บทที่ 232 ความเป็นความตาย (ต้น)

ตอนที่ 232 ความเป็นความตาย(ต้น)

พระราชพิธีอันตระการตา ดอกไม้ไฟในท้องฟ้ายามราตรีช่างงดงาม แต่ในฐานะผู้ที่มาเข้าร่วม สืออีเหนียงหวังว่าเรื่องนี้จะจบลงโดยเร็ว นางไม่ได้เป็นคนที่มีคนคอยปรนนิบัติรับใช้เช่นเดียวกับฮ่องเต้และฮองเฮา และไม่ได้รับความเมตตาเป็นพิเศษเหมือนไท่ฮูหยิน ต้องยืนดูดอกไม้ไฟด้วยความหิวโหยท่ามกลางลมหนาวช่างเป็นเรื่องน่าเศร้า ยิ่งไปกว่านั้นในใจก็เอาแต่คิดถึงสวีซื่อฉินและคนอื่นๆ ที่อยู่ที่จวน