22-1 好消息 ข่าวดี

นอกเสียจากเดินทางไปหาเกล็ดเงือก ตามไล่ล่าดวงวิญญาณที่หลบหนีในเมืองปีศาจ เจรจากับอีกสองเทพซึ่งตามมาขอให้จิตวิญญาณที่เสียสละไปช่วยยืดอายุขัยยมทูต จนเขาต้องส่งมอบลูกแก้วนับหมื่นลูก โดยแบ่งให้ฮุ่ยเหอเยว่ชิงไปเท่า ๆ กัน ยังมีเรื่องสุขภาพร่างกายและอารมณ์แปรปรวนของภรรยา เขาใช้ข้ออ้างนี้บอกทั้งสองไปว่านางไม่สามารถทำงานได้ นางไม่สบาย

‘พวกปีศาจน่าจะให้คำตอบได้ดีกว่าท่านลุง แม้ว่าการเจรจากับปีศาจ ไม่ใช่เรื่องง่าย...’

สามีลอบถอนหายใจ ก้มมองใบหน้างามหลับใหล นางกินง่ายนอนง่าย ไม่ร้องไห้คร่ำครวญเท่าสองวันที่แล้ว ทว่าขอบตายังคงบวมช้ำ เขานึกมันเขี้ยวนางจนอดไม่ไหว เอามือลูบแก้มลูบผม หยิกแก้มนางเบา ๆ นางปัดมือรำคาญ ก่อนที่กลุ่มเมฆาจะหายไปปรากฏในเมืองบุปผา

ร่างกระดูกมุ่งตรงไปพบคณาญาติของภรรยา หลี่หวังหยางกำลังมีปัญหากับเผ่าพันธุ์ปีศาจ พวกเขาทะเลาะวิวาทกับเทพอาวุโสจนเกิดการต่อสู้ในอีกภพภูมิหนึ่ง จึงไม่สะดวกให้การต้อนรับ ทางบ้านนางก็ไม่ได้ชอบหน้าเขานัก เหลือเพียงบุตรสาวคนกลางอยู่เฝ้าเรือนกับบ่าวรับใช้

บุตรสาวของมารดาใหญ่ตระกูลเหมยเตี๋ยมีเหม่ยหลิน เหม่ยเหมยและถิงถิง ทั้งสามอายุห่างกันร่วมพันปี เป็นบุตรสาวต่างบิดา ซึ่งไม่นับว่าเป็นเรื่องแปลก ผีเสื้อที่ไร้รักนั้นหลงใหลในบุรุษรูปงาม ส่วนใหญ่สำส่อน มีบุตรมาก บางบ้านมีบุตรเจ็ดถึงสิบคน เป็นบุตรสาวมากกว่าบุตรชาย

ทันทีที่ร่างกระดูกได้รับการเชื้อเชิญให้ตามบุตรสาวคนกลางไป นางหน้าซีดเจื่อนด้วยความหวาดกลัว ส่ายหน้ามองหาบ่าวสตรีผู้ติดตามนางเช่นเงา ทว่าไม่พบใคร บ่าวรับใช้หายไปตั้งแต่กระดิ่งลางร้ายสั่นดังในรุ่งเช้า พวกเขาได้ยินนักทำนายในเมืองกล่าวว่าเร็ว ๆ นี้อาจปรากฏยมทูตในเรือนใต้

“ข้าเดินทางมาระหว่างนางหลับสนิท อีกไม่นานนางคงจะตื่น ไม่ควรเสียเวลา...”

“ได้ยินมาว่าเทพมรณาแยกร่างจิตได้อย่างอิสระ ตอนนี้ท่านคงเฝ้าดูนางหลับใหล ไม่ห่างกายภรรยา”

“เรื่องนี้นางบอกเจ้า?”

“ข้าสนิทกับน้องเล็กที่สุด ไม่ว่าข้าถามอะไรนาง เล่าให้ข้าฟังเป็นคนแรก น่าเสียดายที่ตอนนางกลับเรือนคราวก่อน ไม่ได้คุยกันนานนัก”

“เป็นเรื่องระหว่างเจ้ากับนาง วันนี้ข้ามาเพื่อปรึกษาเรื่องสุขภาพภรรยา ค่อยไปนำสิ่งของของนาง เจ้านำทางไป”

ในน้ำเสียงเย็นยะเยือกสยบท่าทีโอ้อวดของปีศาจสาว นางก้มมองพื้นเป็นเงามัน เมื่อร่างกระดูกภายใต้กลุ่มควันเคลื่อนไหวผ่านทางโถงยาว แม้ว่าเขาจะสวมอาภรณ์ลายเมฆา กลับไม่เห็นแม้ปลายเท้า

