บทที่ 357 ไว้ทุกข์ (ปลาย)

ตอนที่ 357 ไว้ทุกข์(ปลาย)

“ลั่วเย่ว์อยู่ห่างไกลเกินไป” สืออีเหนียงได้ฟังดังนั้นก็ยิ้มแล้วพูดว่า “แต่ว่าที่เจ้าพูดก็มีเหตุผล หลิวหยวนรุ่ยของพวกเจ้าเป็นคนมีคุณธรรมและซื่อสัตย์ เป็นคนทำงานได้อย่างเหมาะสม หากร้านขายของมงคลสมรสได้เปิดจริงๆ แล้วมีเขาคอยช่วยที่ร้านข้าก็สบายใจ ช่วงนี้เจ้าช่วยไปเดินดูรอบๆ กับอาจารย์เจี่ยนไปก่อน ส่วนจะจัดการอย่างไรนั้นข้าจะลองคิดดูอย่างละเอียดอีกที”