บทที่ 231 ยุยง (ปลาย)

ตอนที่ 331 ยุยง(ปลาย)

“กระโดดร้อยเชือกดีกว่า!” สืออีเหนียงรอดูท่าที “เตะลูกขนไก่เป็นของเล่นที่เด็กๆ เล่นกัน”

“เตะลูกขนไก่ดีกว่า” สวีซื่อเจี่ยนยิ้มใบหน้าเบิกบาน “กระโดดร้อยเชือกต้องใช้กำลังมาก พวกเราจะมีแรงเยอะขนาดนั้นได้อย่างไรกันขอรับ”

“เตะลูกขนไก่ กระโดดเชือก หรือแม้กระทั่งเตะลูกหนังก็เพื่อเป็นการออกกำลังกายไม่ใช่หรือ มิเช่นนั้นทำไมพวกเราต้องเล่นกันจนเหงื่อออกขนาดนี้ ไม่สู้ไปนั่งอ่านหนังสือในห้องยังจะดีกว่า” สืออีเหนียงยิ้มแล้วพูดต่อว่า “ในเมื่อไม่ได้แตกต่างกัน เช่นนั้นจะเป็นอะไรไปหากจะเตะลูกขนไก่หรือว่ากระโดดร้อยเชือก”