ครั้นเจ้าของเรือนจะเอ่ยขอให้เทพปีศาจคืนร่างบุรุษรูปงาม เขาให้คำตอบว่าภรรยามีอุปนิสัยขี้หวง หลายวันมานี้นางโวยวายอย่างเกรี้ยวกราด จะฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เงือก เพียงพบเกล็ดเงือกสาวติดชายอาภรณ์ ต่อให้นางสนิทสนมกับพี่สาวตามที่กล่าวอ้างมา ไม่สามารถรับประกันความปลอดภัย

“น้องเขย เรื่องที่เจ้าว่าทำให้ข้านึกถึงท่านอาหญิงตอนนางตั้งครรภ์ อ้อ... หากว่าเจ้าถิงถิงตั้งครรภ์ขึ้นมา เกรงว่าจะรับมือยาก ระวังอย่าให้นางบินหนีไปเที่ยวที่ไหนไกล นางชอบสร้างปัญหาเพราะความอยากรู้อยากเห็นของนาง”

“ที่เรือนนี้มียาบำรุงครรภ์ของผีเสื้อหรือไม่?”

“มี... ข้าจะขอท่านแม่มาให้เจ้า”

ปีกผีเสื้อหายไปในเวหา พี่สาวรีบไปพบมารดาทั้งยังรู้สึกเนื้อตัวสั่นเทา หลังแจ้งแก่อาวุโสปีศาจว่าเทพปีศาจผู้นี้มีไอสังหารประหลาด บางครายังได้กลิ่นเหม็นเน่าของซากศพและกลิ่นความตาย นางเร่งเร้ามารดาที่รีบส่งยาขวดเล็ก นำไปให้ลูกเขยถึงมือ โดยฝากให้เป็นธุระของนาง ส่วนมารดาสอดส่องสายตาอยู่ไกล ๆ ไม่กล้าเผชิญหน้า

“สมุนไพรบำรุงครรภ์... เรือนข้าปรุงยาพวกนี้ได้สักระยะ”

ขวดยาในถุงกำมะหยี่สีดำสนิทดูผิวเผินแล้วไม่น่าไว้วางใจ มือกระดูกยกมันขึ้นแตะปลายจมูกเพื่อสูดดม ได้กลิ่นหญ้าสมุนไพรหลายชนิด

“ท่านแม่แบ่งยาเป็นสองขวด ส่วนผสมแตกต่างกันเล็กน้อย ขวดสีดำเหมาะสำหรับปีศาจ อีกขวดเหมาะสำหรับครรภ์ที่มีพลังหยางเจือปน น้องเล็กควรใช้ยาบำรุงครรภ์ขวดสีขาว แต่อย่าใช้มากนัก เด็กในครรภ์มิใช่เทพบริสุทธิ์ หากบิดามีเลือดปีศาจ” นางเงียบไป โพรงประหลาดผ่านนัยน์ตาอันน่ากลัวจ้องมองนาง ให้ความรู้สึกน่าอึดอัดเป็นอย่างมาก ราวกับว่าเขาจะปลิดชีพนางในทุกลมหายใจ นางเห็นเขาไม่เลิกดมของในมือจึงว่า “ท่านลองชิมดูได้ ไม่เป็นอันตราย ยาบำรุงพวกนี้ทำมาจากสมุนไพร”

“ข้าเชื่อว่าไม่ใช่ยาพิษ เจ้าและมารดาเป็นพวกรักตัวกลัวตาย คงไม่ส่งยาไร้คุณภาพมาให้ข้าเพื่อฆ่าตัวตาย ใช่หรือไม่?”

ภาพในความฝันผุดวาบเข้ามาในหัวปีศาจผู้พี่ ครั้งหนึ่งนางสนับสนุนมารดาให้ทรมานน้องสาวก่อนส่งมอบตัวให้ศัตรู เรื่องราวที่แสนบีบคั้นทำให้พวกนางถูกสังหาร! แม้น้องเขยไม่พูดมันขึ้นมา

เหม่ยเหมยไม่ปฏิเสธว่านางคิดถึงผลประโยชน์ ถึงหวาดกลัวอย่างไรนางมีนิสัยเอาดีเข้าตัว

“ไม่แน่นอน แต่เป็นไปได้ไหมว่าเมืองมรณาอาจผูกสัมพันธ์กับเมืองปีศาจ เมื่อพวกเจ้ามีโซ่ทองคล้องใจ น้องเขยพอจะบอกข้าได้หรือไม่ ข้าตายเมื่อไรและที่ไหน?”

