บทที่ 356 ไว้ทุกข์ (กลาง)

ตอนที่ 356 ไว้ทุกข์(กลาง)

ยืมชื่อของพ่อบ้านไป๋อย่างนั้นหรือ

สุภาษิตกล่าวไว้ว่า ‘ผู้พิทักษ์ของขุนนางชั้นสูงเปรียบดั่งขุนนางชั้นเจ็ดในราชสำนัก’ พ่อบ้านไป๋เป็นพ่อบ้านใหญ่ของสกุลสวี ต่อให้เป็นขุนนางใหญ่ประจำชายแดนก็ยังต้องไว้หน้าอยู่บ้าง จะเหมือนกับการใช้คนไม่เหมาะสมกับงานหรือไม่

สืออีเหนียงคิดจะปฏิเสธ แต่พอนึกถึงสีหน้าเมื่อครู่ของสวีลิ่งอี๋ นางกลับพูดออกมาว่า “การมีพ่อบ้านไป๋ออกหน้าให้ ย่อมเป็นออกแรงน้อยแต่ได้ผลประโยชน์มาก”