ambag sa mundong 'to na mas marami pang naipintang dugo ng kanyang sariling kauri kaysa sa mga taong pinipilit mabuhay na mayroong langit na pinag-aasahan mapuntahan at liwanag na pinipilit maabot. Na mas madaming kaluluwang nasa likuran ko na gusto akong hatakin pababa sa impyerno. Na mas madaming katawan na nagsipatong-patong ng parang bundok na maaari kong maupuan sa tuktok. Na ang sandata ko'y hindi pangarap kundi isang matalim na kutsilyo.

Wala pang nakakaalam ng sikreto ko maliban kay Ruxinaire at sa organisasyon kung saan ako nagsimulang maging isang marionette assassin. Wala pa. Except for this damn icy-eye man.

"Bingo," panukso niyang sabi.

Malamig ang kanyang boses habang nakangiti at naka turo sa akin ang kanyang daliri ng parang isang baril na na-pull na ang trigger.

"You do not play your cards well as your inner consciousness is easily read off on your face, song thrush."

Natawa ako. "You're the first one who trigerred me to reveal it," sabi ko at ngumiti sa kanya. Ngiting may kasamang pag-iisip ng pagpatay. "So, what will be your next move, detective? Tell the police?"

He chuckled coldly. "You're really interesting," he replied and shook his head with his hand waving horizontally. "And no, I refuse to put you under the police's grasp."

His eyes narrowed so little with his gaze somewhat become emptier. He lifts his leg up, putting the side of his right foot to his left thigh and head was tilted, resting on his right hand supported by the elbow on the bench's backrest.

"Pintar en rojo. Paint in Red. N-0000. 10139." The side of his lips stretched into an unusual devilish grin for I witnessed something more intimidating than myself. "Mavis Sherlia Throver, you're really an interesting lady. A success experiment with incredible skills."

Nanlaki ang mga mata ko sa kanyang sinabi. For the first time in my life, may nag-compliment ng skills ko. Every single compliment I received was from the Orion. But that wasn't even a compliment. They're just rejoicing dahil nagkaroon na naman ako ng isang successful na gawain.

Like a dog being praised by their owners 'cause they did a little trick.

"I could easily read your face quite more often. It is openly releasing your inner thoughts and feelings right now. Are you, perhaps, agitated? Well, I would not be giving you to the custody of the police. It would be given me more trouble. Besides..."

Tumingin siya sa ibang direksyon. Napatingin rin ako doon at nakita na nagsilabasan na ang ibang mga estudyante ng Akhlie High sa soccer field section. Nakakita ako ng ibang familiar faces. Galing sila doon sa bus na pinagbabato ang mga officers namin ng mga pagkain nila.

"... it would be a pain on my side if I put you behind bars when I choose you to be my assistant as I become the perfect heir for my father's throne."

Tumayo na siya at nilagay ang mga kamay niya sa kanyang paketa at nagsimula ng maglakad habang ako, eto, hindi pa rin maproseso ang kanyang sinabi.

Hindi niya ako ipapakulong? Ang famous na detective sa Ferris University at may koneksyon na direkta sa mga pulis, hindi ako huhulihin?

I gave him a suspicious look. Hindi pwedeng basta-basta na lang niyang ile-let slide ang moment na 'to para mapakulong ang isang taong mayroong madugong history sa larangan ng pagpatay. He' s a detective. He wants justice. Pero bakit parang gusto niyang balewalain lang ang lahat ng impormasyong binanggit niya tungkol sa akin? Specifically, sa pagpatay ko pa sa tatay ni Georgia. Bakit?

"... The case is opened within a minute grasp."

Natandaan kong sinabi niya 'yon. Kung iisipin, maaaring gusto niyang ipagpatuloy ang kaso ng 10139, ang kasong na-frame-up lang ako.

Tumakbo ako papunta sa kanya at sabay kaming naglakad sa loob ng soccer field. Busy pa rin ang mga SSC Officers, including si Friar at Yna, na asikasuhin ang mga estudyante sa event.

"Tch." Napahinto ako at tumingin sa aking gilid nang makarinig ng pagpitik ng dila. Naroon ang tropa ni Georgia nang may nanlilisik na mga matang nakatuon sa akin. "May bf ka palang SSC Officer dito, Mavis? Naka-chansing ka ah," ani Georgia at kumain ng dried mango na nabili siguro sa isa sa mga stalls. "Inakit mo siguro 'no?"

