บทที่ 233 ความเป็นความตาย (กลาง)
ตอนที่ 233 ความเป็นความตาย(กลาง)
เมื่อได้ยินข่าวว่าหวังหลังตายแล้ว สืออีเหนียงพลันนิ่งงันไปชั่วขณะ
หวังหลังตายแล้ว?
ตายได้อย่างไร
เมื่อคิดถึงเรื่องที่เขาทำกับสือเหนียง ก็คิดถึงอารมณ์ของสือเหนียงขึ้นมาทันที
คงจะไม่ใช่สือเหนียงหรอกกระมัง...
เมื่อคิดเช่นนี้ นางก็เหงื่อแตกพลั่ก
อย่าลืมว่าในสังคมนี้บุรุษตบตีสตรีไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่หากสตรีฆ่าบุรุษ แปดถึงเก้าในสิบส่วนต้องชดใช้ด้วยชีวิต