บทที่ 153 ไปมาหาสู่ (ปลาย)

ตอนที่ 153 ไปมาหาสู่(ปลาย)

หลังจากที่สืออีเหนียงได้ยินนายหญิงเฉียวพูด ความเห็นอกเห็นใจที่นางมีต่อเฉียวเหลียนฝังก็ค่อยๆ จางหายไป

นางยิ้มแล้วพูดว่า “ดูสิ นี่ก็ใกล้จะปีใหม่แล้ว แต่อาการป่วยของเฉียวอี๋เหนียงก็ยังไม่ดีขึ้นสักที หมอหลวงของสำนักหมอหลวงก็มาตรวจให้หมดแล้ว บอกแค่ว่านางร่างกายอ่อนแอ เอาแต่ใช้ยาบำรุง หรือว่าเราจะเปลี่ยนหมอหลวง? ในจวนอื่นนั้นมีกฎเกณฑ์ว่าคนที่ป่วยต้องจะต้องรักษาตัวอยู่ในห้องเงียบๆ ข้าคิดว่าในจวนนี้ก็น่าจะมีกฎเกณฑ์เช่นนี้เหมือนกัน” นางลดเสียงเบาลง “ท่านอายุมากกว่าข้า ประสบการณ์เยอะกว่าข้า หรือว่าบิดาของเฉียวอี๋เหนียงคิดถึงเฉียวอี๋เหนียง จึงมาเยี่ยมหานาง...มาอยู่กับนาง” นางพูดแล้วนั่งตัวตรง “เช่นนั้น ข้าคิดว่าไม่สู้เปลี่ยนวิธีรักษา ไปรักษาตัวที่วัดสักสองสามวัน อยู่ต่อหน้าพระพุทธองค์ บางทีโรคนี้อาจจะหายได้! นายหญิงเฉียวคิดว่าเช่นไรเจ้าคะ”