"Panigurado. She never is a beauty anyway. My nails are more beautiful than her," ani Pear na busy na nakatingin sa kanyang "magagandang" kuko.

"Ha, wala naman talagang nagkakagusto diyan eh. Paniguradong panakip-butas lang ang lalaki kaninang dumating. Baka pasikreto pa niyang tinawagan 'yang boyfriend niya eh. Aw~ Iyak ka na, iyak ka na," tukso ni Enmar sa'kin.

Kawawa naman sila. Masyadong asumera at asumero. Hindi naman alam buong kuwento. 'Di rin alam ang koneksyon namin ni Flare para gawing tukso sa akin.

Napailing-iling ako habang may nanunuksong ngiti sa aking labi. Kinalabit ko si Flare. Lumingon naman siya sa akin at tinuro ko sina Georgia. Tumingin siya sa direksyon na 'yon pero kaagad siyang bumaling ng tingin ulit sa akin.

"What?"

"Sabi nila bf raw kita," natatawa kong bulong sa kanya.

"Huh? But I'm not," naguguluhan niyang reply sa akin.

Natawa ako sa reaksyon niya. "Iyon na nga. Ina-assume ng tropa niya na mag-jowa tayo. Inakit raw kita."

He rolled his eyes and face palmed himself. "This is the second time I encountered such ridiculous conclusion," pagod niyang sambit.

Well, this is not really the first time since mayroon ding nagsabi sa akin na isa pang grupo na nilandi ko lang daw si Flare para makalapit lang ako sa kanya.

"Furthermore, I would like to tell you that Georgia and her friends are the cause of the frame-up," pagpapatuloy niya.

Nanlaki ang mga mata ko sa kanyang sinabi. "Ano?!" Sila ang pumatay sa staff na 'yon?! 'Di ako makapaniwalang magagawa nila 'yon.

Hinatak niya ako pataas kung nasaan ang pinakamataas na upuan at walang masyadong tao at doon kami umupo.

"They engaged the case. One of them had a connection with an illegal butchery. Their parents must have agreed with contacting the illegal butcher to pursue the ideal case. One of them helped, of course. Who is that innocent-looking guy? Yeah, that one. He is the cause of that gruesome situation."

"Si Klenn?!" gulat kong tanong. He has been a scaredy cat since the beginning of their bullying to me.

"Yeah. That boy. He is the son from one of the rebellions attacking the government. The staff they killed is innocent. Worse, it is just a bit of overdo to kill someone without any form of evidence to kill them. Pure lust of blood. That's all there is to it."

Parang silang mga hayop na kung mayroong target, papatayin nila agad nang walang halong emosyon. I felt a stab in my heart. Well, that's what I did in Georgia's father's assassination.

"Evidences aren't complete yet it is clear that boy is the cause of the chopping bodies. The one who gets all the organs outside the body is that woman. The annoying girl who is busy with her nails." Si Pear?! "I gathered all the information and evidences I could find with her within two days. She has a connection with the Klenn boy. Relationship status is obviously romantic. What a waste of lifespan to pursue that kind of thing."

Napatawa ako sa kanyang sinabi. Haha. So anti-romantic.

"Throne got the information from one of our organization's spies on the beach last Sunday. They are together. His girlfriend is oblivious with the affair. Such scoundrel could cheat with the woman he is affectionate with yet could be affectionate more with a woman he has private affairs with."

Now, he's angry with the private affair of Klenn and Pear. Haha.

"Well, going back with the case of 10139," he leaned into the backrest of the seat and crossed his arms and legs. "I might say this case is the stupidest. The stupid victim of that assassination of yours planned this case and her minions executed it. Georgia is her name, isn't it? That girl really has a taste of vengeance on her mouth. She figured out you would do something to her, but she isn't clear about it all and yet, she targeted you and kill someone like it's nothing but vengeance."

His eyes are bloodshot cold as he stared into oblivion.

"People are always killers. Humans wouldn't live without vengeance and pride. The teenage girl has all it takes to consume those so-called human feelings and got eaten by it to create this situation. Framing someone up would be a difficult plan for someone but she did that, and for someone who, well, a hidden wolf in a sheep's clothing."

I shrugged my shoulders and crossed my legs. "Well, I wouldn't say I'm a wolf though. Isa akong marionette, kind of."

"Acting with orders. Heh, it's like you're playing a puppet theatre act."

"Right." Napaismid ako ng tawa. "Para lang akong isang ginugutom na delikadong hayop na kaagad mampapatay nang walang iniisip na iba kung 'di pagtilansik ng dugo sa mga kamay ko."