“ปกติแล้วข้าไม่ก้าวก่ายเรื่องความเป็นความตาย คราวก่อนนั้นข้าจำเป็นต้องรับภรรยาให้ถูกต้องตามระเบียบเมืองมรณา”

“ถิงถิง... นางชอบข้าที่สุดในบ้าน ข้าช่วยเหลือนางหลายอย่าง เรื่องเพียงเท่านี้เจ้าก็ให้ภรรยาไม่ได้?”

“เจ้าแน่ใจ?”

ร่างกระดูกย้อนถามนางที่หลบเลี่ยงไป นางสัมผัสได้โดยสัญชาตญาณว่าหากมองโพรงประหลาดนาน ๆ เข้า อาจถูกกลืนกินในฝันร้ายอันไร้ที่สิ้นสุด

แต่นางทั้งเสียดายและริษยา ท่านปู่ได้รับพรสามประการจากผู้มาสู่ขอน้องสาวโดยไม่ต้องลงแรงอะไรเลย ก็แค่เป็นผู้นำตระกูล น้องสาวได้สามีคราวนี้ ไม่ได้แต่งตัวสวยงามน้อยไปกว่าสตรีปีศาจอื่น ๆ สักเท่าไร

“จะว่าไปแล้วน้องเขย เจ้าบ่าวเดิมของน้องเล็กมีตบะแก่กล้า ฮู่โหมวมากด้วยอายุขัยและประสบการณ์ บำเพ็ญตบะปีศาจจนครบเก้าหางแล้ว ข้าขอเสียมารยาทถามเจ้า อายุเท่าไรหรือ?”

“มากกว่าท่านปู่เจ้า”

“เท่าไรกัน?”

“ราชาแห่งสวรรค์... ข้าอ่อนกว่าเขาไม่กี่ร้อยปี”

“เจ้าหมายถึง… ตั้งแต่ถือกำเนิดเทวโลก?”

“ราว ๆ นั้น ข้าแน่ใจว่ามีดีกว่าจิ้งจอกเงิน กว่าพวกเจ้า... อย่ายั่วโทสะข้าจะดีกว่า”

พี่สาวยกมือป้องปากตกใจ นางอายุหกพันปี ดันมีน้องเขยอายุขัยเทียบเท่าเทพบรรพกาล! หากเป็นเก้าหมื่นปีเทวโลก นั่นก็ก่อนจะมีเผ่าพันธุ์ผีเสื้อด้วยซ้ำไป นางอุทานว่าน้องสาวช่างเก่งฉกาจ นางทำเช่นไรจึงสามารถล่อลวงเทพปีศาจอาวุโสได้

ประจวบเหมาะกับผู้อาวุโสในเรือนบังเอิญพบเนตรสีทองอร่ามพลันหายไป เนตรแห่งการหยั่งรู้ของท่านผู้ยิ่งใหญ่ ตามตำนานเล่าว่าเขาผู้นั้นมองเห็นทุกสิ่งในอดีต ปัจจุบัน อนาคต พวกเทพหวังผูกไมตรีต่อยมทูต ใช้ความพยายามในการส่งสารมาเป็นเวลานาน ทว่าไม่ได้รับการตอบกลับ

การถ่วงเวลาไม่เป็นผลดีต่อเมืองปีศาจ บุรุษผู้นี้น่าเกรงขามเกินกว่าจะเป็นน้องเขยได้ ปีกผีเสื้อปรากฏในสวนบุปผาด้านหลังเรือนไม้เก่า ถัดจากห้องบ่าวรับใช้ นางเปลี่ยนใจไม่ตั้งคำถามต่อไป รีบเร่งส่งแขก

“ห้องลับนี้เอาไว้สะสมของประหลาดของนาง มีเพียงข้าที่รู้ น้องเล็กไว้ใจข้าที่สุด”

“ข้าจะนำของส่วนตัวของนางกลับเมืองมรณา สมบัติของภรรยา เท่ากับของสามี”

“เจ้ารีบไป น้องเขย”

พี่สาวสะบัดมือปลดเขตอาคมภาพลวงตาของผีเสื้อ เหมยกุ้ยฮวาหลากสีสันกลายเป็นห้องที่ปิดทึบ เต็มไปด้วยหีบสมบัติ ของระเกะระกะกองอยู่บนพื้น บริเวณกลางห้องมีผ้าปูทำจากขนจิ้งจอกขาวสะอาด คงเอาไว้นอนดูของเล่นของนาง

ร่างกระดูกส่ายหน้ามองโดยรอบ คลายหายจากความสงสัย ดูด้วยตาเปล่าแล้วสมบัติพวกนี้ไม่ใช่ของมีค่า เป็นของหน้าตาแปลก ๆ เสียส่วนใหญ่

เป็นของเจ้าถิงถิงแน่!