Nanahimik saglit ang paligid namin. Walang nagsalita sa pagitan naming dalawa hanggang sa tumingin sa akin si Flare at mahinang tumawa.

Hindi ko alam kung ano ba ang nakakatawa sa sinabi ko pero tumatawa siya. Hindi ako makapagsalita at napayuko sa hiya. Hay! Nagdrama pa ako!

"You're really an interesting one," sabi niya. Hindi ko alam kung pang-ilang beses na niyang sinabing "interesting" ako. "Well, it's natural thing to pursue by an illegal organization. They experiment many children to create their 'perfect creation'. Though I might say, it is somehow flawed in terms of doing those things. Children are capable of having intelligence but not to the extent of knowledge in terms of the dark side of adultery. As I have said before, humans could not live without vengeance and pride. They took pride on the experiment until it became successful. Vengeance? Oh, precisely why yes there is vengeance, but we still don't calculate what it is. So, don't blame yourself being a marionette killer, song thrush. I would prefer to choose someone who is flawed more than someone thinking they're a diamond."

Biglang nag-skip ng isa ang puso ko. Mas lalo akong napayuko, parang gusto kong itago ang sarili ko.

"Well, thinking of the case 10139, I supposed the evidences are disposed by the last minion, the one with the eyeglasses. One of his family members are contributors in tree planting programs. Things that could be used as fertilizers would be a great asset to contribute to nature."

"Mayroong kinalaman sa biodegradable ang isang evidence?"

"Exenatide, a form compund coming from the saliva of a Gila monster. It has been used to patients with type 2 diabetes and more people needed it to cure certain illnesses. The victim has 2 type diabetes, and he needs 10 micrograms per day. I will theorize the scene of the incident before the actual gruesome encounter had happened. Since Georgia has a golden spoon on her mouth since birth, she could manipulate her family's money and could afford anything. She bought exenatide from the eyeglasses boy's parents. No, his parents didn't know it could not be used for Enmar or for Georgia's family and yet, they believed the oblivious lie of the girl--that her grandmother must have the exenatide to cure her illness. But her grandmother is well, and she is on another country with her father's cousin as per the information given by my informant within those two months of investigation.

"Given that the boy with the glasses have intelligence on the particular field of medicine, he designed the exenatide to have more dosage than their victim's body could receive. They put it in a syringe. Syringes are biodegradable. The plastic is polypropylene so it is safe to use but the content of the syringe that they will use is dangerous. They had given the syringe to the victim. How did they find the victim? They know the staffs, asked them several times and had been able to create a conversation with them in a more personal way. They put a fake pity on their face and gave the syringe to the staff. The staff is a janitor with an age of around fifty years old. No wife and children. His parents are both dead. He died during the insertion of the drug to his body. He died in overdose of the drug. Then, the rest are the first information I had given."

"Paano..." Napalunok ako at nagtaas ng tingin sa kanya. "Paano mo nalaman ng lahat ng 'to sa loob ng dalawang buwan? It's weird!"

"Weird?" He grinned. "It's easy. Now, the only thing I never did was to catch the suspect, or I should rather say suspects since the connections of the red string serves the final act of the act anyways!"

Tumayo na siya, at isinaayos ang kanyang blazer at ang collar ng kanyang blouse bago akong inayang bumaba papunta sa inuukupahang mga upuan nina Georgia.

I know I'm not that comfortable looking at them but Flare's with me. Maybe, I could pass through them without involving myself in another bullying scheme of theirs.

"I supposed you are enjoying the event, Ms. Ford and her friends?" pagbati niya dito na ikinagulat ng apat.

Enmar spilled his drink, Klenn almost choked on the sandwich he's eating, Pear almost completely breaks her nails on the metal side railing, and Georgio completely shocked with shoulders slight move upward when they got greeted.

Lumingon si Georgia sa kanyang likuran para salubungin si Flare at sinabing, "N-Nice to see you again, Mr. Furrer. Anong ginagawa niyo rito?" She shot a sharp glance at me before forcing a smile on Flare.

"Well, should I request on doing the conversation outside rather than this room? I hope you don't mind changing the location at the moment."

"A-Ah, hindi naman. Pwede namang maglipat ng lokasyon kung saan mo gusto," sagot niya.

"Well then," humarap siya sa tatlo at nginitian ang mga ito. "You should come with us as well."

###